"Euphoria", een tienerdrama dat nu in zijn tweede seizoen zit, is zo populair dat het na "Game of Thrones" de meest bekeken show in de geschiedenis van HBO is. Deadline meldt dat de finale van seizoen 2 meer dan 6,6 miljoen kijkers had op alle HBO-platforms, waarbij de meeste afleveringen gemiddeld bijna 16,3 miljoen kijkers hadden.
De zeer gestileerde cinematografie en de emotionele soundtrack zorgen ervoor dat Euphoria net zo opvalt als het gescripte drama van het leven van een tiental tieners in een fictief stadje in Zuid-Californië terwijl ze worstelen met verslaving, seks, liefde en familiegeheimen.
Het verhaal
De show volgt Rue Bennett, gespeeld door Zendaya, een 17-jarige die een overdosis drugs heeft overleefd en probeert te herstellen van een verslaving. Maker Sam Levinson zei dat hij wilde dat de show eruit zou zien zoals tieners zich voelen en hoe ze zich hun leven voorstellen. Dus de zeer verfijnde camerabewegingen weerspiegelen de turbulentie die ze ervaren als ze door relaties navigeren en hun eigen identiteit leren accepteren. Levinson noemt de filmische stijl 'emotioneel realisme'. In tegenstelling tot het letterlijk opnemen van scènes zoals ze eruitzien, verlegt de show de grenzen van de realiteit met een dromerige, buitenaardse filmische stijl die onmiddellijk herkenbaar en zelfs iconisch is geworden.
De mode
De stijl "Euphoria" wordt nu ook erkend in mode en muziek. De show staat bekend om de flamboyante mode van de tienermeisjes, waaronder Kat, een jonge vrouw gespeeld door Barbie Ferriera, die een onverwachte dominatrix wordt en begint uit te stappen in glanzend rode latex, leren halsters en O-ringkragen. Andere personages, zoals transgender-tiener Jules, hebben meer een "Clueless" ontmoet "Sailor Moon"-esthetiek met haar steeds veranderende pastelkleurige haarkleur en rotatie van geruite en geplooide schoolmeisjesrokken. Als gevolg hiervan is de "Euphoria"-stijl zeer invloedrijk geworden als de dresscode van Gen Z.
Onbeperkt muziek ophalen
voor je video's
Begin nu gratis Prijzen De muziek
Muziek wordt in "Euphoria" vakkundig gebruikt om de auditieve vervormingen van een drugstrip over te brengen en om emoties als isolatie, angst, lust en jonge liefde te beschrijven. De soundtrack van "Euphoria" gaat minder over pophits en meer over emotionele tracks en elektronische motieven die elk personage volgen. Componist Labrinth, die de muziek van de show scoorde, gebruikt vaak walsgitaar, kristalhelder klokkenspel en zware galm om de surrealistische cinematografie te evenaren.
Artlist heeft een op 'Euphoria' geïnspireerde muziekcollectie die net zo veel dromerige emotie aan je video kan geven.
Camerabeweging
De visuele stijl "Euphoria" is van het grootste belang voor de focus op tieneremoties. Omdat de show worstelt met drugsverslaving, is de cinematografie vaak psychedelisch en speelt ze met de scheidslijn tussen realiteit en fantasie door middel van kleur, camerabewegingen en belichting. "Euphoria"-cinematografie is altijd specifiek voor het vlees van het verhaal en wordt heel bewust gebruikt in combinatie met de dialoog en actie.
De show staat bekend om zijn geavanceerde camerawerk, waaronder lange, complexe trackingshots, zweeppannen en rotaties van zowel de camera als de set. De camera is vaak alwetend en bijna altijd kinetisch.
Een van de meest iconische scènes toont Rue op een feestje met drugs. Terwijl ze door een gang loopt, begint ze de muur te beklimmen, en de hele set draait 360 graden terwijl ze worstelt om op de been te blijven. Ook al doet deze scène denken aan 'Inception', het werd allemaal bereikt met praktische effecten en niet met CGI.
Het volbrengt zeker de missie van het creëren van 'emotioneel realisme' en trekt de kijker naar het perspectief van Rue terwijl de drugs haar desoriënteren en haar vermogen om rechtop te lopen verlammen.
Een andere beroemde scène uit seizoen 1, aflevering 4, vindt plaats op een kermis. De aflevering begint met een 10 minuten durende trackingshot die alle personages met elkaar verbindt door de chaos van de omgeving. Het begint in een krakelingkraam en eindigt bovenaan een reuzenrad. De scène vereiste een kraan en 30 meter dollybaan, maar het doel werd bereikt om alle hoofdpersonages met elkaar te verbinden.
