Als je twee onderwerpen in dezelfde opname belicht, is het probleem niet hoe je het moet doen, maar benadering te kiezen. Verlichtingsmethoden worden bepaald door de locatie waar je je bevindt, de stijl die je creëert en het aantal (en type) lampen dat je hebt. Met al die variabelen zijn er minstens een dozijn manieren om te gaan; dus we kijken naar slechts vijf representatieve opstellingen, allemaal geschikt voor een interview met twee personen of een twee-shot in een verhaal. Of je nu één instrument gebruikt of acht, de basisprocedure is hetzelfde:
- Breng een sleutellampje aan voor elke persoon.
- Vul de andere kant van elk gezicht met een minder intens licht.
- Scheid de onderwerpen van de achtergrond erachter.
- Verlicht die achtergrond zodat het geen afleiding van de onderwerpen of een zwart gat achter hen is.
- Pas de plaatsing en hoogte van alle lichten aan om meerdere schaduwen buiten de opname te houden.
Als je Rhett en Scarlet zou aansteken, zou je voor elk van deze stappen aparte instrumenten gebruiken — en we zullen je laten zien hoe je dat doet. Maar je kunt ook twee mensen sfeervol verlichten met een enkele lamp, of twee, of drie, of….
Dus laten we ernaartoe gaan. Overigens gaan we er vanuit dat je uitsluitend filmlampen gebruikt, zonder hulp van daglicht of lampen die bij de locatie horen. We gaan er ook van uit dat de twee onderwerpen "openstaan" voor de camera, in plaats van recht tegenover elkaar te staan, zodat elk zowel sleutel- als invullicht kan hebben.
Opstellingen met één en twee lampen
Zoals figuur 1 laat zien, kun je het werk doen met een enkele lamp, zolang het maar een zeer grote, zachte bron is. Een softbox of pan vol fluorescerende lampen werkt het beste, of je kunt een "brede" schijnwerper of zelfs een spotlight gebruiken, zolang je hem maar door een grote plaat van gesponnen glas of doorschijnende witte gel richt. (Paraplulichten werken vaak niet omdat hun licht de onderwerpen niet goed "omhult".)
Deze lay-out is ook afhankelijk van een lichtgekleurde muur of gordijnrug om het licht terug te kaatsen op de onderwerpen. Op die manier zal het grote licht van de bron beide onderwerpen centraal stellen en zorgt het gereflecteerde licht voor de vulling.
Als je naar figuur 1 kijkt, merk je op dat het licht en de onderwerpen zich dicht bij de achtergrond bevinden. Op die manier geeft het licht wat verlichting voor de achtergrond, terwijl de schaduwen die door de onderwerpen worden geworpen, te zacht zijn om verwerpelijk te zijn.
Een vergelijkbaar effect bereik je met twee spots in plaats van één grote bron. Houd de lampen vrij dicht bij elkaar zodat de twee onderwerpen door één enkele bron lijken te worden verlicht. Nogmaals, invullicht weerkaatst op een lichtgekleurde achterkant dicht achter hen.
Als de achtergrond matig donker kan blijven, kun je soms een opvallend tweelichtsontwerp maken, zoals weergegeven in figuur 2.
De grote lichtbron beïnvloedt beide onderwerpen, terwijl de schijnwerper, die schuin over elkaar strijkt, een combinatie van vulling geeft en achterlicht. In deze opstelling is het onderwerp aan de linkerkant (dichter bij het hoofdlicht) prominenter omdat het iets helderder is.Opstellingen met drie en vier lampen
Door een derde lamp toe te voegen, kunt u een meer evenwichtige vorm van dit ontwerp creëren (Figuur 3).
Merk op dat de softkeys beide onderwerpen gelijk verlichten, terwijl het bijpassende paar brede lampjes een gecombineerde vulling en achtergrondverlichting geeft . In dit ontwerp kunnen de broads ook een interessant licht op de achtergrond spatten.U kunt een conventioneler ontwerp met drie lampen maken door de twee onderwerpen te behandelen alsof ze er maar één zijn. Plaats een vrij hoog sleutellicht op acht uur en een invullicht ertegenover, op 4 uur. Til het achterlicht op en stel het zo af dat het zowel tegenlicht als achtergrondlicht geeft.
Afbeelding 4 toont een ontwerp dat veel lijkt op dat van Afbeelding 3, behalve dat afzonderlijke belangrijke plekken het enkele zachte licht vervangen. Als u gekoppelde toetsen op deze manier dicht bij elkaar gebruikt, moet u extra voorzichtig zijn om meerdere schaduwen van de achtergrond te houden.
Hollywood, hier komen we!
Tot nu toe hebben de schuin geplaatste lampen dubbel werk gedaan als zowel opvul- als achterverlichting. Als je de instrumenten hebt (en de kracht om ze aan te drijven), kun je elk onderwerp een klassieke opstelling met drie lampjes van toets-, vul- en achtergrondverlichting geven.Aangezien we nu op een geluidsbeeld moeten zijn, laten we gaan. Afbeelding 5 voegt een licht toe dat uitsluitend is bedoeld om de achtergrond op te fleuren. Aan de andere kant werpt een schijnwerper die door een silhouetpatroon schiet ("koekje") een interessant ontwerp op de muur. Bij dit soort toepassingen wil je het koekje misschien redelijk dicht bij het licht houden, om de randen van het patroon zachter te maken.
