Webster definieert een montage als:1:de productie van een snelle opeenvolging van beelden in een film om een associatie van ideeën te illustreren. Of 2:een samengestelde foto gemaakt door verschillende afzonderlijke foto's te combineren.
Het is een communicatievorm die altijd wordt gebruikt in video- en filmproductie. Veel filmtitelsequenties bestaan bijvoorbeeld uit een vorm van montage. Een montage haalt zijn kracht uit het in één keer presenteren van een verzameling van uiteenlopende beelden aan het publiek, zodat de algehele indruk veel rijker is dan het simpelweg tonen van een enkel beeld of element.
Bijna elk modern niet-lineair bewerkingsprogramma (NLE) heeft uitstekende ingebouwde tools om u te helpen montages te maken. Enkele van de meest prominente hiervan zijn de functies voor bijsnijden, mat en schaal. U kunt deze en andere effecten combineren met de laagfuncties en transparantie-effecten van uw bewerkingssoftware om een verbluffende montage van afbeeldingen, videoclips, afbeeldingen en/of titels te creëren. Laten we bijvoorbeeld aannemen dat u enkele stilstaande beelden over een zwarte achtergrond wilt laten zweven. U kunt een zwarte achtergrond in één videolaag plaatsen en er vervolgens opeenvolgende lagen stilstaande beelden boven opbouwen, waarbij u de grootte (schaal), rotatie en dekking/transparantie van elke afbeelding aanpast.
Moderne NLE-software geeft je ook vaak subtiele controle-opties zoals "gevederde randen" die ervoor kunnen zorgen dat je zwevende afbeeldingen naadloos in je montage lijken op te gaan. Elke softwaresuite is anders, dus het is van cruciaal belang dat u de bedieningselementen van uw specifieke softwarepakket verkent en leert hoe u lagen van uw video kunt manipuleren, zodat uw creativiteit erdoor kan schijnen.
Oké, nu we hebben gedefinieerd wat een montage is en een aantal softwaretools hebben aangegeven waarmee je ze kunt maken, hoe gaat iemand dan te werk om een effectieve montage te maken? Nou, zoals bij elke esthetische taak, is er geen vaste regel over wat een montage goed of slecht maakt. Maar het kan helpen om enkele basisprincipes in gedachten te houden.
Waar en wanneer
De eerste orde van zaken bij het plannen van een montage is de controle over het "waar en wanneer" van de montage-elementen.
Het "waar"-gedeelte heeft betrekking op hoe u uw elementen op het scherm rangschikt. Goede ontwerpconcepten geven over het algemeen belangrijke elementen visuele prioriteit en zorgen voor een vloeiende overgang van het ene element naar het andere.
Het "wanneer"-gedeelte erkent dat je niet elk element van je montage in één keer op het scherm hoeft te gooien en het publiek moet laten om het allemaal uit te zoeken. Je kunt elementen afzonderlijk of in kleine groepen naar voren brengen, zodat het publiek sommige dingen kan zien voordat ze anderen introduceren.
Dit concept van het rangschikken van visuele elementen in zowel ruimte als tijd staat centraal in het idee van een succesvolle videomontage. Aangezien de aard van een montage meerdere afbeeldingen aan het publiek presenteert, is een van de meest uitdagende aspecten voor de maker om de informatiestroom toegankelijk te houden voor het publiek. Laten we een specifiek voorbeeld bekijken en zien hoe een eenvoudige herschikking kan helpen om een eenvoudige montage publieksvriendelijker te maken.
Dick en Jane maaien het gras
De tv-commercial is een soort video waarin de montage de boventoon voert — vooral in het typische afsluitende "call-to-action-segment", waar het gebruikelijk is om productfoto's, woordvoerders, prijsgegevens en contactgegevens allemaal te vinden in een montage op één scherm.
Figuur 1 is een voorbeeld van een nogal zwakke visuele montage aan het einde van een denkbeeldige lokale tv-spot voor Dick &Jane's Lawn Care Service. De visuele elementen zijn eenvoudig. Een achtergrondfoto van gras, foto's van Dick &Jane en drie blokken tekst:de bedrijfsnaam, telefoon-/webadres en een speciale prijsaanbieding. Het probleem met de lay-out is dat hij, hoewel hij eenvoudig is, ook visueel onopvallend en een beetje saai is. Al het type is van een vergelijkbare grootte en visueel gewicht. De afzonderlijke foto's trekken de aandacht van de kijker in twee verschillende richtingen, en er is te veel saaie tekst om te lezen in de korte tijd die aan het einde van de meeste commercials wordt toegestaan - vaak slechts een paar seconden.
