Je hebt je verhaal, je cast, je crew, je uitrusting en verlichting; je hebt een set of locatie. Je bent bijna klaar om te gaan. Waar je nu aan moet denken, is de compositie van je scène. Een goede compositie kan een film maken of breken, want je kunt niet alles en iedereen in een kamer plaatsen en het daarbij laten. Waar mensen en dingen zich in een scène bevinden en hoe je ze aanpakt om ze te filmen, brengt zoveel over op het publiek. Het maakt niet uit of je een allesomvattend interview opneemt of een dansvideo maakt, als je compositietechnieken begrijpt en ze effectief gebruikt, komt je filmmaken tot leven.
Regel van derden
De kans is groot dat als je maar van 1 compositieregel hebt gehoord, het de regel van derden is. Deze regel verdeelt je scène in 9 rechthoeken, met 2 verticale lijnen gelijkmatig verdeeld over je scène en 2 horizontale lijnen met gelijke intervallen langs je frame. De 4 punten waar deze lijnen elkaar kruisen, worden interessante punten of stroompunten genoemd.
De theorie achter de regel van derden is dat je je onderwerp van focus op een van de interessante punten plaatst en de scheidslijnen gebruikt voor sterke horizontale of verticale lijnen in je scène . Dit creëert een sterke dynamiek binnen het frame en introduceert spanning tussen de elementen in de scène. Tenzij u op zoek bent naar een specifiek symmetrische compositie, kan het kadreren van uw onderwerp in het midden van de scène vlak en levenloos aanvoelen. Het maakt niet echt uit welke brandpuntsafstand je gebruikt, je kunt nog steeds de regel van derden toepassen.
Je kunt in deze video zien hoe het onderwerp op de tweede verticale positie staat, met haar hoofd op het interessante punt rechtsboven.
In deze videoclip zit de landtong op de achtergrond langs de bovenste horizontale lijn. Het loopt niet door het midden van het frame, waardoor het in tweeën zou worden gesneden en de scène vlak zou aanvoelen.
Evenwicht en symmetrie
Balans en symmetrie zijn verschillende compositietechnieken. Balans komt in vele vormen, maar het zorgt ervoor dat een filmische compositie compleet aanvoelt. Een figuur met zijn hoofd op het interessante punt linksboven kan worden gecompenseerd door een object rechtsonder. Het hoeft niet dezelfde maat, vorm of kleur te hebben, maar het vormt een aanvulling. Een dieproze bloem in de rechterbovenhoek van een opname kan worden gecompenseerd door een heldergroene negatieve ruimte die de rest van de scène vult. Of iemand rechtsonder kan zichzelf in evenwicht houden door naar de linkerbovenhoek te kijken. Je voelt een onevenwichtige scène als je er een ziet, of je nu een telelens of een groothoeklens hebt gebruikt. Wees open over hoe je het opnieuw in evenwicht brengt - het is niet per se de voor de hand liggende keuze die het beste werkt.
Vermoedelijk, hoe symmetrischer mensen zijn, hoe aantrekkelijker we ze vinden. Ik weet niet zeker hoe strikt nauwkeurig dit is, maar het helpt wel te verklaren waarom we symmetrische opnamen een lust voor het oog vinden, zelfs als ze de regel van derden overtreden. Ze hebben een kalme, gelijkmatigheid die boeiend is.
Voor bepaalde opnamen is alleen symmetrie voldoende, bijvoorbeeld met deze beelden van een quad scull. En gecentreerde foto's van gezichten van mensen zijn aantrekkelijk:je hebt het gevoel dat je contact met ze kunt maken. Ze zijn erg krachtig en kunnen worden geaccentueerd door met een dolly-opname in of uit het onderwerp te bewegen.
2 tips als het gaat om symmetrische composities:Ten eerste moeten ze nauwkeurig zijn. Als ze niet helemaal kloppen, zullen ze je kijkers irriteren. Ten tweede, gebruik niet te veel symmetrische compositie. Het kan vermoeiend worden voor je publiek of zijn impact verliezen.
Leidingruimte en stahoogte
Hoofdruimte betekent dat er een opening overblijft tussen de bovenkant van het hoofd van je onderwerp en de rand van het frame. Dit voorkomt dat de scène krap, gehaast of agressief aanvoelt. Er kunnen momenten zijn dat het oproepen van die gevoelens precies is wat je nodig hebt, maar geef je onderwerpen vooral de ruimte om in de scène te ademen.
