Heb je een micro-four-thirds systeemcamera en ben je op zoek naar een groothoek- of portretzoomlens, dan heb je vast wel eens mensen horen praten over de Panasonic Lumix 12-35mm f/2.8 II en de Sigma 18-35mm f/1.8 Art-lenzen.
Ik zie vaak opmerkingen waarin mensen advies vragen over het een of het ander, bijvoorbeeld welke te kopen.
En ik begrijp waarom, want de lenzen zijn in veel opzichten vergelijkbaar:de lenzen dekken ongeveer dezelfde brandpuntsafstand af, en hebben allebei een constant diafragma met "slechts" 1⅓ verschil in licht.
Dus waarom zou je de een boven de ander nodig hebben?
Welnu, ik bezit en heb beide nu al een paar jaar intensief gebruikt voor klantwerk en persoonlijke projecten. In het proces heb ik de sterke en zwakke punten van beide lenzen leren kennen.
En laat ik beginnen met te zeggen dat de overeenkomsten hier eindigen.
Elke lens heeft zijn eigen sterke en zwakke punten. Voor sommige soorten banen ben ik afhankelijk geworden van de ene en voor andere soorten banen geef ik de voorkeur aan de andere.
Laten we dus elk van deze lenzen en hun voor- en nadelen bespreken. En ik kom er later op terug wanneer ik welke lens gebruik.
Hopelijk bent u aan het einde van dit artikel een stap dichter bij het zelf nemen van een aankoopbeslissing.
Panasonic Lumix G X Vario 12-35mm f/2.8 ii ASPH. Power O.I.S.
Laten we het even hebben over de Panasonic 12-35mm f/2.8 ii.
Ik ben dol op deze lens omdat het een geweldige allround lens is voor video- en fotografieklussen.
De lens heeft een handig brandpuntsafstandbereik van 12-35 mm in termen van micro-vierderde, wat het equivalent is van 24-70 mm in full-frame (FF) oftewel 35 mm-camera's als het gaat om het gezichtsveld (FoV ).
Als je nog niet bekend bent met het micro-vierde (ook bekend als MFT of m43) systeem, moet je het brandpuntsafstandbereik verdubbelen vanwege de cropfactor wanneer je de lens vergelijkt met een 35 mm full-frame systeem, wat de standaard is ter vergelijking.
Het bereik van 24-70 mm is een extreem veelzijdig en populair brandpuntsafstandbereik in Full Frame-systemen. Maar alle full-frame lenzen die dit bereik dekken zijn groot en zwaar. Voer de 12-35 mm in voor MFT!
Beeldkwaliteit
De Lumix 12-35mm is in staat om zeer scherpe beelden te produceren over het hele brandpuntsbereik.
Hij is niet zo scherp als de Sigma. Maar het is nog steeds zo scherp, dat ik de scherpte van mijn GH5 liever tot min 5 stel wanneer ik video-opnames maak. En zelfs dan vind ik het beeld voor sommige dingen nog te scherp.
Klein formaat
Ik denk dat de 12-35mm van Panasonic echt alle voordelen van het m43 systeem belichaamt. Hij is klein (2,66 x 2,91″/ 67,6 x 73,8 mm) en extreem licht (slechts 305 g 10,8 oz).
Het heeft een constant diafragma van f/2.8 over het hele zoombereik (maximaal is f/22), wat behoorlijk indrukwekkend is in zo'n kleine vormfactor.
Maar hoewel hij klein is in vergelijking met zijn FF-rivalen, is hij zeker niet onhandig in het gebruik, en ik denk dat hij goed in de palm van mijn hand ligt als ik uit de hand fotografeer.
De lens is geweldig voor interviews – als de look waar je voor gaat niet veel bokeh vereist
Nu zal f/2.8 je geen geweldige bokeh geven, tenzij je heel dicht bij je onderwerp komt op 35 mm.
Deze lens is dus niet ideaal voor portretten en interviews als je op zoek bent naar een echt onscherpe achtergrond. Niet tenzij je onderwerp het niet erg vindt om je camera heel dichtbij te hebben!
