Digitale compositie is misschien wel het meest bruikbare speciale effect aller tijden. Met de magie van het blauwe scherm kun je je acteurs in elke denkbare scène plaatsen, van het oude Rome tot exotische buitenaardse planeten. Een film als Gladiator zou niet mogelijk zijn geweest zonder bluescreen-technieken. Met digitale video en een pc kun je de effecten van Hollywood-professionals nabootsen.
Als u echter niet voorzichtig bent, kunt u ook vreselijke resultaten krijgen van blauwe screening. Door de manier waarop digitale video wordt gecomprimeerd, kun je "jaggies" of "halo's" rond je acteurs als een dooddoener krijgen. Dit zijn de blue-screen blues, en in dit artikel worden enkele technieken onderzocht om de problemen te verhelpen die gepaard gaan met het keyen van DV.
Hoe Hollywood ons voor de gek houdt
Het blue-screen-proces is oorspronkelijk ontwikkeld voor film als een flexibele en nauwkeurige methode om live-actie over een achtergrondplaat te componeren. Het werd al snel de voorkeurstechniek en is sindsdien gecoöpteerd door de video- en computerwereld, waar het vaak chromakey wordt genoemd.
Waarom blauw? De kleur heeft zijn oorsprong in film. Het kwam allemaal neer op een specifieke filmchemie die afhing van een blauwe kleur met de exacte temperatuur.
Zo werkt het:eerst filmt een cameraman acteurs tegen een blauw scherm. Vervolgens, met een beetje tovenarij in de donkere kamer, vervangt een achtergrondscherm de gebieden die blauw zijn, waardoor de acteurs in elke gewenste wereld terechtkomen.
Het proces is in principe hetzelfde voor analoge en digitale video. Bij film is het proces chemisch, bij analoge video is het elektronisch en bij digitale video is het algoritmisch. Van de drie is algoritmisch het meest flexibel.
Niet gebonden aan de specifieke kenmerken van filmchemie, kunnen videotoetsen elke gewenste kleur hebben. Idealiter is dit een schermkleur die contrasteert met de voorgrond. Het is jouw taak om deze twee elementen te scheiden, zodat ze zo verschillend mogelijk moeten zijn.
Het probleem met DV-sleutels
Digitale video is een droom die uitkomt. De precisie van digitale gegevens is ongeëvenaard en maakt het mogelijk om keer op keer te kopiëren met praktisch perfecte getrouwheid. Dit is veel beter dan analoog, dat bij elke duplicatie resolutie verliest. Aangezien voor compositing minimaal één kopie (en vaak meer) nodig is, is dit aspect van digitale video van cruciaal belang.
Om zoveel digitale informatie op een band te persen, waren echter enkele compromissen nodig. In het bijzonder, in overeenstemming met een lange traditie in video, werd de kleurinformatie opgeofferd op het altaar van compressie. De kleurcomponent van een Mini DV-beeld bestaat eigenlijk uit blokken van elk vier pixels breed. De kleur is hetzelfde voor elk van de vier pixels in een blok. Dit is een verrassend slechte resolutie, in de orde van 180 blokken per regel. Het slaagt er echter nog steeds in om het oog voor de gek te houden. Hoewel de kleurresolutie laag is, is de intensiteitsresolutie hoog, ongeveer 720 pixels per lijn. Psychologisch werkt dit vrij goed. Het oog is veel meer afhankelijk van de intensiteit dan van de kleur om een afbeelding te herkennen.
Digitale snelkoppelingen
Omdat er gewoon te veel informatie in een frame van digitale video zit om op standaard videoband te persen, wordt de intensiteit of helderheid van elke pixel vastgelegd zoals deze door de camera wordt ontvangen, maar de kleurinformatie wordt gedeeld door aangrenzende pixels .
Omdat luminantie geen deel uitmaakt van het RGB-signaal, ontstond er een nieuwe coderingsmethode. Het heet, met typische technische duidelijkheid, YUV. Y staat voor luminantie, U is Y minus het rode signaal en V is Y minus blauw. U en V vormen samen de kleur, of chrominantie, van het signaal.
De relatieve hoeveelheid van elke component van het signaal vertegenwoordigt een driewegverhouding, zoals 4:2:2, de bemonsteringsverhouding voor professionele digitale video. Deze getallen komen overeen met het YUV-triplet en geven aan dat de luminantiemonsters twee keer zo snel zijn als de U- en V-componenten.
De bemonsteringsfrequentie voor digitale consumentenvideo is slechts 4:1:1, wat vier keer zoveel luminantie-informatie heeft als chrominantie-info. Dat betekent dat vier aangrenzende pixels dezelfde chrominantie delen, wat gegevens bespaart, maar de kleur uitsmeert.
