Een van de meest beruchte filmgimmicks uit de jaren zestig was Smell-O-Vision. Deze technologie is ontwikkeld door AromaRama, een bedrijf dat gespecialiseerd is in het creëren van geuren voor verschillende mediavormen. Smell-O-Vision omvatte een systeem van buizen en ventilatoren die op verschillende punten tijdens de film specifieke geuren in de bioscoop zouden vrijgeven. De geuren waren bedoeld om de filmervaring te verbeteren door het reukvermogen te stimuleren en een meer meeslepende omgeving voor het publiek te creëren. Smell-O-Vision werd echter niet algemeen aanvaard en duurde slechts een korte periode.
Percepto
Percepto was een filmgimmick die in de jaren zestig werd ontwikkeld door de Amerikaanse uitvinder Charles Wehrenberg. Deze technologie omvatte het gebruik van een vibrerende stoel die fysieke sensaties voor het publiek zou creëren. De trillingen waren gesynchroniseerd met de soundtrack van de film en waren ontworpen om het publiek het gevoel te geven dat ze daadwerkelijk deel uitmaakten van de film. Percepto werd in een paar films gebruikt, maar kreeg geen grote populariteit en werd uiteindelijk verlaten.
Audorama
Audorama was een filmgimmick die in de jaren zestig werd ontwikkeld door het Amerikaanse bedrijf Cinerama. Deze technologie maakte gebruik van een geluidssysteem met meerdere luidsprekers dat strategisch rond het theater was geplaatst om een meer meeslepende geluidservaring voor het publiek te creëren. Audorama werd in een paar films gebruikt, maar kreeg geen grote populariteit en werd uiteindelijk verlaten.
3D
In de jaren zestig was er een heropleving van het gebruik van 3D-technologie in films. 3D-films vereisen een speciaal cinematografisch proces dat de illusie van driedimensionale ruimte en objecten creëert. Het publiek draagt een speciale 3D-bril die het zicht van één oog op het scherm wegfiltert, waardoor de indruk van diepte en realisme ontstaat. Enkele populaire 3D-films uit de jaren zestig zijn onder meer "House of Wax" (1953) en "Creature from the Black Lagoon" (1954).
Cinerama
Cinerama was een breedbeeldfilmformaat dat in de jaren vijftig werd ontwikkeld. Cinerama-films zijn opgenomen met drie verschillende camera's die horizontaal over de voorkant van het cameraplatform waren geplaatst. De drie beelden werden gelijktijdig op een gebogen scherm geprojecteerd, waardoor een panoramisch effect ontstond dat veel groter was dan het traditionele rechthoekige filmscherm. "This Is Cinerama" (1952), "Cinerama Holiday" (1955) en "The Search for Paradise" (1957) zijn enkele bekende Cinerama-films.