In september kondigde Tamron aan dat het zijn 150-600 mm supertelezoomlens zou updaten, waardoor het in zijn high-end SP-serie zou komen. Ik fotografeer al een tijdje met de nieuwe SP 150–600mm f/5–6.3 Di VC USD G2-lens en tot nu toe lijkt het een waardige upgrade.
De lens zelf ziet er een beetje anders uit dan de originele versie en pikt een aantal ontwerpelementen uit Tamron's SP-serie op, inclusief de zilveren ring rond de vatting. Het voelt nog steeds behoorlijk massief aan als je het oppakt, maar van binnen heeft het een nieuwe optische configuratie waarvan Tamron heeft beloofd dat het goed is voor de beeldkwaliteit en 'algemene prestaties'. Het heeft ook een aantal nieuwe coatings gekregen om nevenbeelden en overstraling tegen te gaan.
Eerste indrukken
Na de eerste iteratie te hebben gebruikt, vond ik de nieuwe lens vrij gelijkaardig bij het oppakken. Alles, van het enorme frontelement tot de enorme zonnekap, voelt vertrouwd en goed ingedeeld aan. Het heeft een zeer substantiële statiefkraag die gemakkelijk in en uit de statiefvergrendelingen kan komen. Wel heeft hij een nieuwe toevoeging in de vorm van een zoomlock waarmee je de lens op elke brandpuntsafstand kunt vergrendelen door de zoomring naar voren te duwen. Dat is erg handig omdat de zware interne cilinder uitschuift tijdens het zoomen, wat kan leiden tot lenskruip als je niet voorzichtig bent.
Het scherpstellen voelt erg snel aan. Lenzen zoals deze hebben de neiging om een beetje te jagen in gecompliceerde scherpstelsituaties, en dat was hier waar, maar het was niets bijzonders. Scherpstellen met een heel lange lens is een vaardigheid op zich. De daadwerkelijke scherpstelbeweging is snel, stil en zeer soepel. Het zou leuk zijn om wat knoppen op de loop te hebben, zoals Nikon dat doet, om vooraf ingestelde scherpstelpunten te onthouden of om de scherpstelling on-the-fly te vergrendelen, want dat kan helpen om dingen sneller scherp te stellen, wat erg belangrijk kan zijn tijdens sport- of natuurfotografie.
De nieuwe coatings lijken zeker te helpen in termen van overstraling, die gemakkelijk kan worden geminimaliseerd in sommige situaties met direct licht. Ik raad echter aan om zoveel mogelijk de kap te gebruiken, omdat dat enorme frontelement de schaduw nodig heeft als je een contrastrijk beeld wilt creëren. Ik vond mijn Raw-bestanden nogal plat, wat negatief klinkt, maar eigenlijk welkom is voor schutters die vanuit Raw bewerken en een neutrale uitgangspositie willen.
De bokeh ziet er mooi en schoon uit zonder echte korreligheid of lelijke patronen in de hoogtepunten. Door de lange lengte kun je achtergronden echt onscherp maken als je op een onderwerp wilt focussen. Het komt niet vaak voor dat f/6.3 je een te ondiepe scherptediepte geeft, maar met deze lange tele had ik het voor elkaar, wat een kleine aanpassing vergde.
Ik heb wel wat vignettering opgemerkt, vooral wanneer wijd open en in de richting van het telefoto-einde van het zoombereik. Het is niet flagrant en eerlijk gezegd is het niet onverwacht, maar het is merkbaar, vooral in situaties zoals foto's van de open lucht.
Een van de grote nieuwe upgrades komt in de vorm van het trillingscompensatiesysteem, dat ik uitstekend vond. Ik schoot de meeste van mijn foto's uit de hand en kon geweldige resultaten behalen, zolang ik maar op de VC-modi let (er zijn er drie om uit te kiezen, afhankelijk van de omstandigheden) en mijn best deed om mijn eigen handen stil te houden.
Onze volledige laboratoriumtest van deze lens komt eraan, maar tot dan, geniet van enkele voorbeeldafbeeldingen en nog meer impressies.
Alle voorbeeldafbeeldingen zijn gemaakt met een Canon EOS 5D Mark III DSLR. Sommige zijn opgenomen in native JPEG, terwijl andere in Raw zijn opgenomen. Er zijn slechts kleine (+/–1 stop) belichtingsaanpassingen gemaakt zonder andere bewerkingen en vervolgens geëxporteerd via Adobe Photoshop Lightroom. Als je de enorme afbeeldingen met volledige resolutie wilt downloaden voor nader onderzoek, kun je dat doen in deze Flickr-galerij.
