Iedereen die video maakt, houdt waarschijnlijk ook van film. Het herscheppen van een favoriete filmscène kan een leuke en waardevolle oefening zijn in het vertellen van verhalen. De sleutel is proberen de toon of het gevoel na te bootsen dat je bewondert, wat een onderzoek dwingt naar hoe succesvol verhalen vertellen is gebaseerd op samenhang tussen de verschillende elementen waaruit een film bestaat.
Als voorbeeld kijken we naar het nabootsen van een scène uit "Moonrise Kingdom" (2012), de komedie/avontuur/romantiek geregisseerd door Wes Anderson met cinematografie door Robert Yeoman (ASC). De film creëert een aparte toon, een grillige wereld waarin de hoofdpersonen, Suzy en Sam, weglopen van huis en jonge liefde verkennen. De film is aantrekkelijk omdat hij serieuze problemen aanpakt, maar ze op een vrij onschuldige manier aanpakt.
De scène die we zullen onderzoeken met het oog om te repliceren, is het conflict tussen onze hoofdpersonen en hun achtervolgers, de kaki verkenners. Suzy en Sam, beiden 12 jaar oud, banen zich een weg over een bospad wanneer ze de groep verkenners tegenkomen die van plan zijn de twee terug naar de stad te brengen. De spanning bouwt zich op tot een fysiek conflict dat onzichtbaar blijft voor het publiek, maar duidelijk wordt begrepen.
Dit is een goede scène om opnieuw te creëren, omdat het erin slaagt het grillige gevoel van de film te behouden, terwijl het conflict naar voren wordt geschoven en de inzet binnen het verhaal wordt verhoogd. Het pakt geweld ook op een unieke manier aan en heeft een specifieke en herkenbare toon.
Voorbereiding
Zoek bij het voorbereiden van het nabootsen van een scène naar interviews of materiaal achter de schermen waarin de filmmakers technische aspecten bespreken van hoe de film is gemaakt. Dit soort informatie is steeds meer beschikbaar en kan van onschatbare waarde zijn voor een project als het onze. Bekijk ook, en vooral, de film. Dit is een specifiek soort kijken, niet alleen maar op de bank plonzen en uitrusten. Bekijk en analyseer de scène herhaaldelijk. Bestudeer bij elke bezichtiging een ander facet en maak aantekeningen
De eerste keer dat we de scène analyseren, kunnen we camera-elementen opmerken. Bij de tweede bezichtiging zouden we naar verlichting kijken. Het volgende zou geluidsontwerp kunnen zijn. Art direction heeft ook een enorme invloed op het gevoel, net als verhaal, acteurs, beweging en ruimtegebruik. Elk element dat opvalt, of wat het ook is dat je naar deze specifieke scène trekt, moet worden opgemerkt met het oog op hoe het werd bereikt.
De kern van de scène
Het meest unieke aan deze scène is de manier waarop het gevecht zelf wordt getoond. We zien een POV vanaf het stuur van een motorfiets terwijl de kaki verkenners hun aanval op Sam en Suzy lanceren. Snijd vervolgens op een schaar die over een geschilderde achtergrond knipt, vergezeld van een schaargeluidseffect. Vervolgens zien we een vliegende pijl en horen deze door de lucht bewegen. Gesneden naar een schot van het bos, leeg. We horen een hond janken en dan gekrijs van de kinderen. Kaki verkenners rennen door het frame, op de vlucht voor de strijd. Tot slot, knippen naar een vernielde motorfiets en het zegevierende paar, zoals Suzy toegeeft dat ze soms "berserk" wordt. 
Door te zinspelen op het geweld in plaats van het te tonen, handhaaft Anderson de vermeende onschuld van Suzy en Sam. Als we het gevecht echt hadden gezien, zou het een heel ander licht hebben geworpen op de hoofdpersonen.
Het repliceren van deze stijl om een gevecht aan te duiden, is de sleutel tot het herscheppen van het gevoel van deze scène. Het publiek krijgt eenvoudige shots van de wapens te zien naast een paar geluiden, en dan gaan we verder met de nasleep. In plaats van een gevecht krijgt het publiek de elementen van een gevecht te zien en onze hersenen tellen ze op, waardoor een totaal wordt onthuld dat groter is dan de afzonderlijke delen.
Cinematografie
De cinematografie in "Moonrise Kingdom" maakt veel gebruik van centrale framing en symmetrie. In het bijzonder wordt onze scène naar voren gedreven door het gebruik van lange takes, close-ups en zweepslagen. Het gebruik van deze visuele elementen zal het verhaal vooruit helpen terwijl het tot stand komt de toon. 
De technisch meest gecompliceerde opname in deze scène is waarschijnlijk de POV van achter het motorstuur. Deze opname is waarschijnlijk gemaakt vanaf een kraan, maar we hebben vergelijkbare foto's gemaakt met een op de borst gemonteerde actiecamera, en dat is hoe we een recreatie zouden proberen.
Het schot van de vliegende pijl kan worden nagebootst door de pijl aan een arm of beugel te bevestigen en deze op een vaste positie voor de camera te houden. Pan nu de camera; de pijl blijft op de relatieve plaats terwijl de achtergrond beweegt.
Verlichting
De scène maakt gebruik van zacht, diffuus licht en heeft een warme toon. Volgens interviews met director of photography Robert Yeoman zijn de meeste buitenscènes in "Moonrise Kingdom" opgenomen met natuurlijk licht en witte springplanken. Door dit gevoel opnieuw te creëren, wordt de grillige wereld van de film gegrondvest in een realiteitszin.