Zoals je kunt zien in figuur 5, zijn de voorste toetslampen op enige afstand van elkaar geplaatst, omdat je in deze voor de hand liggende studio-omgeving niet hoeft te doen alsof beide onderwerpen door dezelfde bron worden verlicht.
Ik ben klaar voor mijn close-up
Two-shots blijven niet lang interessant, dus je wilt close-ups van beide onderwerpen. De eenvoudigste manier om ze te krijgen, is door met de zoomlens naar binnen te duwen voor nauwere hoeken. Door dit te doen, hoeft u niet opnieuw te belichten, en bij een opname met twee camera's kan camera A in realtime opnieuw kadreren terwijl camera B online is.De keerzijde is dat alleen inzoomen in het beste geval een zeer vergelijkbaar perspectief op het onderwerp creëert en in het slechtste geval een jump-cut. Bij opnamen met één camera is het vaak de moeite waard om opnieuw te belichten voor close-ups (Afbeelding 6).
Met slechts één onderwerp te behandelen, kunt u uw verlichting finetunen. Verander het echter niet te veel, want je key-, fill- en backlight-hoeken zouden het uiterlijk van de two-shot moeten repliceren. Maar zolang je de toetsen niet omdraait en zijkanten opvult of pittige, theatrale schijnwerpers verwisselt voor zacht, natuurlijk 'raamlicht', kun je veel wegkomen bij het verfijnen van je schema voor close-ups.
Merk in figuur 6 op dat het onderwerp zich dicht bij een zijmuur bevindt. Hoi! Waar kwam dat ineens vandaan? Het antwoord is dat je op locatie (of een hard-walled set) onderwerpen kunt "bedriegen" om meer fotogenieke achtergronden te creëren voor hun close-ups. Omdat zijwanden niet zichtbaar zijn in de twee opnamen, kunnen kijkers niet zien waar ze zijn, of zelfs of ze bestaan. Vaak zul je merken dat verlichting in een hoek een interessanter ontwerp kan opleveren.
Wat is hier mijn motivatie?
De tot nu toe overwogen ontwerpen zijn zeer geschikt voor interviews, demonstraties, nieuwsdesks en soortgelijke non-fictietoepassingen. Dingen worden een beetje ingewikkelder als je naar verhaalvideo's gaat, omdat je verlichting er min of meer realistisch uit moet zien.De truc is om het 'motiverende licht' te identificeren. Dit is vaak een "praktische" (een lichtbron die op het scherm verschijnt) zoals een hangende tafellamp, een bureaulamp of zelfs een open haard. Het is jouw taak om dat motiverende licht na te bootsen met je belangrijkste licht(en) en vervolgens je onderwerpen te vullen en te scheiden met onopvallende toevoegingen.
Stel dat de scène bijvoorbeeld een pokerspel is in een westerse saloon. Het motiverende licht hangt boven het midden van de ronde tafel (Figuur 7), dus elk onderwerp krijgt een sleutellicht dat hoger is dan normaal en dode voorkant (laat Black Bart die hoed van 10 gallon afnemen).
Het is gemakkelijk om onderwerpen van de achtergrond te scheiden met imitatie "saloonlichten" die in eerdere brede opnamen werden gemaakt. Invullicht is echter moeilijker. Om er realistisch uit te zien, moet elk onderwerp van laag naar voren worden gevuld, door licht dat schijnbaar van de pokertafel weerkaatst. Aangezien iedereen hierdoor groen zou worden van poker, kun je proberen een witte cirkelvormige kartonnen reflector te plaatsen, ongeveer 60 cm kleiner dan het tafelblad, precies in het midden, en laat voor elke speler een ring van een halve meter groene stof achter. Door het midden van de witte tafel in te kaderen, kun je er een punt recht op richten om een overtuigende bounce-fill te creëren van de 'hangende lamp'.
Het is overigens een beetje off-topic, maar vergeet niet de witbalans in te stellen voor normale kleurweergave. Je kunt je sfeervolle olielantaarnkleuren per post inbellen.
In een opstelling als deze probeer je niet meer dan misschien twee aangrenzende spelers tegelijk volledig te verlichten. U zult echter waarschijnlijk onderwerpen over de tafel omlijsten over de schouders van voorgrondspelers. Om deze ruggen en schouders te verlichten, heb je invullicht nodig dat een stop of twee donkerder is dan het hoofdlicht op de weergegeven onderwerpen. Voor dat extra vleugje realisme, laat een bemanningslid af en toe een vlag voor het vullicht passeren, om beweging elders in de salon te simuleren.
Goed fotograferen!
Bijdragende redacteur Jim Stinson is de auteur van het boek Video Communication and Production.