Maar voor die interviews die een medium close-up tot een volledige opname (of lange opname) vereisen, is deze lens perfect.
Het uiterlijk van de bokeh zelf is oké – maar niets bijzonders – en wordt geproduceerd door het afgeronde diafragma met zeven lamellen in de lens.
Focus en focussnelheid
De Lumix 12-35mm is geen bioscooplens, dus hij wordt niet geleverd met follow focus-versnellingen.
Het scherpstelsysteem is focus-by-wire zoals bij de andere MFT-lenzen van Panasonic het geval is.
De scherpstelring voelt prettig aan en ik vind hem gemakkelijk te gebruiken als ik handmatig scherpstel.
Aangezien ik geen precisiewerk doe met deze lens (zoals ik soms moet doen met bijvoorbeeld een f/1.2 lens), heb ik geen behoefte gevoeld aan een grotere scherpstelring.
Ik denk zelfs dat de lens precies de juiste hoeveelheid weerstand heeft voor een snelle handmatige scherpstelling. En een goede handmatige scherpstelring is belangrijk voor mij, aangezien ik nooit continue autofocus gebruik als ik video-opnames maak.
Als ik autofocus gebruik, gebruik ik back-button focus voor zowel video's als foto's.
Voor video doe ik dit meestal wanneer ik interviews fotografeer waarbij het onderwerp stil zit of staat. Maar ik gebruik hem ook om B-roll te schieten als ik snel moet reageren om iets te vangen.
In die situaties biedt de focus op de terugknop op mijn GH5 een snelle manier om de focus vast te leggen en te beginnen met opnemen. En ik denk dat de lens snel scherpstelt en niet 95 procent van de tijd jaagt.
Hetzelfde geldt als ik foto's maak voor een klant.
De Lumix 12-35 heeft een schakelaar waarmee je kunt wisselen tussen handmatig en autofocus.
Kortom, ik zou deze lens niet gebruiken waar handmatig scherpstellen nodig is. Daarvoor zou ik een handmatige lens gebruiken met follow focus versnellingen.
Maar als een werkpaard voor klantwerk zoals interviews en B-roll waar tijd van essentieel belang is, heeft het autofocussysteem van de Lumix 12-35 feilloos gepresteerd en blijft dat doen.
Beeldstabilisatie
De Lumix 12-35mm mark II heeft optische beeldstabilisatie (O.I.S.) die samenwerkt (dual IS) met de in-body sensorstabilisatie (IBIS) als je b.v. een Panasonic GH5, G9 of G85 voor echte 5-assige stabilisatie.
Houd er rekening mee dat als u een gebruikte versie van deze lens koopt en u wilt profiteren van de dubbele IS2, u de nieuwere versie moet hebben, omdat de eerste versie van deze lens niet kan worden geüpgraded naar dubbele IS2. via firmware vanwege hardwarebeperkingen.
De eerste versie van de 12-35 mm zal echter nog steeds kunnen werken met dual IS v1, en het verschil tussen de twee is slechts een halve stop. Met andere woorden, je merkt het verschil waarschijnlijk niet als je alleen videowerk doet.
Met de Panasonic 5-assige stabilisatie kan ik uit de hand fotograferen met mijn Panasonic GH5, zelfs bij lange sluitertijden van ongeveer een seconde. De 5-assige dual IS in de GH5 is nog steeds niet zo goed als de Panasonic G9 of Olympus E-M1 Mark II, maar voor mij is het meer dan genoeg. En de dubbele IS is uitstekend geschikt voor video.
Als ik de Lumix 12-35 op mijn GH4 of GH5s zet, die geen gestabiliseerde sensor hebben, wordt de interne O.I.S. doet nog steeds uitstekend werk bij het minimaliseren van kleine shakes en kriebels, maar ook grotere shakes.