Om de belichting van deze scène na te bootsen, probeerden we in de late zomer of vroege herfst te fotograferen, en indien mogelijk op een bewolkte dag. Als we het juiste weer niet konden krijgen, zouden we proberen de verlichting te repliceren door in de schaduw te fotograferen, in de late namiddag, met reflectoren als vulling. In onze ervaring, zonder bewolking, zou het handig zijn om enkele diffusie-opties beschikbaar te hebben om dit opnieuw te creëren.
Als de verlichting complexer zou zijn, zou het maken van een verlichtingskaart een nuttige stap zijn, maar bij het gebruik van natuurlijk licht is een kaart misschien niet nodig.
Geluidsontwerp
Geluidsontwerp is een groot deel van het bevorderen van het verhaal, evenals het creëren van een stijl. Deze scène is gebaseerd op de score, met enkele dialogen en geluidseffecten. Muziek omlijst het conflict en is gestileerd met drummarsen en percussie. Het gevecht zelf wordt meer gehoord dan gezien, waarbij geluidseffecten een grote rol spelen in ons begrip van de gebeurtenissen. Om dit na te bootsen, gebruik je een drum corp-mars om op te bouwen naar het gevecht en audio-aanwijzingen om actie te onthullen die visueel onzichtbaar blijft.
Art Direction
Om enig werk van Wes Anderson opnieuw te maken, moet speciale aandacht uitgaan naar art direction. Zijn films gebruiken specifieke kleurenpaletten; in "Moonrise Kingdom" creëren warme herfstkleuren een wereld waarin verandering in de lucht hangt. De kostuums in onze gekozen scène markeren Sam als verbonden met de kaki verkenners, terwijl Suzy duidelijk een buitenstaander is. Props vullen de personages verder aan, terwijl de bosrijke omgeving minimale aankleding heeft. Om deze toon opnieuw te creëren, moeten de acteurs duidelijke kostuums hebben die hun relaties tot elkaar aangeven, terwijl ze passen bij het specifieke kleurenschema.
Ruimte
Het gebruik van de ruimte is een aspect dat vaak over het hoofd wordt gezien en ook de toon van een scène kan beïnvloeden. Sam en Suzy volgen een bospad en de kaki verkenners fungeren als fysieke obstakels voor de zoektocht van de helden. De dynamiek van de ruimte dwingt tot een gewelddadig conflict. Het repliceren van dit aspect is belangrijk om de toon van de scène opnieuw te creëren. De helden zijn op een specifieke reis die fysiek wordt belemmerd door de antagonisten. Als onze helden een optie hebben om conflicten te vermijden, verandert het gevoel van de scène. 
Conclusie
Hoewel dit artikel de bijzonderheden van "Moonrise Kingdom" behandelt, geeft het toepassen van de technieken van analyse, onderzoek en een beetje creatief denken een filmmaker de mogelijkheid om de toon te herscheppen van elk werk dat hem inspireert. Als leeroefening of gewoon een leuk project, kan het repliceren van een favoriete scène een geweldige ervaring zijn. We zien hoe het gevoel wordt gecreëerd door veel verschillende aspecten van film samen te brengen tot één samenhangende visie. Proberen je in de mindset van de meesters te verplaatsen is waardevol, of je nu net begint of met jarenlange ervaring onder je riem
Zijbalk:
"Goede kunstenaars lenen, grote kunstenaars stelen" is een citaat dat vaak wordt toegeschreven aan Pablo Picasso. Ongeacht of hij het echt heeft gezegd, of wie het als eerste heeft gezegd, er zit een zekere mate van waarheid in de verklaring.
Veel populaire filmmakers brengen hulde aan de films waar ze door geïnspireerd zijn. In "The Departed" (2006) verwees Martin Scorsese naar de film "Scarface" van Howard Hawks uit 1932. Stanley Kubrick liet zich bij de opnames van "The Shining" (1980) inspireren door een scène uit "The Phantom Carriage" (1921). Quentin Tarantino bouwde grotendeels een carrière op door eer te bewijzen aan de films waar hij graag naar keek.
Wanneer wordt vertrouwen op andermans werk problematisch? Wanneer wordt het gebruiken van andermans stijl stelen? Het is een fijne lijn.
Idealiter zou onze inspiratie een startpunt moeten zijn, waar we enkele elementen lenen, maar ze aanpassen om ze de onze te maken. In "The Untouchables" (1987) gebruikt regisseur Brian DePalma een kinderwagen die ongecontroleerd van een trap rolt als een dramatisch apparaat. Cinefielen herkennen het tafereel misschien als een verwijzing naar Sergei Eisensteins "Battleship Potemkin" (1925). Eisenstein gebruikte deze scène om de brutaliteit van de tsaristische soldaten te demonstreren. DePalma neemt het tafereel over en maakt het zijn eigen, en gebruikt het als een moment om de menselijkheid te demonstreren van federaal agent Eliot Ness, die zichzelf riskeert om de baby te redden. DePalma's scène gebruikt de toon die Eisenstein creëerde, maar draait het om en toont goedheid in een individu, in plaats van onmenselijkheid.
De truc is om de toon of het gevoel te herkennen dat een andere filmmaker heeft gemaakt en dat te gebruiken om onze eigen verhalen te vertellen; niet om zomaar het verhaal van iemand anders te vertellen.
Erik Fritts is afgestudeerd in filmproductie en werkt voor het externe bureau van de Amerikaanse Fish and Wildlife Service, waar hij video's maakt voor natuurbehoud.