clapperboard gebruiken bij het maken van films
Een duig is die grappige gestreepte leisteen die al een symbool van filmen is geworden. Het is niet nodig om uit te leggen waar een lei voor wordt gebruikt, zoals iedereen die kent:het markeert het begin van het schietproces. Op deze manier kunnen geluidseditors de soundtrack eenvoudig afstemmen op de beelden tijdens montage en synchronisatie na de productie.
Waarom noemen ze het de klap? Heel duidelijk, want dat is het geluid dat de scharnierende handler produceert wanneer de tweede AC (assistent-camera) erop klikt en "Mark!" roept.
Soorten klepper
Er zijn twee hoofdsoorten leisteen:
- Een traditionele duig gemaakt van hout, leisteen of plastic. De tweede AC schrijft er handmatig alle benodigde informatie op.
- Een digitale duig met een timer.
Een klepel gebruiken
In het basisscenario wacht de tweede AC tot de eerste AD (adjunct-regisseur) roept dat het rollen begint, stapt in het frame, zorgt ervoor dat de klepel scherp is, kondigt de scène aan en neemt nummers luid op, klapt en bladeren. Deze persoon moet snel zijn, want de opnametijd is kostbaar.
Klinkt eenvoudig, maar er zijn ook meer gecompliceerde scenario's.
- Tweede stokjes. Als er iets misgaat of de tweede AC een fout maakt, "klappen" ze opnieuw op een lei. Het is noodzakelijk om daarvoor "tweede stokjes" te zeggen om de geluidseditors te laten weten dat de eerste klap moet worden genegeerd.
- Staart leisteen. Soms klapt de tweede AC in de stokken na de take, niet ervoor. In dat geval moet de klepel ondersteboven worden gehouden en mag de assistent "tail slate" roepen voordat hij op de stokjes klikt.
- Zachte stokjes. Bij het maken van close-ups kan het nodig zijn de dakspaan dicht bij het gezicht van de acteur te houden, en het harde geluid kan hen bang maken. Het is sterk aan te raden om de stokjes dan wat zachter te klappen. Vergeet niet "soft sticks" aan te kondigen om een redacteur goed naar de klap te laten luisteren.
- MOS. Het betekent "motor alleen schot" of, zoals de legende zegt, "mitout geluid". Hoe dan ook, het betekent dat deze opname helemaal geen soundtrack heeft. Om het duidelijk aan te geven, steekt een persoon met een klepel een hand tussen de stokjes, zodat er niet geklapt kan worden.
Een dakspaan markeren
Een filmlei moet alle informatie weergeven die nodig is voor verdere beeldbewerking en synchronisatie. Meestal heeft het al een leeg raster, dus een assistent moet alleen daadwerkelijke gegevens erin schrijven.
Essentiële informatie:
- Filmtitel ("productie")
- Scène
- Rol
- Neem
- Directeur
- Camera
- Tijd
- DP (directeur fotografie)
Op de onderste regel kan men het corresponderende merkteken omcirkelen, afhankelijk van waar de schietpartij plaatsvindt (binnen of buiten) en of het dag of nacht is.
Het is van cruciaal belang om een filmlei correct te markeren; dat is de enige manier om videobewerking soepel en schoon te laten verlopen.
Zo simpel en zo veel nuances!