In figuur 2 hebben we de montage aanzienlijk opgeschoond.
Twee foto's zijn nu één. Het oog gaat van de gezichten rechtstreeks naar de bedrijfsnaam. Vervolgens direct naar de speciale aanbieding en naar de contactgegevens in een eenvoudige visuele scan met de klok mee.
Zelfs gezien de korte tijd, bieden we de kijker dezelfde informatie, maar de opstelling van de visuele montage maakt het voor het publiek gemakkelijker om de informatie die we presenteren efficiënt in zich op te nemen.
Als we naar de tijdlijn in figuur 3 kijken, zien we ook een voorbeeld van hoe we tijd kunnen gebruiken om de belangrijkste elementen van onze montage te benadrukken. Zoals de overgangen en track-offsets op de tijdlijn laten zien, wordt de plek eigenlijk visueel opgebouwd, waarbij eerst de foto- en titelgegevens worden gepresenteerd en vervolgens op het "speciale aanbieding" -element wordt gedrukt.
Het menselijk oog is erg gevoelig voor verandering en beweging, dus het gebruik van dit soort actieve overgang voor het aanbod vestigt automatisch de aandacht van de kijker op dat deel van het scherm.
Het dichtheidsdilemma
Hoe meer informatie u tegelijkertijd presenteert, hoe langer het duurt voordat uw publiek die informatie heeft verwerkt.
En als je te veel informatie presenteert en je publiek niet genoeg tijd geeft om te verwerken wat je op het scherm hebt weergegeven, laat je ze gefrustreerd en ongemakkelijk achter. Begrijp me nu niet verkeerd, dat betekent niet dat alleen eenvoudige montages effectief kunnen zijn. Bekijk een paar muziekvideo's en je wordt eraan herinnerd dat de honger naar visuele complexiteit en verandering een lange weg heeft afgelegd in de decennia dat we regelmatig beelden in MTV-stijl consumeren.
Het gaat erom de complexiteit van je voltooide programma in evenwicht te brengen met de behoeften en voorkeuren van je publiek.
Herhaling, herhaling, herhaling
Een andere belangrijke factor om te bepalen hoe complex je een montage veilig kunt maken, is nadenken over hoe deze zal worden gebruikt.
Een videomontage die maar één keer aan elk publiek wordt getoond, moet de eerste keer duidelijk communiceren - in wezen om de enige kans om zijn werk te doen optimaal te benutten. Maar er zijn genoeg momenten waarop een montage keer op keer wordt afgespeeld.
Stel dat u een montage maakt die elk van een reeks trainingsprogramma's introduceert. De verwachting kan zijn dat het publiek het elke keer ziet als een nieuwe module wordt gepresenteerd. In dat geval is het prima om de montage complexer te maken, met dien verstande dat het publiek van cursisten veel herhaalde bezichtigingen zal hebben om meer van de gepresenteerde details te absorberen.
Deze benadering van "hoge informatiedichtheid" geeft het publiek meer elementen om naar te kijken en helpt om de montage interessant te houden gedurende de herhaalde bezichtigingen.
Foto perfect
Het hele idee van de montage is om meer te doen voor minder. Meer visuele informatie neemt minder schermruimte in beslag - meer informatie gepresenteerd in minder tijd. Dus de montage legt MEER verantwoordelijkheid op de schouders van de video-editor. Want als je de informatiedichtheid van je programma vergroot, moet je oppassen dat je niet te ver gaat en de kijker in verwarring brengt.
Hoe ver je moet gaan met complexe visuele elementen, zoals de montage, hangt af van het publiek, de complexiteit van je inhoud en de duidelijkheid in de manier waarop u uw informatie aan uw publiek presenteert. Als je de montage onder de knie hebt, vergroot je je visuele vertelkracht enorm. Bill Davis schrijft, filmt, bewerkt en doet voice-over voor een verscheidenheid aan zakelijke en industriële klanten en is al tientallen jaren bezig met montage.