6 soorten bracketing die uw camera kan doen en hoe u ze kunt gebruiken

Bracketing is een methode om meerdere beelden van dezelfde scène met verschillende instellingen te maken om meer details in uw opname vast te leggen.

U bent zich er misschien niet van bewust dat er een aantal bracketingtechnieken zijn naast de meest gebruikelijke methode, namelijk belichtingsbracketing.

Met belichtingsbracketing kunt u meer dynamisch bereik in uw uiteindelijke afbeelding behouden. Andere bracketingtechnieken die we in dit artikel bespreken, kunnen je echter helpen meer details vast te leggen in verschillende focusvlakken, verschillende kleurtemperaturen of zelfs details in de hoeveelheid ruis of korrel die wordt vastgelegd.

Laten we beginnen met de bracketingtechniek waarmee u waarschijnlijk al bekend bent:belichtingsbracketing.

#1 – Belichtingsbracketing

Bij belichtingsbracketing nemen we hetzelfde beeld meerdere keren bij verschillende belichtingswaarden of (EV's) om rekening te houden met de helderste highlights en de donkerste schaduwen in de opname. De resulterende afbeeldingen kunnen in de camera of met behulp van bewerkingssoftware worden samengevoegd. Dit levert een beeld op met een superieur toonbereik dan wat u zou hebben gekregen als u slechts één opname had gemaakt.

De meeste camera's kunnen dit automatisch doen in de HDR-modus, maar de meeste kunnen de resulterende afbeelding alleen opslaan in een JPEG-indeling. Dat is een enorme beperking als je bepaalde parameters in de postproductie wilt wijzigen, zoals witbalans, belichting, verzadiging, enz.

Je camera heeft meestal een aantal opties waaruit je kunt kiezen, zoals het totale aantal te maken foto's, de transportmodus (continu of enkel) en het belichtingsverschil tussen elk beeld (1EV of 2EV). ). De instellingen voor belichtingsbracketing vindt u op de meeste camera's in het menu van de transportmodus.

#2 – Focus-bracketing (stapelen)

Deze bracketingtechniek is het handigst als je een beperkte scherptediepte hebt, waardoor je een smal strookje focus in je afbeelding krijgt. Er worden meerdere foto's gemaakt op verschillende brandpuntsvlakken, van de dichtstbijzijnde scherpstelafstand of vlak tot de verste scherpstelafstand.

Alle andere instellingen in de camera moeten constant zijn, je belichting moet onaangeroerd blijven omdat geen van de drie pijlers van belichting (sluiter, diafragma, ISO) wordt gewijzigd. Het enige dat echt verandert, is het focuspunt.

Bij macrofotografie kan dit erg handig zijn omdat de afbeeldingen kunnen worden gestapeld om er een te produceren waarbij het onderwerp volledig in focus is in plaats van slechts een bepaald deel. Je kunt deze methode beschouwen als het iets vergroten van de scherptediepte van je onderwerp zonder de zijdezachte bokeh te verliezen die je krijgt bij grotere diafragma's.

Na het samenvoegen of focusstapelen van de drie focus-bracketingbeelden. Het is niet perfect, maar het heeft meer van de beer in focus dan een van de andere drie afbeeldingen.

Niet veel camera's hebben een functie of functie voor focusbracketing, maar als uw camera dat wel heeft, raad ik u aan de handleiding te lezen om te leren hoe het werkt. Voor degenen met camera's die deze functie niet hebben, is het heel eenvoudig om dit handmatig te doen. Je wilt je camera op een statief hebben en je wilt er ook zeker van zijn dat je een statisch onderwerp fotografeert.

Het enige wat je hoeft te doen is meerdere foto's maken met dezelfde instellingen (ik raad het gebruik van de handmatige modus of diafragmaprioriteit aan), tussen elke foto die je wilt, moet je je focusvlak handmatig aanpassen van het dichtst bij het verst. U kunt experimenteren met verschillende afstanden tussen focusvlakken om de gewenste resultaten te krijgen. In post-productie heb je de vrijheid om het hele beeld scherp te maken, of alleen alle delen van je onderwerp, of zelfs alleen gebieden te selecteren.

#3 – Flash-bracketing

Bij flitsbracketing worden meerdere foto's gemaakt van dezelfde scène met verschillende lichtintensiteiten van uw cameraflitser of speedlight, met name een invulflits. De lichtintensiteit van de flitser varieert in stappen van lage tot hoge intensiteit terwijl de beelden worden vastgelegd.

Je hebt dan een aantal afbeeldingen met allemaal verschillende flitsbelichtingen waaruit je de beste kunt kiezen.

Neutrale of normale intensiteit

Dit kan erg handig zijn in situaties met weinig licht of in het algemeen waar u niet zeker weet welke flitsintensiteit uw afbeelding correct zal belichten.

Flitsbelichtingsbracketing (FEB) kan worden gevonden als een functie op veel flitsers. Misschien wilt u eerst de handleiding doorlezen om erachter te komen hoe u deze kunt vinden en activeren. Bij sommige camera's bevindt het zich in het cameramenu. Eenmaal gevonden, is het net zo eenvoudig als het kiezen van het aantal foto's dat moet worden gemaakt, evenals de flitsbelichtingscompensatie ertussen.

De laatste stap is het maken van de foto's, het is belangrijk op te merken dat FEB erg traag kan zijn vanwege de beperking van de snelheid waarmee de flitser wordt gerecycled (de tijd die nodig is om je flitser weer te laten vuren na een activering). Houd daar dus altijd rekening mee bij het fotograferen.

