Het scenario is de ruggengraat van een film. Het is de geschreven versie van een film en iedereen op de set werkt samen om het tot leven te brengen.
Voor velen kan het schrijven van een dialoog het meest ontmoedigende deel van scenarioschrijven zijn. Als je een idee voor een film hebt, heb je een verhaal in gedachten, je denkt na over wat er gebeurt en hoe het gebeurt. Maar als het tijd is om het script te schrijven, is het ongelooflijk gemakkelijk om te struikelen over wat de personages eigenlijk tegen elkaar zeggen.
Dit artikel is bedoeld om mensen die aan filmische projecten met scripts werken te helpen een natuurlijke dialoog te schrijven.
Beginselen van een goede dialoog
Hoewel er geen formule is voor dialoog, zijn er wel belangrijke principes om in gedachten te houden die kunnen helpen. Geen van hen zijn harde en snelle regels, maar ze hebben de neiging om je in de goede richting te sturen.
Dialoog is de kers op de taart, niet de taart zelf:
Film is in de eerste plaats een visueel medium en je verhaal moet in de eerste plaats visueel worden verteld. Houd in gedachten dat er tijdens het stille tijdperk grote filmmeesterwerken zijn gemaakt. Dus als dialoog niet nodig is om een film te maken, waarom gebruiken we die dan? Dialoog is een van de vele instrumenten die door filmmakers worden gebruikt en het is bijzonder bedreven in het demonstreren van hoe personages zich tot elkaar verhouden en om het plot vooruit te helpen.
Dialoog moet worden gemotiveerd door karakter:
Uiteindelijk is dialoog nauw verbonden met het personage dat het zegt. Voor het grootste deel zou je niet moeten kunnen wisselen welk personage wat zegt zonder een regel opnieuw te bewerken. Elk personage is een individu en zegt dingen op hun eigen manier, gebaseerd op hun achtergrond en ervaringen. Bij het schrijven van je scenario heb je een goed begrip nodig van wie elk van je hoofdpersonages is en wat ze willen. Elk personage moet elk duidelijk gedifferentieerd en onderscheiden zijn.
Wil + obstakel
Elke meeslepende scène gaat over iemand die iets wil dat een obstakel op zijn weg probeert te overwinnen. Dit is de oorzaak van dramatische conflicten en daarom genieten we van verhalen. Het is dit conflict dat je dialoog zou moeten voortstuwen:wie je karakter is, wat ze willen en wat er gebeurt als ze het niet krijgen. Als je probeert je dialoog op deze dingen gericht te houden, ben je op de goede weg.
Echte spraakpatronen versus schermdialoog:
Het is belangrijk om te begrijpen hoe mensen in het echte leven spreken en merk op dat schermdialoog niet hetzelfde is. In het echte leven beginnen en stoppen mensen gedachtegangen, ze gebruiken veel opvulwoorden - 'uhh, umm ... etc', - mensen raken op een zijspoor en raken in de war. Sommige van deze echte spraakpatronen werken niet goed voor verhalende films. Ook al is het "realistisch" om iemand een gedachte te laten beginnen en stoppen, of om de paar woorden een 'um' tussen de woorden te gooien, dit zal het tempo van je film vertragen; het laat de wind uit de zeilen. Dat wil zeggen, het laat de dramatische spanning die je opbouwt leeglopen. Er zijn gevallen waarin deze spraakpatronen opzettelijk voor dramatische doeleinden kunnen worden gebruikt, maar voor het grootste deel is het beter om ze te vermijden. Schermdialoog is analoog aan echte spraak, maar is enigszins opgeschoond voor dramatische doeleinden.
Flow, variatie en helderheid:
U wilt dat uw dialoog vloeit. Om te voelen dat het natuurlijk is. Om een ritme of een cadans te ontwikkelen. Het belangrijkste is duidelijkheid. Het publiek moet weten wat je personage zegt, ongeacht de woorden die ze gebruiken om het te zeggen.
Dingen om te vermijden
Dit zijn algemene richtlijnen van enkele van de dingen die u wilt vermijden in een schriftelijke dialoog. Er zijn uitzonderingen op elke regel, en als het overtreden van een van deze richtlijnen je verhaal verder helpt of het begrip van het publiek van een personage verdiept, negeer het dan in elk geval. Maar voor het grootste deel helpt het als u het volgende kunt vermijden:
Pleziertjes
Een scène beginnen met zoiets als:"Hallo, hoe gaat het?" "Met mij gaat het goed, hoe gaat het met je?" "Ik ben goed, bedankt voor het vragen", is over het algemeen ongewenst. Het vertraagt de scène en je publiek zal snel interesse verliezen. Een basisregel van scenarioschrijven is om zo laat mogelijk in je scène te komen en zo snel mogelijk uit de scène te komen. Houd het beknopt.
Op de neus zijn
Wanneer een personage precies zegt wat ze denken, wordt dit een 'op-de-neus'-dialoog genoemd. In het echte leven zeggen mensen vaak niet duidelijk wat ze voelen. Ze gebruiken subtiliteit, ze bedekken hun echte gevoelens met een laagje ‘sociaal aanvaardbaar’, of ze sturen op het verkeerde been. Wanneer de dialoog op de neus is, voelt het vaak gekunsteld.
