Een regisseur en een editor zijn beide verantwoordelijk voor het ritme van een film.
Maar uiteindelijk heeft in veel gevallen de redacteur het laatste woord.
Wanneer een acteur een regel uitspreekt, zien we hun gezicht, maar meestal is het hun stem die ertoe doet.
De grote onthulling aan het einde van een film zit hem net zo goed in wat ze zeggen als hoe ze het zeggen.
Maar als we naar een film kijken, horen we niet elk woord dat acteurs zeggen.
Het zou vermoeiend zijn om de hele tijd naar elk klein detail van hun gesprek te luisteren. Wat meestal gebeurt, is dat we stukjes en beetjes dialogen horen terwijl we andere dingen op het scherm zien gebeuren.
Dialoog bestaat niet in een vacuüm. Acteurs bewegen en communiceren met elkaar in de loop van een scène - soms gaan ze zelfs van elkaar weg - maar hun gezichten staan altijd voor de camera zodat we kunnen zien wat ze zeggen en hoe ze het zeggen.
We horen misschien net genoeg woorden om te begrijpen wat er aan de hand is, maar niet zo veel dat het vervelend of ingrijpend wordt voor onze aandachtsspanne.
Dat komt omdat we kijken naar twee mensen die met elkaar communiceren zonder dat we ze echt te allen tijde kunnen zien communiceren (tenzij er een soort split-screen-effect plaatsvindt).
Hoe regelt een redacteur het ritme VAN EEN FILM
Waarom bepaalt de editor het ritme van een film?
Het ritme van een film is net zo belangrijk voor het succes van een film als de structuur. Het ritme kan worden gecontroleerd door de editor, die ook kan dicteren hoe een film door een publiek wordt ervaren.
Het ritme van een film wordt vaak het 'tempo' genoemd en verwijst naar het tempo van de film.
Een film met een goed tempo zal een gestage stroom hebben waarin het tempo opbouwt en vervolgens naar zijn climax leidt; terwijl een slecht tempo ofwel te langzaam of te snel zal zijn.
De editor speelt een belangrijke rol bij het bepalen hoe het tempo van een film zich ontwikkelt - zij zijn verantwoordelijk voor het bepalen waar elke scène moet beginnen en eindigen, en wat er voor langere of kortere perioden op het scherm moet blijven.
Als er bijvoorbeeld een lang gesprek is tussen twee personages, waarbij er weinig of geen beweging is van beide personages, kan dit geruime tijd duren en saai worden voor een publiek. Het zou dus anders worden bewerkt.
De redacteur zou het inkorten door bepaalde delen weg te laten die niet bijdragen aan het verhaal en de spanning opbouwen.
De lengte van elke scène kan ook bijdragen aan hoe goed het tempo van de film in het algemeen is - als een scène langer duurt dan nodig is, kan dit de stroom van de andere scènes verstoren.
Hoe regelt een redacteur het ritme van een film?
Dus je hebt een geweldig verhaal en je hebt het beste script gekozen dat daarbij past. De volgende stap is het vinden van getalenteerde acteurs en een regisseur om je te helpen je visie tot leven te brengen.
Je begint nu met de productie van de film, maar voordat dat gebeurt, moet je een editor inhuren.
Vraag, voordat u een redacteur inhuurt, naar hun proces voor het bewerken van een film.
Hoe regelt een editor het ritme van een film?
Hoe is hun denkproces bij het beslissen welke foto's ze moeten gebruiken?
Wat denken ze dat een goede kans maakt?
Hoe bewerken ze de dialoog zodat deze soepel van scène naar scène overgaat?
Snijden ze in actie of in geluid?
Volgt de redacteur altijd het script of zijn er momenten waarop ze de dialoog veranderen of sneden maken die niet in het script stonden?
Zo veel vragen! En we hopen ze allemaal hier in deze gids te beantwoorden.
Als u eenmaal met een editor gaat werken, is het absoluut noodzakelijk dat u uw handen eraf houdt. Als je ze probeert te vertellen hoe ze je film moeten monteren, is de kans groot dat je een heel andere snede krijgt dan je had bedoeld.
Bijvoorbeeld als er een moment is waarop het personage iets diepzinnigs moet zeggen, maar er geen reactieshot is van een ander personage. Vertel ze niet dat ze een foto van dat andere personage moeten maken.
Wat doen editors in film?
