Cameoverlichting plaatst het onderwerp tegen een donkere achtergrond. Met deze techniek kan de focus dus strikt op het onderwerp vallen, in plaats van op wat zich op de achtergrond bevindt. Kortom, de techniek wordt vaak gebruikt als een manier om iets over het gemarkeerde personage over te brengen - dat ze op de een of andere manier geïsoleerd, contemplatief of belangrijker zijn. Wat nog belangrijker is, de verlichting bepaalt de sfeer van een bepaalde scène, terwijl de concentratie uitsluitend op het talent wordt gelegd. Een scène die in deze stijl wordt verlicht, voelt meestal mysterieus of melancholisch aan, maar in sommige gevallen kan cameo-verlichting ook worden gebruikt in meer vrolijke scènes.
Net als de Rembrandt-lichttechniek, is cameo-verlichting een ander duidelijk type clair-obscur-verlichting, ook bekend als gemengde verlichting. Clair-obscur is een term die licht en donker betekent.
Simpel gezegd, de verwijzing is naar de lichte en donkere stijl met hoog contrast die de hele compositie en scène beïnvloedt. Clair-obscurverlichting is een manier om een driedimensionale kwaliteit te creëren op een tweedimensionaal vlak, waarbij de poelen van duisternis contrasteren met poelen van licht.
Bovendien zijn de stijl en toepassing van cameo-verlichting in de loop van de jaren van de filmgeschiedenis geëvolueerd. Het creëert vaak een dramatische noir-stijl van contrast met licht en sterke schaduwen. Over het algemeen is deze verlichtingstechniek krachtig en effectief gebleken.
Bijvoorbeeld, in een van de vroegste voorbeelden van cameo-verlichting die werd gebruikt in een verhalende productie, de film uit 1915, The Warrens of Virginia, de gezichten van de acteurs waren half in het licht en half in de schaduw. De verlichting was vreemd en was niet overtuigend voor studio-executives. Dat weerhield andere filmmakers er echter niet van om de techniek te gebruiken en te verfijnen naarmate de taal van de cinema zich ontwikkelde.
Gebruik Cameo-verlichting om acteurs en rekwisieten te accentueren
Orson Welles gebruikte de cameo-verlichtingstechniek vaak in zijn meesterwerk uit 1941, "Citizen Kane .” In feite gebruikt Welles gedurende de hele film verlichting om zijn instellingen dynamische gradiënten en meeslepende schaduwen te geven. Van scène tot scène is verlichting een manier om iets te communiceren over de gegeven personages en instellingen.
Cameoverlichting is vooral duidelijk in het "nieuws in de mars"-segment van de film. De kleine ramen aan de bovenkant van de verre muur van de kamer waren de enige lichtbron. Als gevolg hiervan zijn de kranten die op de bureaus zijn geplaatst en de hoofdpersoon, Charles Kane, het enige dat verlicht is in de scène met de kamer vol verslaggevers. Schaduwen verbergen de gezichten van de verslaggevers.
Het contrast van de verlichting en de focus op de krant geven een verheerlijkt beeld van de industrie. Het geeft het publiek een idee van de functie van de krant in de film. Bovendien is deze stijl van schaduwen werpen in contrast met een sterk wit licht dat op de hoofdpersoon schijnt een continu thema in de hele film, wat Kane en zijn invloed benadrukt.
Welles vertrouwt op de verlichting en schaduwen om essentiële stemmingen van de scène over te brengen. Het gebruik van de verlichting werd destijds gezien als revolutionair en dynamisch. Dit is een van de redenen waarom critici 'Citizen Kane' blijven prijzen als een van de belangrijkste en meest invloedrijke films aller tijden.
Cameoverlichting en karakterontwikkeling in "The Godfather"
Hoewel er veel meer voorbeelden zijn van het effectieve gebruik van cameo-verlichting door de geschiedenis van de cinema, laten we eens kijken naar een meer bekend voorbeeld.
Net als in "Citizen Kane", maakt Frances Ford Coppola's klassieker uit 1974, "The Godfather", veel gebruik van cameo-verlichting. Een van de meest memorabele scènes in de film is eigenlijk een van de eerste. In dit voorbeeld accentueert Cameo-verlichting de beheerder als een spotlight. De focus ligt uitsluitend op de verzorger terwijl zijn omgeving duister blijft. Het publiek kan angst en wanhoop voelen dankzij de rustige verlichting die de achtergrond donkerder maakt alsof het iets gevaarlijks voor de kijker verbergt.
In dit geval voorspelt het engelachtige licht op de conciërge in contrast met de schimmige achtergrond een veel donkerder en crimineler karakter. De cameraman, Gordon Willis, brengt de dualiteit van goed en kwaad over met dit contrast tussen licht en donker. Door de hele film heen weerspiegelt de belichting voor elk personage hun eigen persoonlijke bedoelingen en eigenschappen.
Apparatuur en techniek voor cameeverlichting
Cameoverlichting vereist heldere, gerichte lichten. Om goede resultaten te behalen heb je eerst een harde lamp met barndoors of een snoot nodig. Beide tools helpen voorkomen dat licht valt waar het niet gewenst is. Vlaggen kunnen er ook voor zorgen dat er geen licht op de achtergrond valt. In beide gevallen is het doel om het licht op het onderwerp te focussen en niet op de omgeving. Om het kenmerkende spotlight-effect van cameo-verlichting te creëren, plaatst u deze sterk gerichte hoofdlamp hoog boven het onderwerp. Gebruik vervolgens minimaal invullicht om de schaduwachtige achtergrond te behouden.
Het is belangrijk op te merken dat het gebruik van zachtere lichten zoals LED-panelen en softboxen niet effectief is voor cameo-verlichting. De lichten moeten gericht zijn, zodat er geen licht in de gebieden valt die u in de schaduw wilt houden. Lees voor meer informatie over harde en zachte verlichting Hoe u de kwaliteit van uw licht kunt regelen.
Een laatste advies
Over het algemeen kan cameo-verlichting sfeer overbrengen en de betekenis van de persoon of het object in een scène vergroten. Met cameo-verlichting onderscheidt een pool van licht tegen een donkere achtergrond uw onderwerp van zijn omgeving. De techniek benadrukt het onderwerp letterlijk terwijl het de nadruk legt op hun omgeving. Nu je deze techniek in je arsenaal hebt, moet je nadenken over hoe je deze kunt gebruiken om sterkere verhalen te vertellen.