De moderne landbouwsector staat op een keerpunt. Boeren hebben nu meer tools dan ooit om de nauwkeurigheid en efficiëntie van processen te verbeteren, dankzij de ontwikkeling van meer geavanceerde landbouwtechnieken, zoals precisielandbouw, boerderijautomatisering, kassen, verticale landbouw, enz.
Landbouwdrones zijn een van die technologieën in opkomst, met name voor het maken van realtime kaarten van velden, het bewaken van de gewasomstandigheden, de gezondheid van planten en de gewasopbrengst, het evalueren van ontkieming, het voorspellen van de productiviteit, het controleren van de kwaliteit van het ploegen en het onderhouden van milieumonitoring van landbouwgrond. Drones worden ook gebruikt voor verschillende andere taken, waaronder onkruid, insecten, ziektebeheer, het verspreiden van microgranulaire pesticiden en meststoffen en zelfs het planten van nieuwe bossen.
Net als in andere landen zijn drone-toepassingen in de landbouw al wijdverbreid in heel India. Meer dan veertig drone-startups werken momenteel samen met boeren om de technologische standaarden, schaalgrootte en productiviteit te verbeteren tegen een betaalbare prijs. Volgens een recent FICCI- en EY-rapport zal de dronemarkt in India tegen 2021 maar liefst 885,7 miljoen dollar bereiken, wanneer de wereldwijde markt 21,47 miljard dollar zal bedragen (ongeveer slechts ongeveer 3,8%).
Drone-toepassingen zijn echter beperkt in India vanwege de kosten van drones, het operationele beleid en de beperkte beschikbaarheid van technisch opgeleide piloten op de drone-markt. Het inhuren van een stedelijk drone-team om een klein veldonderzoek op afstand uit te voeren, is extreem duur voor elke beoordeling of gewasplanning op basisniveau.
Daarnaast zijn kleine en middelgrote boeren terughoudend met het gebruik van drones vanwege de kosten van de aanschaf van drones. Naast technische knowhow en betaalbaarheid is het gebrek aan bekwame piloten een belangrijke preventieve factor voor de ontwikkeling van de Indiase UAV-markt. Dit bericht gaat in op enkele van de echte problemen en knelpunten in landbouwdrones in India van vandaag.
1. Vliegtijd en bereik :Net als andere commerciële drones hebben landbouwdrones een korte vluchtduur, variërend van 20 tot 60 minuten, vanwege hun relatief hogere laadvermogen. Als gevolg hiervan kan elke heffing slechts een klein stuk land beslaan. Het resultaat? De kosten stijgen dramatisch naarmate de vliegtijd toeneemt.
2. Initiële kosten :De meeste landbouwdrones die voor landmetingen worden gebruikt, hebben vaste vleugels en kunnen tot $ 25000 kosten, afhankelijk van de functies en sensoren die nodig zijn om hun beoogde functie uit te voeren. Sommige drones zijn duurder omdat beeldsensoren, software, hardware en hulpmiddelen worden meegeleverd. Afgezien van sensoren en functies, zijn de initiële kosten evenredig met de capaciteit van het laadvermogen en de vluchtduur.
3. Nationale wetten :India's directoraat-generaal voor de burgerluchtvaart heeft zijn eerste vereisten voor de burgerluchtvaart (CAR) voor drones aangekondigd in 2018. De werking van drones in India wordt geregeld door de Unmanned Aircraft System (UAS) Rules 18 – Part VI, gepubliceerd op 2 juni 2020, in de Gazette of India, die het verkrijgen van een onbemande vliegtuigexploitant (UAOP) voor het besturen van UAS vereist, toestemming voor elke vlucht via het Online Digital Sky-platform voor naleving van No Permission No Takeoff (NPNT). Het huidige Digital Sky-platform accepteert alleen registraties en API's zijn nog niet volledig open. Er is tot op heden een zeer beperkte UAOP uitgegeven. Zeer weinig Indiase OEM's hebben voorlopige NPNT-conformiteit gekregen, waardoor het gebruik van drones in de landbouw, inclusief andere algemene toepassingen, wordt beperkt. De UAS-regels verbieden ook a) het vervoer van een nuttige lading zoals gespecificeerd door de directeur-generaal van RPAS, waarbij de in paragraaf 3.1.2 en 3.1.4 besproken toepassingen voor het besproeien en planten van peulvruchten worden beperkt tot alleen Model Remotely Piloted Aircraft System (MRPAS) dat wordt gebruikt voor educatieve of uitsluitend experimentele doeleinden. b) Beyond Visual Line of Sight Operation (BVLOS), waardoor autonome operaties worden beperkt voor een betere werkproductiviteit binnen de gezichtslijn van de geautoriseerde UAS-operator.
4. Connectiviteit :Online dekking in India is meestal niet beschikbaar op akkerbouwbedrijven. In dergelijke gevallen moeten de boeren die drones willen gebruiken ofwel investeren in connectiviteit of drones kopen die gegevens lokaal kunnen opslaan in een formaat dat later kan worden overgedragen en verwerkt.
5. Weerafhankelijkheid :Drones zijn, in tegenstelling tot traditionele vliegtuigen, moeilijk te vliegen in winderige of regenachtige omstandigheden. Alle drones worden beïnvloed door het weer.
6. Kennis en vaardigheid :Dronebeelden vereisen gespecialiseerde vaardigheden en kennis om te vertalen naar bruikbare informatie, die een gemiddelde boer mist. In deze omstandigheden moet de boer ofwel leren hoe hij beeldverwerkingssoftware moet gebruiken of bekwaam personeel inhuren dat bekend is met de software.
7. Misbruik :Er is kans op misbruik om de privacy van mensen te schenden en illegale overdracht van informatie.
Drones hebben een aanzienlijk potentieel om verschillende landbouwactiviteiten zeer efficiënt uit te voeren. Het kan arbeid besparen en voldoen aan de normen van sociale afstand in COVID 19 en nationale afsluiting. India is waarschijnlijk een van de eerste landen die drones gebruikt voor bewaking vanuit de lucht en ander COVID-19-gerelateerd werk. India is vermoedelijk ook een van de eerste landen die officiële richtlijnen uitvaardigt voor het opzetten van een door de overheid gecertificeerde school die zich toelegt op drone-operaties. Hoge initiële kosten en beleidshervormingen zijn echter uitdagende gebieden, waardoor het populair en boerenvriendelijk is.
