Er zijn een paar factoren die hebben bijgedragen aan de achteruitgang van 3D-films.
- De hoge kosten van 3D-technologie: Voor het produceren van 3D-films zijn gespecialiseerde camera's en apparatuur nodig, wat voor sommige filmmakers onbetaalbaar kan zijn. Als gevolg hiervan kiezen veel studio's ervoor om hun films alleen in 2D uit te brengen.
- Het ongemak van een 3D-bril: Veel kijkers vinden het dragen van een 3D-bril oncomfortabel, vooral gedurende langere tijd. Dit kan leiden tot hoofdpijn en vermoeide ogen. Bovendien kan het lastig zijn om een 3D-bril schoon te maken en te onderhouden, waardoor het gebruik ervan lastig kan zijn.
- Het ontbreken van een meeslepende 3D-ervaring: Sommige kijkers zijn van mening dat 3D-films geen significant betere ervaring bieden dan 2D-films. Ze beweren dat het 3D-effect vaak gimmickachtig is en niets betekenisvols aan de film toevoegt.
Ondanks de uitdagingen worden er nog steeds 3D-films geproduceerd en uitgebracht, zij het in kleinere aantallen. Sommige filmmakers zijn van mening dat 3D een effectieve manier kan zijn om het publiek onder te dompelen in een film en een meer realistische ervaring te creëren. Bovendien investeren sommige theaters in nieuwe 3D-technologie die is ontworpen om enkele veelvoorkomende klachten over 3D-films aan te pakken.
Het valt nog te bezien of 3D-films een comeback zullen maken. De huidige trend wijst er echter op dat ze in de nabije toekomst waarschijnlijk een nichemarkt zullen blijven.