Eigenlijk vind ik de O.I.S. is beter geschikt om grotere schokken tegen te gaan dan de sensorstabilisatie in mijn GH5 alleen. Ik denk dat dit komt omdat grotere shakes ervoor zorgen dat de IBIS buiten het correctiebereik komt, omdat er maar zoveel ruimte is voor de sensor die kan bewegen om shakes te bestrijden.
De lens heeft een schakelaar waarmee je de O.I.S. Maar waarom je dit zou willen, weet ik niet, want kortom, de O.I.S. van deze lens is uitstekend.
Weer verzegeld
Een ander ding dat ik leuk vind aan deze lens, is dat hij weerbestendig is.
Ik heb dit ding naar buiten getrokken in de regen, sneeuw en vorst, en droge stoffige omgevingen, en het heeft altijd perfect gepresteerd.
Samenvatting van de Lumix 12-35mm f/2.8 ii
De Panasonic Lumix 12-35mm f/2.8 II is een beest van een werkpaard voor run-and-gun video en fotografie.
Het is mijn ideale lens voor interviews waarbij ik het hele of het bovenlichaam van de geïnterviewde moet filmen (volledige shots tot medium shots), b.v. terwijl ze staan of zitten in een stoel.
Als ik meer bokeh nodig heb, ga ik meestal voor een lens met een langere brandpuntsafstand en/of groter diafragma. En als ik in situaties met weinig licht ga filmen, kies ik in plaats daarvan voor de Sigma.
De lens is goed gebouwd, lichtgewicht en klein, maar dekt toch een handig brandpuntsafstandbereik van 24-70 mm in 35 mm-equivalent.
De O.I.S. is op zich uitstekend. Je kunt het dus gemakkelijk gebruiken met andere camera's binnen het MFT-systeem (zoals de Panasonic GH5/s, Sony a6500 of Olympus OM-D E-M1 II) en toch geweldige resultaten behalen alleen met O.I.S.
In combinatie met de IBIS van mijn GH5 is het mogelijk om met lage sluitertijden uit de hand te fotograferen. Ik heb deze lens gebruikt op boten en tijdens het filmen in bussen voor een klant met geweldige resultaten.
En ook de weersafdichting doet wonderen. Ik ben in alle weersomstandigheden gaan vertrouwen op de GH5 + 12-35 mm combinatie.
Ik kocht de lens toen hij voor het eerst op de markt kwam voor de volle prijs, maar je kunt hem nu al voor een stuk minder vinden.
Ik raad je niet aan om dit als een grijs gemarkeerd artikel te kopen (ik denk dat het te duur is om niet onder de garantie te vallen). Je wilt er ook zeker van zijn dat je de 2017-versie krijgt om de dubbele IS te kunnen gebruiken, dus hier is een link naar de niet-grijze marktversie van Lumix G Vario 12-35mm f/2.8 II op Amazon.
Sigma 18-35mm f/1.8 DC HSM Art Lens voor Canon EF
Dus laten we verder gaan met de Sigma 18-35mm f/1.8 Art-
Deze lens is ontworpen voor sensoren van APC-S-formaat, die groter zijn dan MFT. Het is ook niet ontworpen voor MFT-montages, dus je hebt een soort converter nodig.
De versie die ik heb wordt geleverd met een Canon EF-vatting. Ik heb ervoor gekozen om het te combineren met de Metabones Speed Booster Ultra 0,71x focal reducer.
Ik geef de voorkeur aan de Metabones-adapter, omdat ik er nooit problemen mee heb gehad. Ze hebben een strakke pasvorm zonder speling. Zorg ervoor dat u de Metabones 0.71x-versie krijgt en niet de 0.64x-versie, omdat deze laatste vignettering zal veroorzaken.
Hier is een link naar de Metabones Speedbooster Ultra 0,71x-versie op Amazon.
De populaire combinatie zorgt ervoor dat de Sigma 18-35mm een gezichtsveld heeft van ongeveer 25-50mm in vergelijking met een full-frame equivalent.
Niet alleen dat, het voegt ook één stop licht toe aan de Sigma, dus het diafragma wordt f/1.2!!
