Er zijn verschillende manieren waarop een videograaf zijn beelden kan stabiliseren. Als je camera niet hoeft te bewegen, is een statief ideaal. Waar camerabewegingen vereist zijn, zorgen apparaten zoals een gimbal of Steadicam ervoor dat je bewegingen vrij zijn van stoten en schokken.
Maar wat als u die apparatuur niet kunt betalen, of als u moet kunnen rennen en schieten om uw onderwerp vast te leggen? Het wankele camerawerk dat kan ontstaan als je je camera in de hand houdt, leidt op zijn best af en kan zelfs misselijkheid veroorzaken voor je publiek. In deze omstandigheden kunnen de beeldstabilisatie-opties die mogelijk beschikbaar zijn op uw camera de dag redden.
Stilstaande fotografie versus video
In de wereld van stilstaande fotografie wordt beeldstabilisatie gebruikt om scherpe beelden te garanderen bij langere sluitertijden. Voor videografen is dit geen probleem, aangezien sluitertijden van 1/48e en 1/60e seconde de norm zijn en de resulterende bewegingsonscherpte op afzonderlijke frames de weergave van beweging in uw beeldmateriaal zelfs kan verbeteren. Beeldstabilisatiesystemen zijn echter nog steeds ideaal om de onvastheid van opnamen uit de hand te verminderen.
Beeldstabilisatie is er in drie vormen:optisch, sensor-shift en digitaal.
1. Optische stabilisatie
Optische stabilisatiesystemen zijn ingebouwd in sommige lenzen en werken door een zwevend lenselement op te nemen, dat beweegt om het trillen van de camera te compenseren. Gyrosensoren detecteren en geven de beweging door aan een microcomputer die motoren aanstuurt die het zwevende element verplaatsen om de beweging van de camera tegen te gaan.
Het belangrijkste voordeel van optische stabilisatie is dat het, omdat het in de lens is ingebouwd, op elke compatibele camera werkt. Optische stabilisatie kan ook grotere bewegingen compenseren dan stabilisatie met sensorverschuiving en is dus effectiever met langere telelenzen.
Gestabiliseerde lenzen zijn echter duurder en zwaarder dan niet-gestabiliseerde versies. Er zijn ook beperkingen aan het bewegingsbereik waarvoor op lens gebaseerde stabilisatiesystemen kunnen compenseren. Doorgaans compenseren in-lens stabilisatiesystemen alleen bewegingen langs twee assen:pitch (verticale kantel- of draaibeweging) en gier (zij-aan-zij draaibeweging). Bovendien, aangezien optische stabilisatie bewegende elementen in de lens omvat, kan dit de kwaliteit van de bokeh in het beeld nadelig beïnvloeden.
2. Sensorverschuiving
In-body, of sensor shift, stabilisatie werkt volgens hetzelfde principe als optische stabilisatie op basis van lenzen, maar in dit geval is de technologie ingebouwd in de camerabody. Gyros worden opnieuw gebruikt om informatie over de beweging van de camera door te geven aan een microprocessor die motoren aanstuurt om de beeldsensor van de camera te bewegen om trillingen of wiebelen te compenseren.
Het belangrijkste voordeel van in-body stabilisatie is dat alle lenzen die met die camera worden gebruikt zullen profiteren van de stabilisatie, zelfs oudere mechanische lenzen. Op sensorverschuiving gebaseerde systemen kunnen ook soorten beweging compenseren die niet kunnen worden tegengegaan met op lens gebaseerde stabilisatie. Sommige camera's bieden tot vijf assen voor stabilisatie, inclusief rol (rotatie rond de lensas), x-as (horizontaal) en y-as (verticaal) stabilisatie naast de pitch en yaw die wordt tegengegaan door optische stabilisatie.
De Panasonic Lumix GH5 bevat een Dual IS met sensorverschuivingsstabilisatie die samenwerkt met lensgebaseerde systemen om het stabiliserende effect te maximaliseren.
3. Digitale stabilisatie
Digitale stabilisatie, ook wel elektronische beeldstabilisatie genoemd, is een in-camera versie van de beeldstabilisatie die bij sommige niet-lineaire bewerkingssoftware wordt geleverd. In plaats van het volledige gebied van de beeldsensorchip van de camera te gebruiken om een beeld op te nemen, gebruikt een digitaal stabilisatiesysteem slechts ongeveer 90 procent in het midden van de chip. Wanneer camerabeweging wordt gedetecteerd, verschuift het deel van de beeldsensor dat wordt gebruikt om het beeld op te nemen in de tegenovergestelde richting om de beweging te compenseren. De beweging kan worden gedetecteerd met bewegingsdetectoren zoals met een optisch en sensor-shift stabilisatiesysteem of door een analyse van het beeld zelf.
Aangezien digitale stabilisatie het bijsnijden van de sensor omvat die wordt gebruikt om een afbeelding vast te leggen, kan dit leiden tot verlies van resolutie. Ook kunnen systemen die werken door het beeld te analyseren voor de gek worden gehouden door bewegende onderwerpen in het beeld of door camerabewegingen zoals pannen of kantelen, waardoor het beeld gaat trillen.
4. Tips voor een stabiel beeld
Hoewel beeldstabilisatiesystemen erg handig kunnen zijn voor vloeiende opnames uit de hand, kunnen ze problemen veroorzaken bij gebruik van een camera op een statief en moeten ze daarom worden uitgeschakeld.
Als u bij sommige camera's gestabiliseerde lenzen gebruikt om video op te nemen, wordt het stabilisatiesysteem mogelijk pas geactiveerd als u op opnemen drukt, waardoor er mogelijk een tijdelijke trilling in het beeld ontstaat. Als dit een probleem is, vergeet dan niet om aan het begin van elke opname een seconde of twee te wachten om het stabilisatiesysteem tot rust te laten komen.
Naast algemene stabilisatie bevatten sommige systemen verschillende bedieningsmodi, zoals het uitschakelen van de stabilisatie op één as om problemen te voorkomen die kunnen optreden bij het pannen of kantelen van de camera.
Conclusie
Beeldstabilisatiesystemen zijn erg handig bij het verminderen van camerabewegingen bij het fotograferen uit de hand en door te oefenen kun je leren om vloeiende tracking shots te maken. Hoewel ze nooit in staat zullen zijn om het zwevende glijden te repliceren dat kan worden bereikt met een Steadicam of gimbal, zijn beeldstabilisatiesystemen een ander geweldig hulpmiddel om uw videobeelden te verbeteren.
Pete Tomkies is een freelance cameraman en cameraman uit Manchester, VK. Hij produceert en regisseert ook korte films onder de naam Duck66 Films.