Een van mijn favoriete hashtags op Instagram is #FloralFriday, en het is veilig om te zeggen dat de in Parijs gevestigde lifestyle-fotograaf Katie Mitchell het als geen ander doet. Volg haar en je feed wordt overspoeld met nostalgische, dromerige beelden van de Lichtstad, inclusief de bloemisten en bloemen die op elke hoek lijken te staan.
Ik volg Mitchell voor wat voor altijd voelt - misschien negen jaar, een aanzienlijk deel van mijn 25-jarige leven. Ze verhuisde in 2013 vanuit Australië naar Parijs en bouwde een succesvol bedrijf voor huwelijksfotografie op, waarbij ze samenwerkte met mensen als Monique Lhuillier en Jenny Cipoletti van Margo and Me - en dat was nog maar het begin. Met de komst van haar twee kinderen is ze overgestapt uit de huwelijkswereld, maar blijft ze verhalen documenteren:families, liefdesverhalen en 'branding portraiture', zoals ze het zegt.
Haar foto's zijn degenen die me doen dromen van mijn eigen bloemrijke Parijse avontuur, en toen ze tijdens de pandemie opvallende, monochrome bloemenstudies begon te delen, opende er een hele nieuwe wereld voor mij. Sommige dingen vragen gewoon om kleur, maar hier vond ik het oogverblindende, meesterlijke bewijs dat bloemen veel meer te bieden hebben dan kleur toelaat.
Pandemische inspiratie
Mitchell vertelde me dat haar bloemenstudies in lockdown begonnen. In Parijs mochten mensen zich niet verder dan een kilometer van hun huis wagen. Hoewel ik met mijn gastgezin naar het platteland vertrok (ook ik woonde in het begin van de pandemie in Parijs), vertelden vrienden dat ze op straat werden aangehouden door de politie die hun papieren zou controleren.
"Een lokale bloemist schonk me een stel bijna verlopen anemonen die te mooi waren om niet te fotograferen en ik vind ze er gewoon geweldig uit zien in zwart-wit", vertelt Mitchell. "Ik val meestal op kleur in mijn werk, maar er lijkt een heel ander niveau van emotie te zijn als het gaat om zwart-witfoto's van bloemen."
Parijs begint een bloeiende liefde voor bloemen
Haar liefdesaffaire met bloemen is echter niet nieuw. Van haar geboorteland Australië tot aan Frankrijk, ze is altijd aangetrokken tot alles wat bloemig is. Maar het was Parijs en zijn overvloed aan bloemen die haar werk echt tot bloei brachten.
"Met een overvloed aan bloemenwinkels met een grote verscheidenheid aan betaalbare bloemen voor de deur, begon de echte 'liefdesrelatie'!" ze zegt. Als je haar toevallig tegenkomt en het seizoen is goed, is er een goede gok dat haar armen gevuld zullen zijn met café au lait dahlia's en koraalpioenen - twee bloemen die haar hebben gewonnen met hun prachtige vormen en toonbereik.
Haar setup
Mitchells bloemportretten hebben een serieuze visuele kracht, maar haar camera en lichtopstelling zijn ongelooflijk eenvoudig. Tegenwoordig staat eenvoud centraal voor de fotograaf en kersverse moeder, die zowel van film als van digitaal houdt, maar voor deze serie vooral met een Nikon D750 werkt.
"Ik ben een moeder van een peuter en een baby van zeven maanden oud, dus het is belangrijk om het simpel te houden", zegt Mitchell. "Ik gebruik een Nikon 105mm f/2.8G macrolens - ik gooi een stuk zwart fluweel over alles wat ik kan vinden (vaak een kleine stoel of babygymnastiek!), zet een bloemenspeldenkikker neer en een bloemstengel van de bos Ik heb bij die gelegenheid gekozen, en laat de verkenning beginnen!”
Haar belichtingsstrategie, hoewel die op de uiteindelijke foto's als uitgebreid overkomt, is nauwelijks verfraaid. Ze doet alles in haar woonkamer bij het raam, trouw aan haar liefde voor natuurlijk licht. Mitchell laat de kalender haar onderwerpkeuzes sturen en kiest vaak iets in het seizoen dat ze tegenkomt bij de bloemist.
"Ik laat licht en vorm de weg wijzen", zegt ze. En de bewerkingen zijn net zo eenvoudig. “Wat mijn bewerkingsproces betreft, fotografeer ik in kleur en converteer ik naar zwart-wit in Lightroom tijdens de nabewerking. Sommige bloemen hebben de neiging om beter te werken in zwart-wit dan andere, dus ik voel het gewoon terwijl ik bezig ben! Ik houd de bewerking graag eenvoudig en laat de bloemen het woord doen.”
Over het balanceren van creativiteit en ouderschap
Elke artiest weet dat het produceren van een oeuvre ongelooflijk veel tijd en focus kost. En Mitchell slaagt er op indrukwekkende wijze in om prachtige foto's te maken terwijl hij ook jongleert met twee kleine kinderen.
"Fulltime moeder en fotograaf zijn is heel mooi en soms best uitdagend gebleken", zegt ze. "Het balanceren van het artistieke verlangen om te creëren naast slapeloze nachten en paar kleine handen die alles willen aanraken, is een vaardigheid die ik waarschijnlijk nooit zal perfectioneren!"
Hoewel het een evenwichtsoefening is, zet Mitchell zich in om zichzelf een creatieve uitlaatklep te geven - voor haar is het belangrijk dat haar kinderen haar iets zien doen waar ze van houdt. Ze werkt echter vaak met een kleine assistent op haar schoot!
"Het is allemaal onderdeel geworden van het proces en mijn reis door deze vroege dagen van het moederschap."