Toonaangevende kamer verwijst naar de positie van het onderwerp in je scène en de richting waarin ze kijken. Conventie suggereert dat als je een onderwerp aan de linkerkant van de scène hebt, ze naar rechts moeten kijken, niet naar links, van het frame of het kan verwarrend zijn voor het publiek. Als je het zorgvuldig en weloverwogen doet, denk ik dat dit een regel is die goed is om te overtreden.
Hoofdlijnen
Je begint bij de boom en volgt dan het pad door het tafereel.
Leidende lijnen leiden je publiek naar je focuspunt of naar iets anders in je scène dat op de een of andere manier belangrijk is. Leidende lijnen kunnen echt of denkbeeldig, recht of gebogen zijn. Wegen, spoorlijnen en rivieren zijn allemaal duidelijke leidende lijnen, maar de zichtlijnen van mensen werken ook. Waar is je onderwerp op zoek? Waar ze kijken, zal je publiek ook kijken.
In eerste instantie kijk je misschien naar de filmmaker op de klif, maar daarna volg je zijn zichtlijn naar de zee.
Het is mogelijk om een opname te maken met behulp van meerdere leidende lijnen die je door de scène leiden en helpen bij het vertellen van je verhaal. Een pad kan naar je onderwerp leiden, terwijl hun zichtlijn naar een boom naar een vogel kan leiden.
Velddiepte
Hoeveel van een scène scherp in beeld is en hoeveel wazig is, helpt om je verhaal te vertellen door je publiek te laten zien waar ze zich moeten concentreren en wat belangrijk is.
Een ondiepe scherptediepte is geweldig om de aandacht van je publiek te concentreren, maar het werkt niet voor een vaststaand shot waarin je context probeert te creëren. Zelfs met een groothoeklens en een grote scherptediepte kun je ervoor zorgen dat je publiek je onderwerp herkent. Door het onderwerp in de scène kleiner of groter te maken, kun je voorstellen of iemand overweldigd is of de situatie onder controle heeft.
Leren hoe je focus of rackfocus kunt trekken, is een geweldige vaardigheid om te helpen schakelen wat er in een scène in focus is. Of je nu een prime- of zoomlens gebruikt, deze moet handmatig scherpstellen voor rackfocus.
180º regel
Als je 2 of meer personages hebt die communiceren binnen een scène of een personage dat interactie heeft met een belangrijk object, moeten ze altijd aan dezelfde kant van het scherm blijven als het publiek ernaar kijkt. Dit wordt de 180º-regel genoemd en helpt de consistentie voor uw publiek te behouden. Je kunt de 180º-lijn overschrijden, maar dit moet heel voorzichtig en met een doel gebeuren, anders zal het publiek in de war raken en kunnen ze de plot verliezen.
Onbeperkt muziek ophalen
voor je video's
Begin nu gratis Prijzen Richting en niveaus
Camerahoeken veranderen hoe een publiek over de onderwerpen op het scherm denkt. Als je iemand op ooghoogte benadert, voelt je publiek zich gelijk en verbonden met hen. Film van onderaf en het publiek voelt zich onderdanig aan het personage. Keer de filmpositie om en het personage komt onderdanig over. Onthoud dat als u uw opnamehoeken verandert, ook wat er op uw voorgrond en achtergrond verschijnt, verandert. U moet overwegen wat u zichtbaar wilt maken en hoe belangrijk het moet zijn.
Vergeleken met
Ken de regels, zodat je ze kunt overtreden
Je zou wel eens te horen kunnen krijgen dat het verschil tussen een goede compositie en een slechte compositie het naleven van de compositieregels is. Dit is niet waar. Als je de compositieregels begrijpt, krijg je een dieper inzicht in hoe je publiek met je beeldmateriaal zal omgaan. En dit geeft je de vrijheid om de regels te overtreden om je filmdoelen te bereiken. Het verschil tussen een goede scènecompositie en een slechte framecompositie is of je je verhaal al dan niet op een boeiende manier kunt vertellen die het publiek grijpt en hen niet afleidt of irriteert. Wees moedig. Ken de regels van compositie en dan kun je ze op de juiste manier breken.