Kerndefinitie:
Een documentaire is een non-fiction-film die bedoeld is om een bepaald aspect van de realiteit te documenteren, voornamelijk voor instructie, opleiding of bijhouden van een historisch record. Documentaires geven vaak een bepaald perspectief, argument of verhaal over de wereld.
Belangrijkste aspecten en overwegingen:
* Non-Fiction Intent: In de kern wil documentaire de realiteit vertegenwoordigen. Dit is waar het label "non-fictie" binnenkomt. Dit wil echter niet zeggen dat ze onbevooroordeeld zijn.
* subjectiviteit en perspectief: Alle documentaires zijn inherent subjectief. Filmmakers maken keuzes over wat ze moeten opnemen, hoe het te kaderen en hoe het te bewerken, wat onvermijdelijk het begrip van het publiek vormt. Dit is een belangrijk onderscheid om te maken, omdat er niet zoiets bestaat als volledige objectiviteit.
* Doel en intentie: Documentaires hebben verschillende doeleinden:
* informatief/educatief: Om kennis over te brengen en het bewustzijn over een onderwerp te vergroten.
* overtuigende/belangenbehartiging: Om te pleiten voor een bepaald gezichtspunt of om actie te inspireren.
* verkennend: Om een complex probleem of fenomeen te onderzoeken.
* Historisch/behoud: Om evenementen, culturen of herinneringen op te nemen en te bewaren.
* Entertainment: Om het publiek te betrekken en te boeien, zelfs tijdens het overbrengen van informatie.
* elementen en technieken:
* Archiefbeelden
* Interviews
* nog steeds fotografie
* voice-over
* Graphics
* muziek
* Reactments
* Ethische overwegingen: Documentaire filmmakers worstelen met ethische dilemma's gerelateerd aan:
* Nauwkeurigheid en waarachtigheid: Ervoor zorgen dat de gepresenteerde informatie feitelijk en verifieerbaar is.
* objectiviteit versus bias: Het erkennen en beheren van potentiële vooroordelen in het filmmakingsproces.
* geïnformeerde toestemming: Het verkrijgen van toestemming van personen die in de film verschijnen, vooral bij het omgaan met gevoelige onderwerpen.
* Representatie en vermogensdynamiek: Zich bewust zijn van de machtsdynamiek tussen de filmmaker en het onderwerp, en het vermijden van uitbuiting of verkeerde voorstelling van zaken.
* evolutie van het genre: Documentaire filmmaken is in de loop van de tijd aanzienlijk geëvolueerd. Vroege documentaires waren vaak observationeel en waren gericht op het vastleggen van "realiteit" terwijl deze zich ontvouwde. Moderne documentaires kunnen meer gestileerde technieken gebruiken, elementen van fictie bevatten en subjectieve ervaringen verkennen.
Verschillende stijlen/soorten documentaires:
* Expository: Benadrukt vertelling en direct adres voor het publiek (bijvoorbeeld natuurdocumentaires).
* Observational: Minimaliseert interventie en kunnen evenementen op natuurlijke wijze ontvouwen (bijv. *Gray Gardens *).
* Participatief: De filmmaker werkt samen met het onderwerp en wordt onderdeel van het verhaal (bijvoorbeeld de films van Michael Moore).
* reflexief: Richt zich op het filmmakingsproces zelf en erkent de geconstrueerde aard van de realiteit (bijvoorbeeld *man met een filmcamera *).
* Performatief: Benadrukt de persoonlijke ervaringen en perspectief van de filmmaker (bijv. *Sherman's maart *).
* poëtisch: Geeft prioriteit aan esthetische en emotionele impact op feitelijke nauwkeurigheid (bijv. Werken van Stan Brakhage).
Conclusie, Documentaire is een breed en dynamisch genre dat filmmaking technieken gebruikt om aspecten van de echte wereld te verkennen en weer te geven. Terwijl hij naar feitelijke nauwkeurigheid streeft, worden documentaires altijd gevormd door het perspectief en de keuzes van de filmmaker. Inzicht in de inherente subjectiviteit en ethische overwegingen is cruciaal voor zowel filmmakers als kijkers van documentaires.