Kijk in de filmgeschiedenis om erachter te komen waarom achtervolgingsscènes een belangrijk onderdeel zijn van filmmakers en hoe deze stunts veranderen en groeien met nieuwe technologie.
Voor het grootste deel van het filmpubliek wordt een reis naar de film aangespoord door een verlangen om iets nieuws en spannends te zien. Big-budget blockbusters weten dit maar al te goed, aangezien ze in de hele filmgeschiedenis met elkaar hebben geconcurreerd om hun films groter, luider en visceraler te maken.
Een van de kenmerkende manieren waarop films het publiek hun fauteuils stevig vastgrijpen, is met de zeer suggestieve achtervolgingsscène. En ja, zelfs vanaf de vroegste dagen van de cinema zijn achtervolgingen in auto's een hoofdstunt geweest waarbij filmmakers creatieve manieren moesten vinden om deze prestaties op het scherm tot leven te brengen.
Gebaseerd op dit geweldige video-essay van Insider en ter voorbereiding op de langverwachte release van de nieuwste Fast &Furious film F9 , laten we eens kijken hoe achtervolgingsscènes zich de afgelopen 100 jaar hebben ontwikkeld. En laten we eens kijken naar wat de toekomst zou kunnen brengen voor deze spannende filmstunt.
Vroege visuele effecten
Zoals we eerder hebben besproken in het eindeloze debat tussen praktische VFX versus CGI, in de begindagen van film en bioscoop, waren alle visuele effecten praktische effecten. Dus achtervolgingsscènes in films en televisie waren niet anders. Enkele van de vroegste auto-achtervolgingen en stunts zijn terug te voeren op iconische filmpioniers zoals Charlie Chaplin en Buster Keaton.
Zoals je kunt zien in het video-essay hierboven, moesten deze vroege filmmakers worstelen met veel van dezelfde problemen waarmee we vandaag de dag nog steeds worden geconfronteerd bij het filmen van de zeer opwindende, maar extreem gevaarlijke auto-opnamen en stunts.
De film uit 1924 Sherlock Jr. is een perfect voorbeeld van hoe regisseur en ster Buster Keaton kon worstelen met alle typische elementen van de achtervolgingsscène. Vooral voor de meest gedurfde stunt gebruikte Keaton een van de meest ingenieuze en meest basale filmtrucs. Hij filmde de gewaagde motorfiets- en treinscène gewoon achterstevoren en draaide hem om voor de eindpresentatie.
Studio's en achterprojectie
Echter, naarmate de technologie vorderde en films grotere producties werden met grotere budgetten en crews, kropen nieuwe innovaties in de plooi. Een van de meest iconische technieken is er een die er nu nogal gedateerd uitziet, maar destijds behoorlijk revolutionair was - het gebruik van doorzichtprojectieschermen - met name voor autoscènes en achtervolgingen, die in de jaren vijftig en zestig een rage werden.
Bekende voorbeelden van deze techniek zijn te zien in klassieke films zoals To Catch a Thief (1955), Alfred Hitchcocks North by Northwest (1959), en de beroemde Bond-film Dr. Nee (1962). Filmmakers als Stanley Kubrick zouden de techniek uiteindelijk verbeteren, met name in 2001:A Space Odyssey (1966), voordat nog meer technologische doorbraken de techniek uiteindelijk uit de gratie zouden raken.
Nieuwe camera's en technieken
Tegen het einde van de jaren zestig zou er een nieuwe camera verschijnen die de filmindustrie vrijwel opnieuw zou uitvinden. In het video-essay wordt de introductie van de ARRIFLEX 35-camera genoemd als een van de meest cruciale doorbraken - met name voor het filmen van achtervolgingsscènes - en het is een van de belangrijkste camera's in de geschiedenis van de cinema.
De kleine en compacte frames van deze nieuwe camera's ontgrendelden een overvloed aan nieuwe hoeken en opnamemogelijkheden, waaronder het verplaatsen van de camera in de auto en de eerste montage aan de buitenkant. Enkele van de beroemdste achtervolgingsfilms aller tijden kwamen voort uit deze technologische doorbraken, waaronder klassiekers als Bullitt (1968), Verdwijnpunt (1971), en The French Connection (1971).
Aangepaste auto's en rigs
Van daaruit zouden filmmakers blijven sleutelen en experimenteren met nieuwe en unieke manieren om achtervolgingsscènes vast te leggen. Deze innovaties omvatten analoge filmtechnieken zoals undercranking, evenals de ontwikkeling van nieuwe, meer geavanceerde middelen voor het monteren van camera's in of rond voertuigen.
Een van de belangrijkste uitvindingen in de geschiedenis van de achtervolgingsbioscoop - en ik ben blij dat deze in de video de nodige eer krijgt - kwam helemaal niet uit een achtervolgingsfilm. In plaats daarvan werd de speciale auto-installatie ontwikkeld voor de racescènes in de paardenrace-biopic Seabiscuit uit 2003. zou tot op de dag van vandaag een nietje worden voor autoscènes en stunts.
De speciale kooi voor automontage wordt nog steeds "The Biscuit" genoemd en je kunt enkele voorbeelden van dit unieke ontwerp zien, met zijn meerdere montageposities en aanpasbare "driver pod" -opstelling, in films zo breed en divers als The Hangover (2009), Rijden (2011), en Ford v. Ferrari (2019).
Het vasten en de toekomst
Dus, wat brengt de toekomst voor de volgende generatie auto-achtervolgingen, stunts en technologische doorbraken? Door alleen maar naar de nieuwste achtervolgingsfilms te kijken, die onlangs in productie zijn genomen en binnenkort in de bioscoop verschijnen, kunnen we zien dat de achtervolgingsscènes alleen maar sneller en heftiger worden.
Over de meest recente productie van F9 , krijgen we een aantal fantastische beelden achter de schermen te zien van hoe deze futuristische projecten nieuwe manieren vinden om technologieën zoals robotcamera-armen, dolly-tracks en een groot aantal CGI-technieken zoals digitale set-uitbreidingen en zelfs CGI-auto's te implementeren.
Hoewel de technologie ongetwijfeld in een razend tempo zal blijven evolueren, zullen de basisprincipes van achtervolgingsscènes altijd terug te voeren zijn op hun vroegste filmische voorbeelden. Als Buster Keaton een verbluffende achtervolgingsscène kan filmen met een paar simpele filmtrucs, kun je leuke, veilige en creatieve manieren vinden om de jouwe te filmen.