De filmeditor is de persoon die de film monteert op een manier die het begrijpelijk maakt voor het publiek.
Editors krijgen beeldmateriaal van alle onderdelen van de productie, waarna ze het samenvoegen tot een product dat een verhaal vertelt.
Het is de taak van de filmeditor om zo te monteren dat het ritme van de film snel en opwindend is, of langzaam en bedachtzaam, zoals vereist door de regisseur.
Naast het beeldmateriaal dat door anderen wordt aangeleverd, hebben redacteuren ook hun eigen beeldmateriaal, vaak opgenomen met hun eigen camera's. Ze kunnen worden gevraagd om extra opnames te maken die nodig zijn voor specifieke scènes.
Taken omvatten:Het kiezen en rangschikken van opnamen in reeksen Bepalen welke opnamen nodig zijn Dialoog- en geluidseffecten bewerken Visuele effecten toevoegen zoals muziek en titels (credits)
Het proces van postproductie begint zodra de opnames zijn voltooid. Tijdens de postproductie werken redacteuren nauw samen met producenten om te bepalen hoe lang bepaalde scènes moeten zijn.
Het kan zijn dat een editor grote delen van een scène moet knippen omdat het gewoon niet bij de rest van de film past. De editor werkt samen met de regisseur totdat ze een deel van de film krijgen waar ze het allebei over eens zijn.
De regisseur maakt meestal meerdere versies voordat hij of zij een definitieve versie overweegt. Dit proces kan maanden duren voor een speelfilm. Controle van de opnameduur bij filmbewerking De lengte van een opname is de hoeveelheid tijd die de camera besteedt aan het focussen op een bepaald onderwerp.
Hoe langer de opname, hoe meer tijd je met dat onderwerp doorbrengt en hoe meer informatie je kunt overbrengen. En bepaalde opnamen zijn beter geschikt voor bepaalde lengtes dan andere.
Langere opnamen worden meestal gebruikt om opnamen te maken of wanneer u echt wilt vastleggen wat uw publiek ziet. Als een scène zich bijvoorbeeld in een huis afspeelt, is het belangrijk om vast te stellen waar in dat huis de actie plaatsvindt.
Een close-up van het gezicht van een personage zou beter gediend zijn met een kortere opname, zodat je zoveel mogelijk van hun reactie kunt zien. Opnamen zijn gestandaardiseerd gedurende jaren van het maken van films, en elke filmmaker kent ze uit hun hoofd.
Als je bijvoorbeeld een personage volgt dat van links naar rechts over het scherm loopt, staat dat bekend als een 'tot stand brengen van een schot' (of 'hoofdschot'). Deze opname is bedoeld om ons te vertellen waar deze actie plaatsvindt, misschien in een straat in de stad of bij iemand thuis.
Een close-up is een andere standaardopname. Het moet anders worden gefilmd dan een oprichtingsopname, omdat het minder van zijn eigen context heeft dan een oprichtingsopname de emotie en toon in filmmontage zou ondersteunen
Filmmontage is de kunst om te kiezen welke shots, geluiden en andere effecten je wilt gebruiken bij het samenstellen van film of video. Je kunt het gebruiken om een stemming over te brengen en te bepalen hoe kijkers zich voelen tijdens het kijken naar je film.
Bewerken is het creëren van een verhaal op basis van beeldmateriaal en geluid dat tijdens het filmproces is gemaakt. Het juiste gebruik van montagetechnieken kan je helpen om je film een consistente emotionele toon te geven.
Dit is een proces dat gemakkelijk te beheersen is als u over de juiste kennis beschikt. Bij filmbewerking gaat het er eigenlijk om je voor te stellen hoe je film eruit zal zien voordat deze wordt opgenomen.
Bedenk welk soort effect u bij een publiekslid probeert te creëren door bepaalde soorten bewerkingen en visuele effecten te gebruiken. Er zijn veel verschillende manieren om film te bewerken.
Leren hoe je ze effectief kunt gebruiken kost tijd, maar als je eenmaal een aantal basistechnieken onder de knie hebt, kun je beginnen te experimenteren met wat meer geavanceerde technieken. Dit kunnen jump-cuts, wipes en fades zijn.
Met Jump-cuts kunnen twee opnamen samen worden bewerkt, zodat er geen overgang tussen is, terwijl de overgang van de ene opname naar de andere wordt gewist door middel van een gebogen of rechte lijn die over het scherm verschijnt. Fades zijn nog eenvoudiger omdat het slechts één opname betreft die uitfadet terwijl een andere tegelijkertijd infade.