Aan het einde van dezelfde aflevering zien we Rue en Jules in bed samen een teder moment als vrienden delen, maar de camera draait rond het bed in een montage die hen afwisselend op school laat zien, dan weer in bed, dan het carnaval en ten slotte weer in bed waar ze hun eerste echte kus hebben. Voortdurend in beweging en als een flipbook door hun momenten samenvloeiend, benadrukt de camera het momentum van hun jonge liefde. En gecombineerd met een vintage melodramatische instrumentale score, schildert ze als een klassiek koppel.
Kleur
Euphoria's regisseur Levinson is methodisch in zijn kleurgebruik om de emoties van de personages op het scherm te evenaren. Hij speelt met kleurtemperatuur, zoals de klassieke groenblauw/oranje combinatie in sterke contrasten, waarbij hij gezichten koel of warm houdt en achtergronden tegenover elkaar. Het gebruik van rood, magenta en paars geeft uitdrukking aan de diepe emoties van de personages terwijl ze navigeren door tienerstemmingswisselingen, trauma's en zelfs misgelopen huisfeesten. Terwijl gele wolfraamlichten griezelige isolatie en soms gevaar symboliseren, vooral wanneer antagonist Nate erbij betrokken is.
Seizoen 1, aflevering 7 bevat een van de beste voorbeelden van de surrealiteit van een drugservaring, wanneer Jules high wordt op een feestje en een langdurig moment heeft van gelijke delen euforie en angst. Het frame flikkert met groene, rode en blauwe lichten, de foto raakt onscherp, de hoek verandert - allemaal om zowel het verlies van motorische vaardigheden en perceptie van de high te symboliseren als de recente traumatische gebeurtenissen die Jules heeft meegemaakt met de middelbare school pestkop Nate. Het is een nachtmerrieachtige fantasiereeks die eindigt met het nemen van wraak en het ervaren van seksueel genot. Het is allemaal bedoeld om de kijker halsoverkop in de verhoogde emoties van de drugs- en tienerervaring te werpen.
Verlichting
Euphoria's gebruik van dramatische verlichting, warme kleuren en waas geven ook de dromerigheid. In de meeste buitenscènes worden haze-machines gebruikt om de sets een mistige, surrealistische sfeer te geven. En omdat de show gaat over tieneremoties en drugsgebruik, werkt dit om de onzekerheid over te brengen die de personages vaak voelen. Andere keren wordt sterkere dramatische verlichting gebruikt om gevoelens van gevaar en isolement uit te drukken, zoals wanneer Jules op haar fiets naar een motel rijdt en wordt verlicht door een felle schijnwerper terwijl de rest van de straat aardedonker is.
Een groot deel van de show is 's nachts opgenomen bij weinig licht, met zachte gekleurde lichten die de personages verlichten. Bokeh is ook een kenmerk van 'Euphoria'-verlichting die wordt bereikt door een ondiepe scherptediepte te gebruiken om de personages in zachte focus en de achtergrond dromerig en onscherp te houden. Het gebruik van prime-lenzen met veel bokeh benadrukt de surrealiteit van hun leven en de ongrijpbare realiteit die deze tieners moeilijk kunnen concretiseren.
Omdat er veel drugsscènes zijn, gebruikt Euphoria vaak meerdere belichtings- en cameratechnieken om de kijker zowel te gronden als te desoriënteren, terwijl hij zich voorstelt hoe het personage zich high voelt. De camera kantelt en draait vaak en raakt zelfs onscherp in scènes waarin de personages drugs gebruiken, waarbij de beelden worden gesimuleerd die ze mogelijk ervaren.
Als Rue en Jules bijvoorbeeld voor het eerst samen drugs gebruiken, blijft de camera onscherp en lijken hun gezichten iriserend en sprankelend, wat trippy visuals simuleert. Bovendien draagt het gebruik van een brede, bijna fisheye-lens in plaats van de gebruikelijke 80 mm prime-lens bij aan de vervormde manier waarop ze elkaar zien, aangezien hun ogen ongetwijfeld verwijden en reageren op de medicijnen.
Als je wat van die Euphoria-stijl aan je video wilt toevoegen, kun je soortgelijke beelden vinden op Artgrid, zoals dit verhaal genaamd 'Girlfriends'.
of een soortgelijk dromerig verhaal over een 'Vrouw in een bloemenbad'.
Afsluiten
"Euphoria" verlegt de grenzen van de realiteit met een dromerige, buitenaardse stijl die een geheel eigen iconische visuele en muzikale taal heeft. Geen wonder dat dit de meest getweete show van de afgelopen 10 jaar is! Laat het dus je inspiratie zijn, letterlijk of artistiek, als het gaat om buiten de kaders denken en het gebruik van expressionisme in plaats van realisme om de diepe emoties van je verhaal en personages over te brengen. En vergeet niet te zoeken in de Artlist- en Artgrid-bibliotheken om prachtige stockbeelden en bijpassende muziek te vinden.