In dit artikel zullen we kijken naar drie veelgebruikte methoden voor het maken van een 9:16 verticale video-opname van uw project — en hoe ze elk meetellen.
Verticale videoproducten zijn een curveball waar filmmakers de afgelopen jaren mee te maken hebben gehad. Klanten willen hun 'filmische' breedbeeldinhoud, maar ze willen ook een verticale versie van hun inhoud voor gebruik op Instagram, Snapchat en Facebook. Ervan uitgaande dat u niet alleen opneemt op uw telefoon. . . hier zijn drie veelgebruikte methoden om uw klanten te geven wat ze willen.
1. De Post Methode
De post-methode, of center cut, is de meest gebruikelijke methode. De DP en de regisseur weten misschien niet eens dat de klant hun project in verticale modus gaat presenteren - in plaats daarvan krijgt het postproductiehuis een verzoek voor een 1080×1929-centrumsnede van de uiteindelijke goedgekeurde bewerking, vervolgens geüpload naar Instagram en andere sociale mediakanalen.
Het probleem met deze techniek is dat het meestal claustrofobisch aanvoelt. De kadreringen voelen niet goed aan en ze zijn erg strak - tenzij de DP heeft geframed met verticaliteit in het achterhoofd (meestal ten koste van het 16:9-breedbeeldscherm).
Het is mogelijk om op deze manier te fotograferen en een fatsoenlijk beeld te hebben in beide beeldverhoudingen, maar het vereist planning. Op de meeste monitoren en sommige camera's kun je aangepaste hulplijnen of overlays laden, zodat je zowel verticale als horizontale frames kunt inlijsten.
2. De camera omdraaien
Een minder gecompromitteerde oplossing voor verticale video is het opnemen van een tweede versie van je opnames met de camera op zijn kant, waardoor je extra beeldmateriaal hebt om te bewerken. Dit is niet zo tijdrovend als het lijkt - in ieder geval op de set.
Als je eenmaal tevreden bent met een opname, draai je de camera en monitor op zijn kant en doe je nog een versie. Jij of de editor kan dit beeldmateriaal in een andere opname opnemen.
Dit zal je tijd in de post bijna verdubbelen, omdat er een nieuw project moet worden gemaakt, maar het ziet er oneindig veel beter uit dan een middenuitsnede omdat je de juiste lens en kadrering voor je opnamen kunt kiezen.
Dit kan absoluut het beste worden gebruikt voor korte inhoud, zoals reclames van dertig seconden, omdat het je voorbereidings-, opname- en bewerkingstijd zal opslokken.
3. Gestapelde cameramethode
Als je geen extra takes wilt (of kunt) maken, moet je de horizontale en verticale versies tegelijkertijd opnemen. Dit kan betekenen dat je een tweede camera naast je A-camera hebt die verticaal wordt weergegeven, of dat je een andere camera op de hoofdcamera bevestigt en beide tegelijk gebruikt.
Het beste is om een andere camerapersoon toe te voegen om de bediening te doen, en om de tweede camera via tijdcode te synchroniseren, zodat de editor beide als één camera kan bewerken.
Omdat klanten vaak terughoudend zijn om de rekening voor de extra mankracht te betalen, werkt het bevestigen van een camera aan de zijkant van de kooi van de A-camera redelijk goed, als de operator hem niet hoeft scherp te stellen tijdens een opname en de instellingen uniform kan houden.
Welke methode je ook gebruikt, verticale video is er in de nabije toekomst, dus het is logisch om te leren hoe je het best mogelijke beeld kunt krijgen.