Creëer het tempo van de scène in filmmontage
Filmmaken is gewoon een grote puzzel om de juiste foto's in de juiste volgorde samen te stellen. Wanneer je je film aan het bewerken bent, moet je het tempo voor de scène creëren.
Het bewerkingsproces voor elke scène bepaalt hoe snel of langzaam uw publiek zich tijdens die scène zal voelen. Er zijn 6 verschillende snelheden in filmmontage:Scènes die lang duren om te ontwikkelen, maar plotseling exploderen in actie na een opbouw van spanning.
Dit tempo zorgt voor een gevoel van onzekerheid en anticipatie bij het publiek. Scènes waar de spanning vanaf het begin hoog is, met weinig of geen opbouw voordat het begint.
Korte scènes die de aandacht van het publiek houden omdat ze direct ter zake komen en niet te lang slepen.Langzame scènes waarin niet veel gebeurt of er niet veel karakterontwikkeling is en worden gebruikt om te laten zien dat je personage verveeld of onverschillig is over iets.
Snelle scènes waar veel snel gebeurt, zoals snelle cuts, jumpcuts en snelle camerabewegingen, het staat ook bekend als kinetic pace. De film Memento (2000) heeft een zeer unieke stijl van filmen door gebruik te maken van korte scènes die heen en weer gaan tussen verschillende sets karakters in twee verschillende tijdlijnen. Het publiek voelt zich verward, maar toch nieuwsgierig omdat ze het willen weten
Hoe te bewerken zoals Walter Murch
Walter Murch is de zeldzaamste redacteur - niet alleen een geweldige technicus, maar ook een geweldige artiest. Zijn films staan bekend om hun visuele pracht en zijn montage is daar een belangrijk onderdeel van.
Murch bewerkt Final Cut Pro, dus hij heeft niets aan de krachtige maar omslachtige Magnetic Timeline van Media Composer. "Ik ben een oude hond", zegt hij, "en ik heb mijn weg gevonden in Final Cut Pro X."
Murch monteert met twee monitoren naast elkaar, en hij bekijkt het beeld en het geluid tegelijk. Hij bewerkt op een enkel toetsenbord met zijn handen aan beide kanten ervan, zodat hij het geluid in de ene hand kan 'voelen' terwijl hij met de andere werkt.
Hij gelooft dat hij zoveel mogelijk van zichzelf fysiek bij het proces moet betrekken - "de ogen en oren zijn eigenlijk belangrijker dan de meeste mensen beseffen." veel lagen.
Werken in een NLE die niet is geoptimaliseerd voor geluidsbewerking, maakt dit proces moeilijker dan het zou moeten zijn. "De geluiden bevinden zich aan de ene kant van de tijdlijn en de afbeelding aan de andere", zegt Murch, "dus je gaat altijd heen en weer tussen de geluiden, wat
Films met snelle bewerkingen
Er is veel discussie over het belang van bewerkingssnelheid. Het menselijk oog kan afbeeldingen verwerken met slechts ongeveer 10 frames per seconde, dus waarom moeten we sneller bewerken?
Het heeft geen zin om sneller dan 10 fps te bewerken. Er zijn echter momenten waarop deze regel kan worden overtreden (bijvoorbeeld als u tijd probeert te besparen op een project).
Te snel bewerken kan ernstige problemen veroorzaken, waaronder:
Onsamenhangende bewerkingen. De kijker wordt te snel geflitst met afbeeldingen om ze goed te kunnen verwerken.
Ze zien geen vloeiende overgang tussen opnamen; in plaats daarvan zien ze een reeks split-second bezuinigingen die niet overeenkomen. Hierdoor kunnen kijkers zich ziek en zelfs gedesoriënteerd voelen.
Verwarring over continuïteit. Te snel bewerken maakt het moeilijk voor de kijker om te volgen wat er op het scherm gebeurt - als ze moeite hebben om de continuïteit te begrijpen bij het bekijken van de video, dan is de kans groot dat jouw boodschap ook voor hen verloren gaat! Dit is iets dat onbewust kan gebeuren bij uw publiek; ze realiseren zich misschien niet bewust dat er iets mis is met je video, maar ze zullen zich nog steeds verward of gefrustreerd voelen terwijl ze ernaar kijken.