Hier is nog een voorbeeld dat buiten is gedaan. Merk op hoe de belichting van het meisje verandert (vanwege de hoeveelheid flits) maar de achtergrond bleef hetzelfde.

#4 – Witbalansbracketing

Dit is een van de meer ongebruikelijke bracketingtechnieken die beschikbaar zijn in digitale fotografie. Zoals de naam al doet vermoeden, kunt u met witbalansbracketing meerdere foto's maken van dezelfde scène bij verschillende kleurtemperaturen.

Deze methode is meestal van toepassing op fotografen die alleen JPEG fotograferen, aangezien de witbalans van een afbeelding altijd kan worden gewijzigd in de postproductie als deze in RAW-indeling is opgenomen. Foto's worden gemaakt bij blauwachtige kleurtemperaturen in fasen tot aan roodachtige temperaturen.

Deze bracketingtechniek is met name handig in scènes met gemengd licht en het kan voor de automatische witbalansmodus moeilijk zijn om de juiste kleurtemperatuur te kiezen.

U kunt daarna de afbeelding met de meest nauwkeurige (of aangename) kleurtemperatuur kiezen. Je kunt het kleurtemperatuurbereik handmatig instellen in je camera-instellingen in graden Kelvin.

Witbalansbracketing is te vinden in de camera-instellingen en je zou het aantal foto's moeten kunnen kiezen dat je wilt maken, evenals het verschil in witbalans ertussen in graden Kelvin. Als uw camera deze functie niet heeft, kunt u de foto's afzonderlijk handmatig maken en de witbalans ertussen wijzigen. Zorg ervoor dat je in RAW + JPEG fotografeert, zodat je meer creatieve vrijheid hebt bij de postproductie. Gebruik de JPEG's voor voorbeeldweergave, zodat u de afbeelding met de juiste kleurtemperatuur kunt kiezen, deze vervolgens kunt afstemmen op uw RAW-bestand en al uw andere bewerkingen kunt uitvoeren.

#5 – Scherptediepte-bracketing

Dit is een bracketingtechniek die sterk lijkt op de eerder genoemde methode van focusbracketing (stapelen). Er worden meerdere foto's gemaakt van dezelfde scène met verschillende diafragma's, uw belichting moet constant blijven, wat betekent dat uw sluitertijd en ISO kunnen veranderen (diafragmaprioriteit wordt aanbevolen).

Net als bij focusbracketing, kun je een variërende scherptediepte in je opname krijgen wanneer je de resulterende afbeeldingen in post-productie stapelt, waardoor je effectief meer in focus kunt krijgen zonder in te boeten aan vloeiende bokeh die je hebt bij je grootste diafragma .

Scherptediepte-bracketing is een techniek die op veel camera's niet als functie of kenmerk te vinden is. Je zult het handmatig moeten doen, het goede nieuws is dat het heel gemakkelijk is om te doen. U wilt ervoor zorgen dat uw camera in Diafragmaprioriteit staat en vervolgens foto's maakt van dezelfde scène terwijl u uw diafragma tussen elke afbeelding wijzigt. Het kan handig zijn om een ​​statief te gebruiken zodat het frame identiek is. In de postproductie heb je de vrijheid om je foto's te stapelen en alles in focus te krijgen of alleen het onderwerp in zijn geheel, terwijl je een bevredigende bokeh behoudt.

#6 – ISO-bracketing

De laatste bracketingtechniek in digitale fotografie is ISO-bracketing. Zoals de naam al doet vermoeden, omvat deze methode het maken van meerdere foto's van dezelfde scène met verschillende ISO- of sensorversterkingswaarden.

Wat je misschien zal verbazen, is dat je diafragma en sluitertijd constant moeten blijven, wat resulteert in een aantal afbeeldingen met allemaal verschillende signaal-ruisverhoudingen en ook verschillende belichtingen.

ISO-bracketing is handig omdat je beelden krijgt met verschillende hoeveelheden ruis. U kunt dus de esthetiek kiezen die in dat opzicht het meest aangenaam is voor uw ogen.

ISO-bracketing kan ook worden gebruikt voor HDR in situaties waarin je diafragma helemaal gesloten is, maar je geen sluitertijd wilt die te lang is (om correct te belichten), zodat dingen in de scène tussen afbeeldingen veranderen; zoals water, mensen of zelfs scheepvaartverkeer.

ISO-bracketing is een van de minder gebruikelijke methodes voor bracketing die als functie in uw camera te vinden zijn. Ik raad je aan om de handleiding van je camera te raadplegen om er zeker van te zijn dat je camera deze functie heeft. Als dit niet het geval is, kunt u uw camera in de handmatige modus zetten, vervolgens Auto ISO selecteren en uw belichtingsbracketing activeren. U kunt ook uw belichtingsbereik kiezen, evenals het aantal foto's dat u wilt maken (let op:dit werkt alleen op sommige cameramodellen).

Als uw camera ISO-bracketing niet kan uitvoeren via de hierboven genoemde methode, kunt u dit op de ouderwetse manier doen; handmatig! Zet je camera in de handmatige modus, zorg ervoor dat je een diafragma, sluitertijd en een ISO tussen 800 en 1000 selecteert die je afbeelding correct belicht. Neem je eerste foto als basis bij 0EV, de volgende stap is het verlagen en verhogen van je ISO terwijl je foto's maakt om je foto's met verschillende belichtingen te maken.

Conclusie

De meeste bracketingtechnieken die hier in dit artikel worden genoemd, zijn niet echt beschikbaar als ingebouwde functies of modi in veel van de camera's die u en ik kunnen kopen. Met de kracht van volledig handmatige bediening kun je ze echter altijd zelf proberen en zien wat voor soort resultaten je krijgt.