Fotograaf Ben Canales groeide op in New Jersey en had niet veel sterren om naar te kijken. Nu brengt hij echter vele nachten in de kou door met zijn camera op de horizon gericht, waarbij hij de hemel en het land eronder vastlegt. Hij deelde enkele cruciale tips met ons voor het maken van geweldige foto's van de nachtelijke hemel.
Waar zoek je naar op een locatie voor opnamen van de sterren?
Een van de eerste dingen die je moet doen, is weg uit de stad. Of je nu op reis bent of thuis, je moet ergens heen zonder lichtvervuiling. In het ideale geval kun je proberen om ten minste 80 kilometer van een grote stad te komen als je een echt schone lucht wilt.
Daarna zoek ik meestal naar een landschapsfunctie die ik kan gebruiken. Is er een berg aan de horizon of een meer dat de sterren weerkaatst? Ik zoek vaak naar een menselijk element zoals een oude schuur of een ruïne of iets dergelijks om op de voorgrond te plaatsen.
Hoe breng je de voorgrond in evenwicht met het licht van de sterren ?
Ik probeer alles helemaal donker te maken. Als ik begin met volledige duisternis, dan is het aan mij om licht toe te voegen. Ik kan het toevoegen op elk niveau dat ik wil. Op een maanloze nacht stellen de sterren een bepaald lichtniveau in. Dan heb ik een koplamp of een paar kleine LED's die ik kan plaatsen om verf op de scène te verlichten. Ik kan kiezen wat ik wil dat de kijker ziet. Ik maak tussen de vijf en 25 opnamen van een bepaalde scène door verschillende bewegingen te maken met de hoofdlamp totdat deze er goed uitziet.
Hoe ga je om met het licht van de maan?
Je kunt naar buiten gaan als er geen maan is - wat astronomen een nieuwe maan noemen - tot een halve maanfase of minder. Zodra je meer dan dat krijgt, wordt de maan zo helder dat het de lucht er echt als dag uit kan laten zien. Bij een opname met volle maan moet je naar de lucht kijken om de sterren te zien.
Geen enkele maan geeft je de meeste helderheid in de sterren en de helderste melkweg en al dat soort dingen. Zodra je rekening houdt met de maan, kun je deze gebruiken om een heel groot landschapsbeeld te verlichten. Het is altijd belangrijk om je bewust te zijn van de maanfase:wanneer de maan opkomt of ondergaat en vanuit welke hoek deze komt. Je wilt er niet door verrast worden.
Je moet een redelijk goed begrip hebben van de nachtelijke hemel om zulke foto's te maken. Hoe houd je bij waar de sterren zullen zijn?
Er is een fantastisch online programma genaamd Stellarium. Het is een beetje zoals Google Earth voor sterren. Je toetst de locatie in waar je zult zijn en de tijd dat je daar zult zijn en het brengt je naar die plek en simuleert het sterrenveld, de maanfase en de helderheid van de locatie op dat moment. Je krijgt een 360-graden beeld waar je rond kunt scrollen en naar kunt kijken.
Darkskyfinder.org is ook nuttig. Het maakt gebruik van bevolkingsdichtheden om te proberen te raden naar de lichtvervuilingsniveaus. Het is een goede manier om te onderzoeken waar je heen moet.
Maakt de tijd van het jaar waarin u fotografeert een enorm verschil?
Het heeft me een paar jaar gekost om iets te leren dat astronomen uit hun hoofd kennen. In de zomer, van ongeveer juni tot oktober, is de Melkweg bijzonder levendig. Een reden is dat het tot ongeveer augustus verticaal staat en dat is wat het echt zal laten zien in onze foto's. En voor ons mensen op het noordelijk halfrond is er een bijzonder helder deel van de Melkweg dat alleen in de zomermaanden boven de horizon uitsteekt. In de wintermaanden staat het loodrecht op en komt het nooit boven de horizon uit. Het gaat ook meer verloren in de lichtvervuiling.
Het zuidelijke uitzicht is wat je wilt. Het noordelijke uitzicht ziet er erg rommelig uit. Het lijkt erop dat iemand een zoutvaatje in de lucht heeft gemorst. Het zuidelijke uitzicht heeft die bolvormige gloed. Dus als je een locatie kiest, wil je dat deze een niet-lichtvervuild zicht op de zuidelijke helft van de lucht heeft.
Hoe speelt het weer een rol bij een succesvolle nachtelijke sterrenopname?
In de loop der jaren heb ik geleerd de bewolkte beschrijvingen op weerwebsites te interpreteren. Als er meestal duidelijk staat, zit je goed. Passerende wolken zijn prima. Gedeeltelijk bewolkt is meestal het kantelpunt en als ze zeggen dat het meestal bewolkt is, is het meestal niet de moeite waard om het te proberen. Je gaat ergens tussen de 45 minuten en drie uur heen, dus er is een grote inzet voor deze inspanningen.
Welke sluitertijd gebruik je om de sterren te behouden op hun plaats in plaats van dat ze sporen over de foto vormen?
