Kleur is een fundamenteel element van design en visuele verhalen. Traditioneel gebruiken kunstenaars het om de sfeer voor hun werk te bepalen, de toon van hun stem en om een thema in hun vak uit te dragen. In de wereld van video is kleurcorrectie een kunstvorm op zich. In het niet zo verre verleden was het postproductieproces van kleurcorrectie voorbehouden aan dure bewerkingssuites, waarvoor specifieke en eindige tools nodig waren. Tegenwoordig is kleurcorrectie toegankelijk voor elke editor en de tools om dit te bereiken zijn te vinden in de meeste videobewerkingsprogramma's. Kleurcorrectie kan een drastische verandering in beeldmateriaal aanbrengen, dag in nacht veranderen of een saaie opname in een levendig landschap maken. Het kan de backlot eruit laten zien als een locatie van een wereld verwijderd. Het hoeft niet brutaal en luid te zijn, en het kan een kleine aanpassing zijn aan het beeldmateriaal. Zelfs een subtiele kleurschakering kan een grote impact hebben op een publiek.
Waarom kleurcorrectie gebruiken?
Met kleurcorrectie kan de video-editor de afbeelding besturen. Een videoclip brengt meer over dan de inhoud die het bevat. Een gevarieerd en opzettelijk kleurenpalet in video kan het publiek op veel manieren informeren. De sfeer van een verhaal wordt versterkt door het gebruik van kleurcorrectie. The Walking Dead op AMC is daar een goed voorbeeld van. De serie gaat over een groep mensen die een zombie-apocalyps probeert te overleven. Het is een sombere en sombere wereld. Visueel wordt het benadrukt door het gebruik van donkere, gedempte tinten en de afwezigheid van felle kleuren. 
Verschillende locaties hebben verschillende nuances, een gevarieerd kleurenpalet kan dat naar voren brengen. Kleur kan helpen het publiek te oriënteren naar de locatie op het scherm. Films zoals Traffic van Steven Soderburgh vertrouwen op het gebruik van kleur als hulpmiddel om de locatie aan te duiden en om verhaallijnen te onderscheiden. Er zijn momenten waarop producenten een catalogus met problematisch beeldmateriaal hebben en kleurcorrectie niet in staat is om het te repareren. Wanneer slecht beeldmateriaal moet worden gebruikt, kan kleurcorrectie dit redden. Een kleurgraad maskeert de technische problemen van het beeldmateriaal, met behulp van een ambachtelijk uiterlijk dat helpt het verhaal te verkopen. Videojournalistieke shows doen dit vaak met nachtelijke bewakingsbeelden. In plaats van onderbelichte, korrelige beelden te gebruiken, gebruikt de editor kleurcorrectie om een look te simuleren die lijkt op 'nachtzicht'-videografie.
Definities van kleurgradatie
Om verbluffende kleuren te creëren met de tools van postproductie, is het belangrijk om enkele basisprincipes over kleur in video te begrijpen, hoe het werkt en de termen om het te definiëren. Hierdoor kan een redacteur de meeste tools begrijpen die worden gebruikt bij kleurcorrectie. 
Aditieve kleur
Video maakt gebruik van een additief kleursysteem. De primaire kleuren van dit systeem zijn blauw, groen en rood. In een additief kleursysteem worden verschillende kleuren gecreëerd door verschillende combinaties van de primaire kleuren. De kleur van elke pixel wordt bepaald door drie kanalen, een reeks gegevens, die elke primaire kleur vertegenwoordigen. Alle kleuren zijn een combinatie van de drie primaire kleuren, niet noodzakelijk in gelijke verhoudingen. Een volledige afwezigheid van kleur creëert zwart, terwijl wit de volledig mogelijke hoeveelheid van de drie primaire kleuren is. Kleurcorrectie wordt uitgevoerd door het manipuleren van drempelwaarden en toleranties binnen deze kanalen.
Tint
Tint is de pure spectrale kleur die een algemeen kleurenpalet uitdrukt of definieert. Simpel gezegd, dit is de algemene term voor een kleur; zoals rood, paars, blauw, oranje, enz. Het definieert een algemene positie van kleur op het kleurenwiel. 
Verzadiging
Verzadiging is de hoeveelheid tint die wordt gebruikt bij het definiëren van een specifieke kleur. Wanneer een kleur geen verzadiging heeft, is het zwart, wit of een variantie van grijs. Een kleur die volledig verzadigd is, heeft de maximale hoeveelheid tint die mogelijk is. Gedeeltelijke verzadiging zorgt voor een scala aan kleuren, van gedempte doffe tinten tot rijke, levendige kleuren.
Luminantie
Luminantie is de helderheid van een kleur. Op zichzelf is het grijs, variërend van zwart tot wit. Als onderdeel van een specifieke kleur, gecombineerd met een verzadigde tint, creëert het verschillende tinten en tinten. Videobewerkingsprogramma's gebruiken verschillende termen om helderheid uit te drukken. Op zichzelf uitgedrukt, is luminantie een algemene verwijzing naar de algemene luminantiewaarden. Verschillende toepassingen uitsplitsing drempelbereiken van luminantie. De meest voorkomende termen zijn schaduwen, middentonen en hooglichten. Het is het gemakkelijkst om deze te zien in algemene bereiken met variabele toleranties, waarbij elke tolerantie verantwoordelijk is voor een specifiek bereik van de luminantie. Andere termen die worden gebruikt en over het algemeen hetzelfde betekenen, zijn voetstuk, gamma en versterking, evenals dieptepunten, middentonen en hoge tonen.