Met de Metabones is deze lens een beest bij weinig licht.
Deze lens leeft op mijn GH5s. Ik denk dat de laatste keer dat ik het uit had, was om in de zomer van 2018 een timelapse van astrofotografie te maken met mijn GH5's in het zuiden van Spanje.
Beeldkwaliteit
De 18-35mm is onderdeel van de ‘Art’ serie van Sigma, die over de hele linie top-of-the-line beeldkwaliteit biedt.
En de beeldkwaliteit van de Sigma is ronduit spectaculair. Ik heb het veel gebruikt voor foto's en video's, en ik vind het geweldig hoe het kleuren weergeeft.
Het is extreem scherp. Ik denk dat de enige lens die ik bezit, die scherper is, de 75 mm van Olympus is.
Als ik zou gaan voor een zachte, organische filmlook, zou dit niet mijn favoriete lens zijn.
Maar voor haarscherpe, heldere beelden schijnt deze lens echt.
De 9 afgeronde diafragmalamellen zorgen voor een mooie bokeh. We hebben het niet over perfect ronde bokeh-ballen, noch een zijdezachte onscherpte, zoals jij, kunt krijgen met lenzen met b.v. 16 mesjes.
Persoonlijk geef ik de voorkeur aan bokeh zoals op de Sigma. Ik hou niet van de "perfecte" bokeh omdat ik vind dat het karakter mist. Ik ben zelfs dol op de grillige, ongelijkmatige bokeh op mijn oude Canon 50 mm FD.
Bouwkwaliteit
De bouwkwaliteit van deze lens is uitstekend.
De loop is gemaakt van Thermally Stable Composite (TSC). Ik heb geen idee wat dat betekent, maar het voelt hard en stevig aan. En de koperen bajonet lijkt goed gebouwd.
Kortom, ik heb er geen omkijken naar als ik hem in mijn rugzak gooi.
De lens is groot (3,07 x 4,76″ / 78 x 121 mm) en zwaar (1,78 lb / 810 g) vergeleken met native MFT-lenzen, en sommigen zouden beweren dat het gebruik van een lens zoals de Sigma indruist tegen het hele idee van de MFT-systeem.
Ik hou er toch van. Ik hou van het gewicht ervan als ik het uit de hand fotografeer. Het gewicht geeft me wat extra stabiliteit.
En de grote scherpstelring maakt handmatig scherpstellen een fluitje van een cent.
Over scherpstellen gesproken...
Autofocus
Zoals ik al eerder schreef, gebruik ik nooit continue autofocus op mijn GH5 of GH5s. Dit heeft echter meer te maken met de slechte prestaties van de autofocus in de camera's dan in de lenzen.
Om eerlijk te zijn, ik heb nog geen continu autofocussysteem gezien, ik zou het toch echt vertrouwen. Zelfs niet van Canon of Sony. Van wat ik heb gezien, lijken ze allemaal te ademen of scherp te stellen wanneer het onderwerp beweegt.
Dus net als bij de Lumix 12-35 mm, gebruik ik alleen de back-button focus om snel scherp te stellen in situaties waar mijn onderwerp vrij stil is.
Wel vind ik dat de Sigma 18-35mm iets meer op focus jaagt dan de Lumix 12-35mm, wat vooral geldt voor diafragma's groter dan 1.8.
Het is echter te verwachten, aangezien het moeilijker wordt om de focus vast te leggen met een kleine scherptediepte.
Dat is nog een reden waarom ik van de grote scherpstelring houd.
Net als de 12-35mm van Panasonic heeft ook de Sigma een schakelaar om te wisselen tussen handmatig en autofocus.
De Sigma 18-35mm is een lens met mechanische focus en als je het geld hebt, is hij ook verkrijgbaar in een cine-versie met cine-focusversnellingen en T-stops.
Ik ben van plan om de cine-versie ergens in de toekomst te kopen. Ik moet alleen die pot met goud aan het einde van de regenboog zien te vinden.