Expositie
Dit is wanneer een personage de plot of de mechanica van het verhaal uitlegt. Het is verleidelijk om de dialoog te gebruiken om het publiek letterlijk te vertellen wat er gebeurt, maar het komt onhandig en onnatuurlijk over. Soms is het gewoon onvermijdelijk, maar je moet alle maatregelen nemen om de expositie in je dialoog tot een minimum te beperken.
Voor de beste resultaten, herzien!
Het schrijven van een goed ontwikkeld scenario is grotendeels een proces van herziening. Te vaak hebben nieuwe schrijvers het gevoel dat wanneer ze 'Fade Out' bereiken, hun werk erop zit. Dit is het moment waarop doorgewinterde schrijvers aan de volgende fase van het proces beginnen:revisie. Schroom niet om je werk te herschrijven. Professionele scenarioschrijvers maken vaak een tiental of meer concepten van een script voordat het klaar is om te worden opgenomen.
De eerste versie van een project wordt ook wel de ‘vomit draft’ genoemd. Het idee is dat je alle ideeën gewoon op de pagina braakt, zonder iets achter te houden. Haal het eruit, schrijf het op, het is oké als het slecht is; het revisieproces is wanneer je het gaat vormgeven in iets geweldigs. Het is gemakkelijk om verstrikt te raken in zelfbewerking:constant teruggaan en je woorden aanpassen om ze precies goed te krijgen, maar dit is een valstrik die ertoe leidt dat je het nooit afmaakt. Schrijf een braakselontwerp, kom dan terug en herzie!
Als je klaar bent met je braakselontwerp, is het goed om het script een paar weken opzij te zetten en er niet naar te kijken. Dit geeft je hersenen rust. Als je terugkomt op het scenario, kun je er met frisse ogen naar kijken. Je zult merken dat dingen waarvan je dacht dat ze geweldig waren nu niet lijken te werken.
Nadat je wat tijd hebt genomen, kom je terug en maak je een tweede versie. Dit is waar je begint met het begrijpen van het braaksel. Knip de delen weg die niet essentieel zijn om het verhaal te vertellen en begin met het herwerken van de dialoog die niet was geland, en zorg ervoor dat elke regel een impact heeft door het verhaal te sturen of een personage te onthullen.
Feedback
Nadat je een paar concepten van je script hebt gemaakt en het op een plek staat waar je je goed bij voelt, is het tijd om feedback te krijgen van mensen die je vertrouwt. Een manier om mensen te vinden die je werk lezen, is door een schrijversgroep te hebben - een paar vrienden die elkaars werk zullen lezen en bekritiseren. De feedback die u krijgt, staat bekend als 'aantekeningen maken' en u kunt zien wat werkt en wat niet. Zoek uit of mensen begrijpen wie je personages zijn en wat ze willen. Een idee krijgen of de dialoog meeslepend is en of elk personage zijn eigen stem heeft? Het is belangrijk om open te staan voor kritiek. Gewapend met nieuwe feedback van vertrouwde bronnen, is het tijd voor een nieuwe versie!
Nadat je een paar rondes met notities en concepten hebt verwerkt, begin je vertrouwen te krijgen in het script. Nu komt het volgende type feedback:een Table Read. Dit betekent dat een groep mensen je script hardop moet voorlezen. Het is goed om genoeg mensen te hebben om de hoofdpersonen te dekken met weinig overlap; het is ook handig om iemand anders de dialoog te laten lezen. Als het mogelijk is, moet de schrijver helemaal niet lezen en in plaats daarvan achterover leunen en luisteren naar hoe de woorden uit de mond van echte mensen komen. Als je hiervoor de beschikking hebt over acteurs, kan dat handig zijn. Tabellezingen helpen je script tot leven te komen en onthullen nog meer delen om te herzien!
De laatste stap van revisies komt met repetities en de daadwerkelijke acteurs die voor je film zullen optreden. Wanneer ze repeteren, kunnen acteurs ontdekken dat bepaalde woorden niet goed voor ze zijn en willen ze misschien kleine aanpassingen aan de dialoog maken. Hoewel sommige scenarioschrijvers er tegen zijn om acteurs veranderingen te laten maken, denk ik dat het nuttig is om het binnen redelijke grenzen toe te staan. Als een zin onhandig is, zal het waarschijnlijk helpen om de acteur een andere manier te laten vinden om hetzelfde punt over te brengen, maar het voelt natuurlijker aan.
Conclusie
Scenarioschrijven is een hoeksteen van het filmmaken en dialoog is een van de belangrijkste elementen van het scenario. In het begin kan het overweldigend zijn om karakters woorden in de mond te leggen, maar met deze richtlijnen ben je klaar om het onder de knie te krijgen. Zoals bij alle onderdelen van het filmmaken geldt:hoe meer je het doet, hoe beter je wordt. Vergeet niet om je dialoog geworteld te houden in het karakter en gericht op het vooruit helpen van het verhaal.