Dankzij camera's met geweldige hoge ISO-prestaties kun je in minder dan 30 seconden een statische opname van de sterren maken. En dat is eigenlijk pas in de afgelopen drie of vier jaar gebeurd. Toen ik hier voor het eerst mee begon, deed iedereen sterrensporen, maar dat kwam vooral omdat ze de ISO van hun camera niet hoog genoeg konden krijgen. Door deze waanzinnig hoge ISO's krijgen mensen nu schonere opnamen van 30 seconden die de positie van de sterren bevriezen.
Wat als we de sterrensporen echt willen? Wat is de beste manier om ze te maken?
Er zijn twee methoden om stersporen te maken.
De statische methode houdt in dat je een belichting van 30 seconden maakt en deze keer op keer herhaalt met zoiets als een intervalmeter. Vervolgens combineert u ze in Photoshop allemaal als lagen in één bestand. U schakelt de overvloeimodus naar lichter en Photoshop zal de sterren geleidelijk overlappen, zodat u sporen krijgt. Dit wordt populair omdat het je ook in één keer de bestanden geeft die je nodig hebt voor een time-lapse-video.
Dan is er nog de ouderwetse methode waarbij je een draadontspanner op de camera bevestigt en enkele opnamen maakt van 30 minuten tot drie uur. Dus in plaats van ISO 3200 te gebruiken, ga je naar ISO 400 en in plaats van F/2.8 gebruik je een diafragma zoals F/8. Je hoeft alleen maar uit te rekenen om de langere sluitertijd te compenseren.
Beide methoden hebben hun eigen specifieke uiterlijk.
Je foto's zijn vooral landschapsfoto's, gebruik je altijd een groothoeklens?
Ik geniet wel van een groothoeklens. Je wilt altijd meer van een scène zien. Maar ik realiseer me dat mijn specifieke wens een 24 mm-lens is. Een iets strakkere opname vestigt meer aandacht op wat ik ook kies om op de voorgrond te staan. Als ik een heel brede foto wil maken, maak ik een panorama van 8-10 opnamen dat me een heel breed beeld geeft, maar zonder de vervorming.
Wat voor uitrusting heb je nodig voor een nachtopname?
Je hebt natuurlijk een statief nodig. Een intervalmeter is ook fijn als je sterrensporen gaat doen. Een ding waar ik achter kwam, waren die kleine handwarmers die je in handschoenen of laarzen stopt. Ik neem er een paar mee en plak ze om mijn lenscilinder, want naarmate de nacht vordert, ontstaat er condensatie van vocht. Je stelt een sterrenspoor of time-lapse-opname in en alles komt goed. Dan kom je er later in de post achter dat de lens om 2 uur 's nachts of zo is beslagen. Een handwarmer op de lens houdt de temperatuur hoog genoeg om vocht op te bouwen.
Veel mensen realiseren zich niet hoe koud het wordt voor vallende sterren. Het is niet zo dat mensen 's avonds nog nooit iets hebben gedaan of het nooit koud hebben gehad, maar meestal zijn al onze activiteiten buitenshuis daadwerkelijk actief of zit je rond een kampvuur. Bij het fotograferen van sterren sta je 30 seconden tot vijf minuten per keer bij een statief. De enige beweging die u doet, is op de sluiter drukken. We genereren geen warmte, dus kleed je vijf keer zoals je denkt dat je zou moeten doen, want er is niets erger dan de hele nacht te bibberen en je niet op de foto's te kunnen concentreren. Ik kleed me als de marshmallow-man die er is.
Wat gebruik je als lichtbron als het gaat om de objecten op de voorgrond schilderen?
Ik gebruik een hoofdlamp als lichtbron in veel van mijn opnamen. Iedereen denkt dat je een felle lichtbron nodig hebt, maar ze vergeten dat je je voorgrond probeert te balanceren met sterrenlicht. Een hoofdlamp is voldoende. Soms neem ik een lantaarntje mee. Die led-panelen met constant licht zijn fantastisch als ze dimbaar zijn. Ik zet ze op de lichtste stand, hij staat amper aan en dat is meestal genoeg licht om een hele scène te laten knallen. Ik neem nooit een groot gigantisch mag-licht of iets dergelijks mee.
Kun je een aantal specifieke camera-instellingen geven die een goed uitgangspunt vormen voor een sterrenopname?
De standaardinstellingen zijn 30 seconden bij F/2.8 of wat het snelste diafragma van je lens ook is. Stel deze dan in op ISO 3200 of hoger. Schiet RAW omdat je wilt dat al die gegevens naar binnen worden gedrukt en getrokken. Ik stel over het algemeen een witbalans in van wolfraam of fluorescerend. Als u automatisch balanceert, krijgt u waarschijnlijk deze lelijke oranje nachthemel. Met time-lapses kan de witbalans ook veranderen naarmate de nacht vordert. Hoe meer je in de camera kunt krijgen, hoe makkelijker het is als je thuiskomt.