Geen weerafdichting
De Sigma heeft geen weersafdichting. Dus als het regent, sneeuwt of erg stoffig is, zou ik dit objectief niet aanraden.
Voor die tijd ga ik altijd voor de Lumix als ik dit brandpuntsbereik nodig heb.
Geen beeldstabilisatie
De Sigma 18-35mm wordt niet geleverd met optische beeldstabilisatie.
Ik heb het gebruikt met mijn GH5 en de IBIS daarin gebruikt met geweldige resultaten voor zowel foto als video.
Maar hoewel het geen O.I.S. heeft, heb ik het eigenlijk liever op mijn GH5s, die geen IBIS heeft.
Ik gebruik het ofwel op een statief voor interviewwerk. In die gevallen maakt het niet uit dat noch de camera, noch de lens niet gestabiliseerd is.
En als ik uit de hand fotografeer, stop ik het meestal in een kooi met een handvat. Het levert wat wankele beelden op, maar met het handvat kan ik dit gebruiken voor een dramatisch en dynamisch effect. Ik vind het geweldig werken!
Samenvatting van de Sigma 18-35mm f/1.8 Art
De Sigma 18-35mm f/1.8 is een geweldige lens. De beeldkwaliteit is vergelijkbaar met het beste glas dat er is, en het is net zo scherp als de meeste prime-lenzen.
De Sigma is groter dan de meeste native lenzen voor het MFT-systeem, maar persoonlijk vind ik dat niet erg. Ik hou eigenlijk van het extra gewicht en de massa omdat het meer stabiliteit biedt bij het fotograferen uit de hand.
Net als de Lumix 12-35 mm gebruik ik deze lens voor volledige opnames tot medium opnames, maar ik heb hem ook gebruikt voor extreme close-ups van b.v. de ogen van mijn onderwerp.
En ook net als de Lumix, als ik meer bokeh nodig heb, ga ik meestal voor een lens met een langere brandpuntsafstand en/of groter diafragma.
Als ik fotografeer bij weinig licht, gebruik ik in plaats daarvan meestal de Sigma, vanwege het f/1.2-diafragma dat ik krijg als ik het koppel met mijn Metabones Speed Booster.
De lens is extreem goed gebouwd en voelt minder plakkerig aan dan de Lumix.
De lens heeft geen O.I.S. of weersafdichting. Dus als deze belangrijk voor je zijn, moet je in plaats daarvan voor de Lumix kiezen.
Je kunt hem echter wel gebruiken in combinatie met een camera met IBIS zoals de Panasonic GH5 of Olympus OM-D E-M1 II.
Ik vond deze geweldige kit met de Sigma 18-35mm f/1.8 Art die niet alleen de lens bevat, maar ook de USB-dock die je gebruikt voor het kalibreren van de lens en het updaten van de firmware, een rugzak, een 72mm filterkit, reinigingsset en meer op Amazon.
Bekijk ook de deals die beschikbaar zijn op Adorama. Ze hebben ook verschillende pakketten beschikbaar met verschillende accessoires, verschillende vattingen (Pentax, Nikon en Canon) en je kunt zelfs een kit krijgen met zowel de Sigma 18-35mm als de Sigma 50-100mm f/1.8 plus accessoires.
Opmerkingen over de Sigma 18-35mm voor Nikon-vattingen
Een tip voor jou:als je geen andere lenzen met de Canon EF-vatting hebt of al veel Nikon-glas hebt, kun je in plaats daarvan voor de Sigma 18-35 met een Nikon-vatting gaan. Hier is veel te vinden over de Nikon-versie van de Sigma 18-35mm f/1.8 Art, vergelijkbaar met de hierboven genoemde Canon-kit.
Dan moet je ook een Metabones Speedbooster voor Nikon vattingen kopen. Hier kun je de huidige prijs van de Metabones Speed Booster Ultra voor Nikon op Amazon bekijken.
