Een trailer is eigenlijk twee en een halve minuut informatie. Aan hoeveel informatie kan een persoon in die tijd worden blootgesteld en toch iets ervan behouden?
Het is een delicaat evenwicht. Als je het te weinig maakt, kan het publiek je film afschrijven als saai of traag. Pak echter te veel in, en je loopt het risico dat ze helemaal wegvallen.
De sleutel is het vinden van die goede plek. Goede trailers blijven interessant, maar vragen het publiek eigenlijk niet veel te onthouden. Laten we eens kijken naar enkele veelvoorkomende fouten of valkuilen waar nieuwere trailer-editors tegenaan kunnen lopen:
Veelgemaakte fouten
Fout #1:Veel karakternamen gebruiken
Dit klinkt misschien gek. Natuurlijk gebruiken we karakternamen, toch? Maar als je echt oplet terwijl je de meeste trailers bekijkt, zul je je realiseren dat het zeggen van de naam van een persoon in een dialoog eigenlijk zeldzaam is.
Het hoofdpersonage kan een oproep krijgen (vooral in het gebruikelijke scenario waarin de filmtitel een woordspeling op hun naam is) en natuurlijk gebruiken franchisefilms veel namen (dit is een speciaal geval dat we hieronder zullen bespreken), maar afgezien van dat karakters gewoonlijk worden aangeduid als hij, zij, mijn zoon, mijn vrouw, enz.
Waarom is dit?
Het antwoord is simpel. Het is niet de moeite waard om het publiek te vragen het te onthouden.
Laten we eerlijk zijn, de namen van de personages doen er waarschijnlijk niet zoveel toe voor het verhaal van de trailer. Als het publiek een hoop details te horen krijgt, zullen ze ze waarschijnlijk toch vergeten. En zelfs als we een heleboel namen van personages gebruiken, hoe weten we dan of het publiek ze heeft behouden?
Zullen ze weten wie Sarah is in tegenstelling tot Julie of Stephanie? Als we aannemen dat ze dat wel doen, en dat doen ze niet, wat voor soort verwarring kan dit dan veroorzaken?
Het simpel houden en waar mogelijk namen vermijden, is de veel veiligere manier van handelen.
Fout #2:grafische kaarten met te veel tekst
Veel trailers hebben een zogenaamd "kopieerbericht". Dit is vaak een uitspraak die past bij het thema van de film. Hier is een voorbeeld:
Laten we een paar dingen opmerken.
1. Elke kaart staat op zichzelf
Je hoeft ze niet aan elkaar te koppelen. Ze werken samen, maar je hoeft ze niet allemaal in je hoofd te houden om ze allemaal als een geheel te kunnen begrijpen.
2. Elke zin is erg kort
Niet meer dan 3 woorden per "kaart". De professionals weten dat als de afbeelding zelfs maar een paar woorden meer heeft, ze in de problemen zullen komen. Hoe meer woorden er zijn, hoe langer je de kaart op het scherm moet laten. Dit kan het ritme van je trailer gemakkelijk verstoren.
Maar wat nog belangrijker is, als er te veel woorden op een bepaalde afbeelding staan, zal het publiek ze gewoon niet lezen. Ze zijn door jarenlange tv-commercials en filmpromo's getraind dat de tekst maar voor een zeer korte tijd op het scherm zal zijn.
Als gevolg hiervan zullen ze, als ze een kaart zien met meer dan 5 woorden, niet eens proberen deze te ontcijferen. En zelfs als ze het proberen, zal dit vaak ten koste gaan van het volgende dat ze tijdens de trailer zien of horen. Ze zullen nog steeds nadenken over die lange lijst met tekst die ze zojuist te zien kregen.
Dit kan een domino-effect creëren dat tot verwarring leidt omdat ze belangrijke verhaalbeats missen die later andere delen van het verhaal in een context plaatsen.
Onthoud dat we ons ervan bewust moeten zijn dat we het publiek te veel informatie moeten geven, waardoor we ze overprikkelen tot het punt dat ze afhaken.
Dit is een van de redenen waarom 'kopiëren' (dit is wat we de boodschap van de tekst of verteller noemen) vaak een woordspeling is. Een kleine variatie op een bestaand idioom.
De copywriter probeert te profiteren van de kennis die de kijker al heeft. Effectief meeliften op mentaal onroerend goed dat al bestaat.
Hier is een goede analogie:
Wat is gemakkelijker te onthouden, een willekeurige 11-cijferige code of uw eigen telefoonnummer met een "2" aan het einde?
Nog een laatste klein geheimpje met betrekking tot grafische kaarten zoals deze:
Hun belangrijkste functie is niet eens altijd de boodschap die ze bevatten. Ze zijn vaak belangrijker als hulpmiddel om het verhaal op te splitsen en een snelle overgang naar verschillende delen van de film mogelijk te maken.
Fout #3:Lipflap
Dit is wanneer de editor de beslissing neemt om een opname te gebruiken waarbij de mond van een personage beweegt, maar het publiek niet ook de bijpassende dialoog of het juiste geluid krijgt.
Naast het feit dat het er slordig uitziet, leidt het ook tot veel verwarring bij het publiek.
Wat is er op dat moment met het geluid gebeurd? Was het daar en heb ik het niet gehoord? Of mocht ik het niet horen? Zelfs als het niet de bedoeling is dat ik het hoor, kan ik toch niet anders dan denken:wat zei die persoon?
En daar hebben ze de volgende 10-15 seconden van je trailer gemist. En nu zijn ze voor de rest van de tijd in de war omdat ze informatie hebben gemist en er is geen manier voor hen om een back-up te maken.
Soms is het pijnlijk, de opname is misschien mooi belicht of ingekaderd, maar als je een lipflap hebt, kun je die gewoon niet gebruiken.
Het kijken naar een trailer is alsof je een hordeloper bent.
Elk stukje informatie is iets waar het publiek overheen moet springen (begrijpen/verteren). Als ze zelfs maar over één ding struikelen, kan dat een kettingreactie veroorzaken waarbij ze de race nooit afmaken.
Houd die hindernissen zo eenvoudig en gemakkelijk mogelijk te verwijderen.