Wanneer je chromakey gaat gebruiken, wordt dit een groot probleem. De kleur van je blauwe scherm zal in je voorgrondonderwerp beginnen te sijpelen. Omdat dit blokken van vier pixels zijn, zijn ze gemakkelijk te herkennen. Ze creëren een breed trapeffect dat, net als alle goede monsters, verschillende namen heeft, waaronder 'aliasing', 'jaggies', 'staircasing' en 'halo'. Er zijn andere namen voor dit vervelende fenomeen, maar die kunnen we niet afdrukken in een familiemagazine.
Wat nog erger is, is dat deze artefacten bij elk frame verschuiven en flikkeren, waardoor ze nog meer de aandacht op zichzelf vestigen.
De oplossingen
Je begrijpt nu waarom je DV-sleutels er slordig uitzien. Zoals ze in die 12-stappenprogramma's zeggen, is erkennen dat je een probleem hebt de eerste stap op weg naar herstel. Het goede nieuws is dat je chromakeys niet gedoemd zijn om er altijd verschrikkelijk uit te zien. De volgende tijdelijke oplossingen bieden een aantal oplossingen voor de blue-screen blues.
In tegenstelling tot Mini DV comprimeert analoge video het signaal niet, dus chromakeys het vrij goed. Professionele DV heeft twee keer de resolutie van consumentenapparatuur, dus het doet ook goed werk. Dit is niet het beste antwoord als je alleen maar DV-apparatuur hebt. Maar wanhoop niet, er zijn nog meer oplossingen.
Blauw heeft een aantal voordelen:het contrasteert goed met warme huidtinten en het werkt goed voor composities tegen water of lucht, blauwe rafels vervagen er echter direct in. tegen een rode zonsondergang aan het componeren bent, zie je misschien de gevreesde blauwe halo rond je acteurs. In deze situatie kunt u een paars scherm en een gele achtergrondverlichting proberen. Paars zorgt nog steeds voor contrast met de voorgrond, maar past veel beter bij de achtergrond.
Het is erg belangrijk om gelijkmatige verlichting over het scherm te hebben. Als je dat niet doet, wordt je leven ingewikkeld. Toch zijn er ook manieren om dit probleem op te lossen. Gebruik een programma zoals Adobe After Effects om een ruw masker te tekenen dat zoveel mogelijk van de achtergrond wegneemt. Dit losse masker wordt een vuilnismat genoemd. Als de acteurs bewegen, moet je misschien een bewegende vuilnismat maken door deze rond te slepen terwijl je door de frames gaat. De vuilnismat kan veel van je blues meteen elimineren.
In plaats van een enkele kleurwaarde te selecteren, kunt u met Premiere en After Effects een reeks kleuren selecteren die dicht bij een bepaalde tint liggen. Pas op dat u het bereik niet te hoog instelt, anders verliest u de gewenste pixels, vooral aan de randen. Als je nog steeds de blues hebt, kun je je huidige video opslaan als 'pass one' en hem vervolgens opnieuw door de chroma select laten lopen. Kies deze keer een ander kleurenbereik om te elimineren. Je kunt dit doen zolang je geduld het uithoudt. Vergeet niet al je video's in een verliesvrije indeling op te slaan, anders krijg je genoeg compressie-artefacten om van je hele frame een rotzooi te maken.
Programma's zoals Adobe After Effects hebben hulpmiddelen waarmee u de randen van uw blauwe-schermmasker kunt laten vervagen. After Effects laat je ook de rand rond je acteurs uitdunnen. Deze twee technieken dragen in grote mate bij aan het creëren van een gladde, overtuigende mat en zullen in de meeste gevallen het ergste geval van de rafels genezen.
Dit is waarschijnlijk de goedkoopste en meest effectieve techniek. Omdat een zwart scherm de luminantie beïnvloedt, niet het chromakanaal, wordt dit luma-keying genoemd. Omdat de luminantie vier keer de resolutie van de kleurkanalen heeft, kun je veel betere mattes krijgen.
Voor de beste resultaten krijgt u zwart fluweel van hoge kwaliteit. Het goede spul is opmerkelijk donker. De belangrijkste valkuil bij deze methode is dat donkere ogen, pupillen en diepe schaduwen kunnen wegvallen. Mogelijk moet u een zwarte vuilnismat maken tussen de voorgrond en de achtergrond om de ogen zwart te houden.
Jij hebt de sleutel in handen
Nu je weet hoe je de problemen met DV-chromakey kunt omzeilen, ga je naar buiten en verbaas je je publiek. Er zijn duizenden vreemde en mooie werelden beschikbaar waar je acteurs het echt kunnen verpesten. Plaats je talent op een schip, vlieg door de lucht of zelfs in het Oval Office van het Witte Huis. Je hebt nu de sleutel!