De meeste moderne films en televisieprogramma's worden nu op digitale media opgenomen in plaats van op film. Door deze verschuiving konden filmmakers computers gebruiken om kleur op steeds creatievere en innovatievere manieren te manipuleren. En daarmee heeft een vrij nieuwe rol bekendheid gekregen in de filmwereld:de colorist.
Een colorist werkt met software- en hardwaretools om het uiterlijk van digitale video te veranderen door de belichting (luminantie) en kleur (chrominantie) informatie aan te passen. Het werk van een colorist kan worden onderverdeeld in twee hoofdaspecten:kleurcorrectie en kleurcorrectie.
Kleurcorrectie
Kleurcorrectie is de eerste taak voor de colorist wanneer ze beeldmateriaal krijgen om mee te werken. Het is het proces om ervoor te zorgen dat de opnamen in een scène overeenkomen wat betreft belichting en kleur. Visuele verschillen tussen een brede opname en een middenopname of een close-up kunnen het publiek afleiden. Ze kunnen ook de visuele stroom van een scène negatief beïnvloeden.
Er kunnen veel redenen zijn waarom de clips die samen zijn bewerkt om een scène te maken, niet overeenkomen. Een scène kan plaatsvinden in de loop van een paar minuten in schermtijd. De afzonderlijke opnamen kunnen echter in de loop van een dag of zelfs meerdere dagen zijn gefilmd.
Natuurlijk verlichte filmomgevingen kunnen leiden tot variaties in kleur en helderheid tussen de opnames van een scène. Als de zon achter een wolk gaat, kan de belichting afnemen en ook de kleurtemperatuur van het beeld veranderen.
Scènes met kunstlicht zijn meestal meer gecontroleerd. Sommige lampen kunnen echter in de loop van een lange opname in kleurtemperatuur veranderen. Zo'n geleidelijke verandering wordt misschien pas duidelijk wanneer opnamen die op verschillende tijdstippen zijn gefilmd, samen worden gemonteerd.
Bovendien kunnen de sensoren van verschillende camera's beelden produceren met een iets ander uiterlijk, zelfs als ze van hetzelfde merk en model zijn. Een colorist moet mogelijk ook werken met beeldmateriaal waarbij een bedieningsfout heeft geleid tot onjuiste witbalans- of belichtingsinstellingen.
Een colorist begint meestal aan een scène door de problemen met belichting en kleur op een brede opname te corrigeren. Vervolgens passen ze de andere clips in de scène aan het uiterlijk van de eerste opname aan. Aan het einde van dit proces worden alle opnamen in de scène correct belicht met een neutrale kleurbalans. Van daaruit is de scène klaar om op kleur gesorteerd te worden.
Kleurcorrectie
Kleurcorrectie is het manipuleren van kleur in een opname om artistieke of stilistische redenen. Creatief kleurgebruik kan een dramatisch effect hebben op de sfeer van een scène en de emoties van het publiek. Coloristen moeten een goed begrip hebben van kleurentheorie en de impact van het gebruik van complementaire kleurenschema's bij kleurcorrectie.
Enkele van de meest gebruikte paletten bij kleurcorrectie zijn groenblauw en oranje, aangezien huidtinten binnen het oranje deel van het kleurenspectrum vallen. Teal en oranje zijn complementaire kleuren omdat ze tegenover elkaar op een kleurenwiel zitten. Coloristen verhogen de oranje kleuren in de hooglichten en versterken de blauwgroen kleuren voor de schaduwen. De techniek voegt diepte toe aan het beeld door het kleurcontrast tussen het onderwerp en de achtergrond te vergroten.
De kleuren in een scène kunnen worden versterkt of overdreven, soms tot niveaus die onrealistisch kunnen zijn. In de Matrix-filmreeks werd een onnatuurlijke groene tint toegevoegd aan de kleur van scènes die zich afspeelden in de wereld van de Matrix. Dit werd gedaan om een visuele indicatie te geven van het verschil tussen de echte wereld en de virtuele wereld. De film "Amelie" daarentegen heeft een sterk geel kleurenpalet om een gevoel van warmte en het geluk van de hoofdpersoon over te brengen.
Kleurcorrectie kan ook worden gebruikt voor meer praktische doeleinden, zoals het kleuren van een scène die overdag is opgenomen, zodat het lijkt alsof de actie 's nachts plaatsvindt.