De Nikon combo is soms goedkoper dan de Canon combo. Dus als u niet geïnvesteerd hebt in Canon- of Nikon-glas, is het altijd een goed idee om de huidige prijzen te controleren en te zien welke combinatie u de beste deal geeft.
U moet echter weten dat als u doe Als je de Nikon-versie van de Sigma 18-35mm koopt, moet je elke keer dat je de Sigma weer op je camera bevestigt handmatig de brandpuntsafstand invoeren. Als u dat niet doet, kan de IBIS niet goed werken met de lens. Dit geldt niet voor de Canon-versie, die de brandpuntsafstand elektronisch communiceert.
Opmerkingen over alternatieven voor Metabones:focale verloopstukken van Viltrox
De Metabones Speedbooster is uitstekend, maar ook duur. Als je op zoek bent naar een goedkoper alternatief, kijk dan eens naar de al even populaire focal reducers van Viltrox.
Hier kun je de huidige prijs voor de VILTROX EF-M2 0.71x voor Canon op Amazon bekijken.
En hier kun je de huidige prijs voor de VILTROX NF-M43X 0,71x voor Nikon bekijken – ook op Amazon.
U kunt veel geld besparen door voor Viltrox en Nikon-vatting te gaan in plaats van Metabones en Canon-vatting.
U kunt meer alternatieven voor de Metabones Speedbooster lezen in dit artikel:Beste betaalbare alternatieven voor de Metabones Speedbooster.
Maar er is het gebrek aan elektronische communicatie tussen de camera en de lens, waar je mee moet leven.
En ik heb ook veel recensies van de Viltrox-adapters gelezen en er lijken veel slechte te zijn.
Ik vermoed dat ze niet dezelfde strenge kwaliteitstestroutine doorlopen als de Metabones. En misschien zijn de componenten niet zo goed. Dus het is een beetje een hit of miss als je een goede krijgt. Daarom heb ik er uiteindelijk een bij Metabones gekocht.
Conclusie
Ik ben dol op zowel de Panasonic Lumix 12-35mm f/2.8 II als de Sigma 18-35mm f/1.8 met de Speed Booster van Metabones.
De Panasonic is absoluut de meest veelzijdige van de twee. Het is kleiner, lichter van gewicht, heeft een uitstekende O.I.S. en is weerbestendig, en ik ben in veel situaties op deze lens gaan vertrouwen.
Als ik wist dat ik veel run-n-gun-opnames buiten zou maken in veranderende weersomstandigheden, en ik maar een van de twee lenzen zou kunnen kiezen, zou de Lumix 12-35 de juiste zijn.
De Lumix 12-35 is een werkpaard en hij klaart de klus.
Ik ben echter meer in verliefd op de Sigma 18-35mm. Het is mijn favoriete lens wanneer ik dat beetje extra karakter en kwaliteit wil.
Het heeft geen weerbestendige afdichting en is niet eens gestabiliseerd, maar om de een of andere reden hou ik meer van deze beelden en het beeldmateriaal dat ik van deze lens krijg.
Het is echt moeilijk om te bepalen wat het is. Omdat beide lenzen ongelooflijk scherp zijn (hoewel de Sigma de scherpste van de twee is), en beide een geweldige beeldkwaliteit bieden.
Maar de Sigma biedt net dat beetje extra "iets", waar ik echt van hou.
Tot slot, hoewel beide lenzen ongeveer hetzelfde focusbereik bestrijken, zijn het totaal verschillende beesten, en ik heb er geen spijt van dat ik beide heb gekocht.
De Lumix 12-35 mm is het brood-en-boter werkpaard wanneer ik snel moet bewegen en de klus moet klaren. Het kan regen, sneeuw en stof aan en stelt snel scherp.
De Sigma 18-35mm is de diva die wat extra liefde nodig heeft. En hij wordt niet graag nat. Maar als je het goed behandelt, zal het voor jou presteren en zul je genieten van wat het te bieden heeft.
Bezit u de een of de ander? Of misschien allebei? Welke is jouw favoriet?