Creatieve bezigheden lijken tegenwoordig vaak een koorddans van trouw zijn aan jezelf en het creëren van inhoud die verkoopbaar is voor een breed publiek, vooral als je financiële welzijn aan die bezigheden is gekoppeld. Het is echter belangrijk om nooit uit het oog te verliezen wie je bent als creatieveling. Anders, waarom doe je dit?
Dit geweldige video-essay, afkomstig van Sean Tucker, onderzoekt een onderwerp dat me behoorlijk aanspreekt. Componist zijn in de 21e eeuw betekent dat ik de "impopulaire impopulaire" muziek schrijf, zoals mijn leraar het uitdrukt; zelfs degenen die regelmatig orkestconcerten bijwonen, geven vaak niet om moderne klassieke muziek. Oh nou ja. Misschien gaan mensen op een dag headbangen op mijn binnen-de-piano harmonischen. Ik betwijfel het echter. Ik kan je echter één ding vertellen:ik zou me onoprecht voelen tot op het punt dat de creatieve daad zinloos zou zijn als ik zou proberen mijn muzikale vaardigheden te gebruiken om een publiek toe te geven. Zoals Tucker erkent, heeft affirmatie een plaats in het leven van de kunstenaar, maar tegelijkertijd kan het niet de fundamentele reden voor creatie zijn; dat moet iets zijn dat onafhankelijk is van dat wat buiten de schepper is.