Als je de actiefilm 'Drive' uit 2011 niet hebt gezien, geregisseerd door Nicolas Winding Refn, moet je deze zeker eens bekijken. Afgezien van het gratuite geweld, is het een fantastisch werk van complexe cinematografie en artistieke verhalen. In deze videoreview stelt Tony Zhou nog een geweldige analyse samen waarin wordt besproken hoe het gebruik van kwadranten een unieke dimensie toevoegt aan de algehele film. Zhou staat ook bekend om zijn analyse van Edgar Wrights gebruik van visuele komedie in zijn doorlopende serie (en Vimeo Staff Pick), 'Every Frame a Painting'.
Zhou gebruikt voorbeelden waarbij het splitsen van het frame in een bovenste en onderste helft, evenals een rechter- en linkerhelft, de scène kan splitsen om twee verschillende maar parallelle verhalen te vertellen. Het opsplitsen van een frame in kwadranten, tertsen of helften is een voortdurende praktijk in de bioscoop. 'Drive' is echter een goed voorbeeld om deze zeer eenvoudige compositie-uitsplitsingen te gebruiken om een film tot leven te brengen.
De framing-techniek stelt ons bovendien in staat om constant te worden vermaakt tijdens onze kijkervaring. Hoewel de verhalen in elk kwadrant vergelijkbaar zijn, houdt de mogelijkheid voor onze ogen om door het frame te dwalen ons betrokken en "in" de film. Zhou doet fantastisch werk door deze principes uit te leggen. Zijn Vimeo-pagina staat vol met geweldige korte films, zoals deze, die een zeer vereenvoudigde analyse geven van complexe maar eenvoudige compositietechnieken.