Gebruik van diëgetisch geluid
Een van de belangrijkste veranderingen in het geluid van horror in de jaren zeventig was het toegenomen gebruik van diegetisch geluid. Dit verwijst naar geluiden die daadwerkelijk door de personages in de film worden gehoord, in tegenstelling tot niet-diegetische geluiden die in de postproductie worden toegevoegd. Diëgetisch geluid kan worden gebruikt om een gevoel van realisme en directheid te creëren, en het kan ook worden gebruikt om het publiek op de hoogte te stellen van wat er gebeurt als ze het niet kunnen zien. In de film The Exorcist uit 1973 werd het geluid van Regans bezeten stem bijvoorbeeld gecreëerd door actrice Linda Blair met behulp van haar eigen stem, die vervolgens elektronisch werd verwerkt. Dit diegetische geluid zorgde ervoor dat de bezetenheid reëler en gruwelijker leek, en het gaf het publiek ook een aanwijzing dat er iets mis was met Regan, zelfs als ze niet in beeld was.
Gebruik van geluidseffecten
Een andere grote verandering in het geluid van horror in de jaren zeventig was het toegenomen gebruik van geluidseffecten. Geluidseffecten kunnen worden gebruikt om sfeer te creëren, spanning op te bouwen en het publiek bang te maken. In de film Jaws uit 1975 wordt het geluid van de nadering van de haai bijvoorbeeld gecreëerd door een combinatie van geluidseffecten, waaronder het gebruik van een megafoon en een opname van een walvisroep. Dit geluidseffect is buitengewoon effectief in het creëren van een gevoel van angst en spanning, en het heeft ertoe bijgedragen dat Jaws een van de meest succesvolle horrorfilms aller tijden is geworden.
Muziek
Ook het gebruik van muziek in horrorfilms veranderde in de jaren zeventig aanzienlijk. Filmmakers begonnen meer elektronische muziek te gebruiken, wat een verontrustender en atmosferischer geluid kon creëren. Dit stond in contrast met het meer traditionele gebruik van orkestmuziek in eerdere horrorfilms. De film The Wicker Man uit 1973 bevat bijvoorbeeld een soundtrack van de Britse progressieve rockband Genesis. Deze soundtrack zit vol donkere en griezelige elektronische geluiden, die helpen een gevoel van onbehagen en voorgevoel te creëren.
Conclusie
De veranderingen in het horrorgeluid in de jaren zeventig hadden een diepgaande impact op het horrorfilmgenre als geheel. Deze veranderingen hebben bijgedragen aan het creëren van een meer realistische en meeslepende horrorervaring, en ze hebben er ook toe bijgedragen dat horrorfilms angstaanjagender en spannender zijn geworden. Als gevolg hiervan worden de jaren zeventig beschouwd als een van de gouden tijdperken van de horrorcinema.