Zodra ze het project op kleur hebben beoordeeld, zullen coloristen ervoor zorgen dat het uiteindelijke gerenderde videobestand voldoet aan de limieten voor luminantie- en chrominantieniveaus in overeenstemming met de relevante normen voor bioscoop of televisie. Afhankelijk van het niveau van visuele effecten kan het drie tot zes weken duren voordat een colorist een speelfilm beoordeelt.
Wanneer is er een colorist bij betrokken?
Traditioneel werkten coloristen pas in de postproductie, nadat de tv-show of film was gemonteerd. In toenemende mate werken coloristen echter samen met de regisseur en cameraman om het uiterlijk van de film tijdens de pre-productie vast te stellen.
De colorist kan worden betrokken bij camera- en make-uptests en met de testbeelden werken om een LUT (Lookup Table) te maken die de cameraman in de camera kan gebruiken. Een LUT is een vooraf ingestelde kleurgraad die op de set kan worden toegepast op de cameramonitoren. Hierdoor kan de cameraman een voorbeeld bekijken van de opnames die ze opnemen met een benadering van hoe de uiteindelijke gesorteerde beelden eruit zullen zien. De inkleurder kan ook betrokken zijn bij de beoordeling van dagelijkse beeldenstormen.
Welke tools gebruiken colorists?
Er is een reeks gespecialiseerde hardware- en softwareoplossingen die door kleurspecialisten worden gebruikt.
De meest gebruikte kleurcorrectieprogramma's zijn Baselight, Davinci Resolve, Nucoda en Lustre. De bedrijven achter de software produceren ook hardware-kleurgradatiepanelen die met de software kunnen worden geïntegreerd om nauwkeurige controle over elke instelling mogelijk te maken. Kleurgradatiepanelen zijn voorzien van trackballs en wijzerplaten voor het aanpassen van de chrominantie- en luminantie-instellingen. Ze hebben ook extra bedieningselementen die fungeren als sneltoetsen voor de meest gebruikte functies van de software.
De kleuren op een gewone computermonitor aangesloten op een grafische kaart zijn niet nauwkeurig genoeg voor kleurcorrectie. In plaats daarvan gebruiken coloristen kleurnauwkeurige gekalibreerde videomonitoren die zijn aangesloten op computers met speciale uitgangskaarten. Deze gespecialiseerde videokaarten geven een puur videosignaal weer, klaar om te worden beoordeeld.
De suites voor kleurcorrectie hebben grijze muren en weinig licht. Dit is om ervoor te zorgen dat er geen kleurzweem wordt geïntroduceerd door de omgeving die het beoordelingsvermogen van de colorist zou kunnen beïnvloeden.
Beroemde coloristen
Er is geen categorie voor coloristen bij grote prijsuitreikingen zoals de Oscars en BAFTA's. De meerderheid van het kijkerspubliek zal de namen niet kennen van de bekwame artiesten die verantwoordelijk zijn voor de kleur van de films en televisieprogramma's die ze bekijken. Maar dat betekent niet dat ze volledig onopgemerkt blijven.
Stephen Nakamura is een van de meest ervaren inkleurders van speelfilms in Hollywood. Hij heeft gewerkt met regisseurs als David Fincher, Ridley Scott, Kathryn Bigelow, Spike Lee en Steven Spielberg. Zijn kredieten omvatten "Da Five Bloods", "Sicario:Day of the Soldado", It", "The Martian", "The Hurt Locker" en "Kill Bill."
Adam Glasman is een gerespecteerd colorist die al meer dan 20 jaar speelfilms beoordeelt. Hij heeft aan veel grote films meegewerkt, waaronder 'Jurassic World:Fallen Kingdom', 'Three Billboards Outside Ebbing, Missouri', 'Skyfall' en Walt Disney Studio's live-actionversie van 'Dumbo'.
Asa Shoul is een andere toonaangevende colorist. Zijn recente kredieten zijn onder meer 'Mission Impossible:Fallout', 'Baby Driver', 'Annihilation' en de meermaals bekroonde Netflix-serie 'The Crown'.
Conclusie
De rol van een colorist voor films en televisie is relatief nieuw in de industrie. Hun werk is echter van vitaal belang om de visie van de regisseur weer te geven door het uiterlijk en de sfeer van een film te definiëren via het kleurenpalet.