In video en film verwijst "continuïteit" naar de vele strategieën die door de regisseur worden gebruikt en editor om de illusie te creëren van, ja, een doorlopend programma uit een aantal afzonderlijke opnamen. Continuïteit bestaat uit alle technieken die worden gebruikt om die stukken te rangschikken tot een mozaïekbeeld waarin de afzonderlijke stenen onzichtbaar zijn voor de kijker.
Gereduceerd tot de essentie, het maken van een film is een proces van drie stappen:
- Eerst neem je een doorlopend verhaal (of het nu een verhaal of een non-fictieonderwerp is) en splits je het op in afzonderlijke stukjes die klein genoeg zijn om als individuele shots vast te leggen.
- Vervolgens maak je die foto's, waarbij je de actie dupliceert (of overlapt) van de ene opname naar de andere.
- Ten slotte stel je het verhaal weer samen door de opnamen van begin tot eind in de juiste volgorde te plaatsen, terwijl je de overlappingen wegwerkt en de ongewenste duplicaten weggooit.
Zoals je kunt zien, zijn twee van de drie delen van het proces de verantwoordelijkheid van de regisseur en voert de redacteur alleen de hermontage uit (zelfs als die redacteur gewoon de regisseur is die een andere hoed modelleert).
Maar aangezien dit Edit Suite is, zullen we ons vooral concentreren op hoe de editor de beelden maakt die hij of zij krijgt en er een soepele continuïteit aan oplegt. We zullen kijken naar het maken van onzichtbare bewerkingen en het toevoegen van overgangen. En laten we beginnen met een snelle herhaling van de schermrichting.
Schermrichting
Schermrichting levert een belangrijke bijdrage aan een soepele continuïteit. Kortom, het houdt in dat artiesten (en dingen zoals auto's) tijdens elke continue actie van shot tot shot in dezelfde richting op het scherm blijven kijken of bewegen. In de echte wereld kunnen ze vanaf dinsdag alle kanten op bewegen; maar als de camera goed is gepositioneerd voor elke opname, zullen hun videobeelden altijd het vlak van het scherm in een consistente richting kruisen.
Het bepalen van de schermrichting is de taak van de regisseur. Jouw taak in de bewerkingssuite is om het te onderhouden, waar nodig te wijzigen en (al te vaak) te repareren als het kapot is.
Zolang een personage de schermrichting van shot tot shot behoudt, hoef je je nergens zorgen over te maken. Vaak keert de richting echter halverwege een sequentie om vanwege beperkingen op de plaatsing van de camera, alleen voor de afwisseling of omdat de regisseur een fout heeft gemaakt.
Zonder handig gladstrijken van uw kant, kan de schakelaar een cartooneske uitstraling hebben, zoals Wile E. Coyote die heen en weer tussen cactussen zwerft. Als de regisseur midden in een opname de richting van een acteur niet verandert, zodat het publiek de verandering kan zien en volgen, heb je twee opties om de omkering te vergemakkelijken:het lege frame en de cutaway.
Als de onbewerkte beelden dit toelaten, laat u de persoon of het object het beeld verlaten aan het einde van de eerste opname; start dan de volgende opname een tel voordat het personage binnenkomt (nu in een andere schermrichting). Dit verzacht de continuïteit op twee manieren. Ten eerste zorgt het ervoor dat het personage buiten beeld de tijd heeft om op aannemelijke wijze van richting te veranderen en ten tweede zorgt het ervoor dat de visuele herinnering van de kijker aan de eerste richting vervaagt voordat je de tweede richting presenteert.
U kunt nog steeds de lege frame-truc gebruiken, zelfs als slechts één van de twee opnamen ruimte heeft aan de voet of kop. Het gladmakende effect zal gewoon niet zo sterk zijn.
De andere techniek om een verandering van schermrichting te verzachten is een cutaway:een opname die iets anders laat zien dan het bewegende onderwerp. "Snijd naar de vogels; snijd naar de wolken", zoals filmeditors grappen - en als je teruggaat naar het hoofdonderwerp, zal de cutaway het publiek hebben afgeleid van de verandering in schijnbare beweging.
In feite zijn cutaways kippensoep voor veel continuïteitsproblemen. Ze zijn zo nuttig dat we ze zullen tegenkomen als remedies voor nog meer continuïteitsproblemen.
Maar wat gebeurt er als je geen omkering op het scherm, een acteur die het frame verlaat of een cutaway hebt? Wat doe je als niet-overeenkomende schermaanwijzingen ervoor zorgen dat een bewerking er helemaal verkeerd uitziet? Hé, flop gewoon het schot. Met veel switchers en computerbewerkingsprogramma's kunt u de schijnbare richting omkeren door de afbeelding horizontaal te spiegelen. Het publiek zal het zelden merken, zolang je je aan een paar regels houdt:
- Pas op voor weggeefacties zoals omgekeerde belettering en auto's die plotseling aan de Britse kant van de weg beginnen te rijden of een enkele bestuurder die plotseling naar de passagierszijde van het voertuig wordt vervoerd.
- Vermijd de techniek wanneer het licht zeer gericht is. De resulterende switch is niet zo voor de hand liggend als geflopte letters, maar het publiek zal voelen dat er iets mis is.
- Houd het geflopte schot kort, om te voorkomen dat kijkers het te zorgvuldig inspecteren. Kortom, het handhaven van de schermrichting draagt enorm bij aan de soepelheid van de algehele continuïteit.