RGB
Kleurcorrectie wordt bereikt door de RGB-kanalen van een afbeelding te manipuleren. Dit kan moeilijk zijn omdat het aanpassen van één kleurkanaal invloed heeft op de andere twee, dus inbellen op een bepaalde tint kan frustrerend zijn. Het is ook nodig om specifieke waardebereiken te targeten in plaats van de hele clip te wijzigen. Daarom zijn er verschillende tools ontwikkeld voor kleurcorrectie. Veel van deze tools hebben gemeenschappelijke elementen. Ongeacht de software werken deze tools op dezelfde manier.
HSB
Met de HSB-kleurkiezer kan de editor een kleur kiezen op basis van tint, verzadiging en helderheid. Elk van deze wordt numeriek weergegeven, waarbij de tint wordt gemeten in graden, nul tot 360. Verzadiging en helderheid worden gemeten met een percentage van nul tot 100. Er zijn twee visuele velden van een HSB-kleurkiezer, een gegradeerde tegel en een balk die de kleuren spectrum. De balk heeft een schuifregelaar die de tint selecteert. Terwijl de schuifregelaar langs de balk beweegt, wordt de tint weerspiegeld in de tegel. De tegel is vaak een doos die een samenstelling is van de verzadiging en de helderheidswaarden. Als er een set gepaarde assen is, is de horizontale as over het algemeen verzadiging en de verticale as de helderheid. Een doelstijlcursor kan worden gebruikt om de verzadiging en helderheid op de tegel te selecteren.
Curven
Een ander veelgebruikt hulpmiddel in videobewerkingsprogramma's is de editor voor kanaalcurven. Er worden curven toegepast op de kanalen van een afbeelding:luminantie en individuele RGB-kanalen. Wanneer toegepast op de luminantie, beïnvloedt dit alle kleurkanalen in gelijke mate. Indien toegepast op een afzonderlijk kleurkanaal, hebben curven invloed op hoeveel van die kleur wordt vergroot of verkleind in de afbeelding.
Curven kunnen verwarrend zijn voor een nieuwe gebruiker. De reden hiervoor is dat een niet-aangepaste curve verschijnt als een diagonale lijn die over een grafiek klimt. Deze lijn vertegenwoordigt de invoerniveaus van een afbeelding in verhouding tot de uitvoerniveaus. De horizontale as van de grafiek geeft de invoerwaarden van de bronclip weer. De grafiek loopt op van de donkerste naar de helderste. De verticale as vertegenwoordigt de uitvoerwaarde van het resulterende beeld van de curven, het verhoogt de uitvoerwaarde van onder naar boven. De lijn over de grafiek, de curve, is het punt dat overeenkomt met de invoer en uitvoer van de waarde van elk kanaal. Standaard is de initiële curve een lineaire relatie, de output is gelijk aan de input. Als de invoerluminantie bijvoorbeeld 50 is, heeft de standaardcurve (de rechte lijn) een uitvoer van 50. De uitvoerwaarden veranderen naarmate de curve wordt aangepast. Een editor kan specifieke kleur- en luminantiebereiken in een clip aanpassen door zorgvuldig punten langs de curve te plaatsen. Dus als de editor die 50 luminantie-invoer wil veranderen in 60 luminantie-uitvoer, zou de curve eruitzien als een boog, omdat de waarden in het midden naar boven worden verplaatst, waardoor de middentonen (luminantiewaarden) in de buurt van 50 effectief worden helderder.
Selectieve kleurcorrectie
Al deze tools en termen zijn eenvoudig, maar ze stellen een editor in staat om een grote kracht uit te oefenen, de mogelijkheid om selectieve kleurcorrectie uit te voeren. Net als chromakeying kan een editor zich richten op specifieke kleur- en helderheidsbereiken om aanpassingen aan delen van de afbeelding aan te brengen. Ze zijn in staat om het dynamische bereik van de afbeelding uit te rekken en te comprimeren, tinten te verschuiven en clips te kleuren. Hierdoor kan de editor esthetische keuzes maken die in de postproductie worden bepaald en looks creëren die bijdragen aan de algehele video.
Paint by Pixel
De pigmenten zijn pixels en de penselen zijn digitaal bij het schilderen van het videocanvas. Kleurcorrectie is een kunstvorm. Het heeft de kracht om de betekenis van video te veranderen, het helpt de inhoud die het omringt vorm te geven en uit te drukken. Een redacteur kan de kracht van kleurcorrectie benutten met een begrip van de technische basisprincipes en de esthetische impact van kleur.
Zijbalk:kleurcorrectie versus kleurgradatie
Kleurcorrectie en kleurcorrectie worden vaak verkeerd geïnterpreteerd en het ene proces wordt verward met het andere. Hoewel ze enkele van dezelfde tools en processen delen, zijn ze verschillend. Veel van de verschillen liggen in hun individuele doel.
Kleurcorrectie verandert beeldmateriaal naar een consistente technische standaard van uiterlijk. Het doel is om het opgenomen beeld te matchen met een standaard die een nauwkeurige weergave is van het onderwerp zoals het zou worden bekeken vanuit het menselijk oog. Het wordt uitgevoerd op afzonderlijke opnamen, maar wordt gebruikt om meerdere opnamen aan dezelfde kwaliteit aan te passen. Dit is een lastige taak als je te maken hebt met beeldmateriaal dat met meerdere camera's is gemaakt.
Kleurcorrectie is het proces van het veranderen van een afbeelding voor esthetische en communicatieve doeleinden. De colorist creëert een look en een gevoel om het doel van een opname te bevorderen.