Ik heb altijd een zwak gehad voor Film Noir uit de jaren 40 en 50, waar altijd een prachtige Femme Fatale is, wiens charmes je waarschijnlijk zullen doden. Het licht in die films is de sleutel tot de sfeer van mysterie en gevaar, en ik hou van de manier waarop de scènes zijn gecomponeerd met rook, schaduwen en het zwart-wit hoge drama met een esthetiek van zwak licht.
Deze films waren veelal low-budget producties gedraaid op locatie in de straten van de stad, met een overvloed aan nachtscènes, waar misdaad de hoofdrol speelt. Ingetogen verlichting is de rode draad van Film Noir, met fel licht dat diepe schaduwen creëert, wat resulteert in een hoog contrast in zwart-wit.
Als fotograaf fascineren de portretten van actrices die door de studio's werden gebruikt voor promotie echt, en ik denk dat het veel van mijn portretwerk beïnvloedt.
In dit artikel ga ik de stappen volgen om deze afbeelding te maken die een recreatie is van een Hollywood Film Noir-portret, gemaakt met moderne apparatuur en digitale postproductietechnieken.
Onderzoek
Zoals bij elk fotografiewerk, is het altijd een goed idee om wat onderzoek te doen en inspiratie op te doen. Hier gebruikte ik referenties uit een van mijn favoriete films aller tijden, 'Touch of Evil' , geregisseerd door de grote Orson Welles in 1958.
Camera en lens
De keuze van apparatuur is een belangrijk uitgangspunt. In dit specifieke geval gebruikte ik een Canon 5D III body met een Canon EF 85mm f/1.2L II USM-lens. Dit is mijn favoriete lens als het gaat om portretwerk, het biedt de perfecte combinatie van goede scherpte en geweldige bokeh.
Verlichtingsapparatuur
Deze afbeeldingen werden oorspronkelijk verlicht, in de meeste gevallen, met gloeilampen met hoog vermogen, en de kwaliteit en richting van het licht werd meestal gecontroleerd met staldeuren en Fresnel-spots.
Ik besloot twee Canon 600EX-RT Speedlites te gebruiken, aangestuurd door een Canon ST-E3-RT Speedlite-zender. Dit creëerde een eenvoudige opstelling met een gerasterde softbox die werkt als een hard key-licht op het gezicht van het model, en een 20º-raster als haarlicht om het model van de achtergrond te scheiden.
Blootstelling
Meestal probeer ik bij studioportretfoto's de belichting te bepalen op basis van de scherptediepte die ik op de afbeelding wil creëren. In dit specifieke geval koos ik ervoor om f/8.0 te gebruiken, omdat het me voldoende scherptediepte in het gezichtsveld gaf, met de brandpuntsafstand van 85 mm.
De sluitertijd is de tweede belangrijke factor en ik koos ervoor om 1/125 te gebruiken, omdat het elk mogelijk omgevingslicht blokkeerde en alleen het licht van de flits registreerde.
De ISO 100 is voldoende voor het beschikbare flitsvermogen en geeft me een schoon en geruisloos beeld.
Lichtschema
Elke keer als ik een idee voor een afbeelding heb, probeer ik dat op papier te zetten. Meestal zijn het gewoon doodles in mijn kleine zwarte boekje, maar het helpt me om de opstelling en de lichte sfeer die ik wil creëren te visualiseren. Hier is de snelle schets die ik voor deze afbeelding heb gemaakt, die het verlichtingsdiagram en de technische informatie voor de fotoshoot vertegenwoordigt.
Lichtmeting
Na het instellen van de startpuntwaarden voor de camera, is het tijd om de lichtpositie en het vermogen te berekenen om het gewenste effect te creëren.
De achtergrond was wit, dus een afstand tot het onderwerp van twee meter was genoeg om het zwart te maken, wat veel beter werkt bij een blond model.
Het idee was om licht op de helft van het gezicht van het model te hebben en een snelle val naar de andere kant, waardoor een mysterieuze sfeer in het beeld ontstond. De gerasterde softbox was ideaal voor dit effect. Het 20º-raster creëerde een randlicht op het haar en een verhouding van 2:1 tot het hoofdlicht, dus de meting was f/8,0 voor het hoofdlicht en f/11 voor het haarlicht.
De kliktijd
Nu alles is ingesteld, is het tijd om te klikken. Ondanks dat het uiteindelijke beeld zwart-wit moest zijn, heb ik het vastgelegd in kleurmodus, omdat het me betere keuzes biedt voor conversie in de postproductie.
Post-productie
Er zijn veel tools en plug-ins voor de conversie van zwart-witafbeeldingen. In dit geval heb ik de zwart-wittool van Photoshop gebruikt, wat een eenvoudige maar effectieve oplossing is.
Afbeelding> Aanpassingen> Zwart-wit
Een paar aanpassingen aan het rode en gele kanaal gaven me het juiste contrast op de huid en het algehele beeld, waardoor de dramatische sfeer ontstond.
Dus hier is mijn benadering van het Film Noir-portret. Het was zeker leuk. Als je deze techniek eens probeert, deel dan je resultaten en afbeeldingen in de reacties hieronder.