Goede bezuinigingen, slechte bezuinigingen
Een andere manier om de continuïteit te versterken is door onzichtbare bewerkingen:shot-to-shot overgangen die onopgemerkt blijven door het publiek. Om onzichtbare bewerkingen uit te voeren, moet je verschillende camerahoeken selecteren en de actie over de hele snede afstemmen.
Elke camera-instelling heeft drie kenmerken:verticale hoek (hoog, neutraal, laag), horizontale hoek (voorkant, 3/4, profiel) en beeldformaat (lange opname, gemiddelde opname, close-up). Gedurende vele decennia hebben redacteuren geleerd om bij elke bewerking twee van de drie instellingskenmerken te wijzigen. Als u dit niet doet, resulteert dit in wat een jump-cut wordt genoemd, omdat het beeld lijkt te springen.
Dus als schot A een neutraal, 3/4 weergave volledig schot is, zal het snijden naar een neutrale 3/4 close-up resulteren in een duidelijke visuele sprong. Door zowel de horizontale hoek als de afbeeldingsgrootte te wijzigen, kunt u een vloeiendere bewerking maken.
Wat als de regisseur je geen opeenvolgende shots heeft gegeven die twee instellingskenmerken verschillen? Doe dan je best en houd je aan de volgende hiërarchie:
- Geen enkele verandering is totaal onaanvaardbaar (behalve wanneer je actief een jumpcut wilt maken voor effect). De scène blijft identiek terwijl de acteur van de ene plaats naar de andere lijkt te teleporteren.
- Als u alleen de afbeeldingsgrootte wijzigt, resulteert dit in een voor de hand liggende jump-cut, hoewel dit af en toe nuttig is voor schokkende doeleinden.
- Het is voldoende toegestaan om alleen de horizontale hoek te wijzigen, zodat je het vaak zult zien in professionele producties.
- Het veranderen van alleen de verticale hoek is de minst verwerpelijke jump-cut, misschien omdat het verschil in perspectief op zichzelf al aanzienlijk is.
Als het mogelijk is, geef het programma echter een lekker rustgevend tussendoortje, de kippensoep voor zieke edits. Met een cutaway of insert in het midden kun je met succes twee identieke shots of verschillende delen van twee takes van dezelfde shot gebruiken.
Overgangen
Overgangen zijn een ander hulpmiddel voor soepele continuïteit, vooral in verhalende (verhaal)video's.
Een rechte snede (geen overgang) betekent dat het inkomende schot de actie van het uitgaande schot gewoon voortzet. Een oplossing (ook wel een mix of cross-fade genoemd) maakt een progressieve verandering van A naar B. Een oplossing signaleert een verandering in tijd en/of plaats binnen dezelfde 'act' van het drama. Fade in en Fade out geven het begin en einde van een programma of een belangrijk deel van de show aan.
Hoewel deze regels voor visuele grammatica nu net zo versoepeld zijn als die voor verbale grammatica, zijn overgangen nog steeds nuttig bij het signaleren van verschillende soorten veranderingen in een programma.
DVE's (digitale video-effecten) kunnen dezelfde functies uitvoeren als de meer gebruikelijke overgangen, maar waar vervaging en oplost meestal onopgemerkt blijven, flips, wipes, fly-ins en wat-heb-je doelbewust de aandacht op vestigen zich. Met mate voegen DVE's stijl toe aan uw programma; te veel gebruikt, zorgen ze in plaats daarvan voor afleiding.
Sommige DVE's hebben ook een speciale betekenis voor continuïteit. Een rimpeloplossing signaleert bijvoorbeeld typisch een flashback of misschien een dagdroom. Nieuws- en documentaire-editors gebruiken een wipe of flip om het publiek te vertellen dat twee zeer vergelijkbare shots niet continu zijn. Een interview met één opstelling kan bijvoorbeeld interne wipes gebruiken om delen aan te geven die uit het bewerkte programma zijn verwijderd.
Als al het andere faalt
Ten slotte zijn er momenten waarop de editor gewoon vast lijkt te zitten. Opnamen willen niet overeenkomen of overgangen laten de kijkers nog steeds in de war over wat er gebeurt. Wanneer de continuïteit van het programma zulke duidelijke breuken vertoont, heb je twee klassieke wapens om het publiek een idee te geven:titels en vertelling.
Titels gaan natuurlijk terug naar het stille tijdperk. Tenzij je expres oubollig wilt zijn, vermijd je tussentitels (op zichzelf staande effusies op effen achtergronden), zoals:
Hoe kon ze dat weten
Toen ze de volgende ochtend wakker werd
Dat haar jonge leven
Voor altijd veranderd??!!
Maar een eenvoudige Tombstone uit 1887 boven een woestijnstadsgezicht kan de lezer op een onopvallende manier veel vertellen. En als je wilt experimenteren, gebruik dan titels als motief en geef je productie een poëtische kwaliteit.
Vertelling is natuurlijk een hoofdbestanddeel van non-fictie video, en je kunt het ook gebruiken als voice-over om continuïteit aan verhalen toe te voegen (Shot van een vrouw die door een straat in de stad dwaalt. MARY VO:Nu hoe ga ik een slotenmaker vinden in deze vreemde stad?)
Het probleem met vertelling is dat je vertelling moet instellen als een conventie van je programma en het dan vrij regelmatig moet gebruiken gedurende de hele productie.
Nogmaals, je moet vertrouwen op de regisseur om het basismateriaal aan te leveren. Toch kun je in de bewerkingssuite veel doen om de kijker vlot door je uiteindelijke programma te loodsen.