Krijg betere avontuur-, natuur- en portretfoto's tijdens het reizen

Natuurfotografie

Mattias A Klum

Mattias is fotograaf, filmmaker en kunstenaar. Hij heeft geschoten voor National Geographic en werkt nu samen met zijn partner Iris Alexandrov Klum onder de naam Alexandrov Klum aan grootschalige installaties van fotografie, film en geluid. Bezoek www.alexandrovklum.com en volg op Instagram @alexandrovklumofficial en @mattiasklumofficial, Twitter @mattiasklum en YouTube @TierraGrandeFilms.

Mattias A Klum begon zijn carrière in 1985 als freelance fotograaf in zijn thuisland Zweden. ‘Vanaf het begin richtte ik me op de natuur’, vertelt hij, ‘en nadat ik meer ingeburgerd was, kreeg ik opdrachten in het buitenland. Ik realiseerde me dat door het naast elkaar plaatsen van hoe we zijn, en hoe we dingen in de natuur veranderen, we hele ecosystemen destabiliseren. Ik voelde dat als ik me alleen op de schoonheid concentreerde, het niet genoeg zou zijn. Door mijn werk wilde ik dat de uitdagingen bekend en gevisualiseerd werden en dat het mindful bewustzijn verhoogd werd.'

Mattias' grote doorbraak

In 1991 brak Mattias met National Geographic als jonge contractfotograaf en werkte daar meer dan 20 jaar. "Ik was veel jonger dan andere mensen toen ik begon en het was een enorm voorrecht, maar ik voelde natuurlijk ook dat het een ongelooflijke uitdaging was." In 1994 realiseerde Mattias zich dat sommige van de verhalen die hij wilde vertellen, hij niet kon doen gerechtigheid door middel van stills, dus begon hij ook films te maken.

‘Ik ben altijd al nieuwsgierig geweest. Het is als een creatieve jeuk, en het is nog steeds met mij vandaag wanneer ik als kunstenaar werk met mijn vrouw en kunstenaar metgezel Iris. Het is iets anders om een ​​documentairemaker en een artiest te zijn, maar ik vind het heerlijk om mezelf uit te rekken.'

Door de jaren heen heeft Mattias allerlei apparatuur gebruikt om zijn onderwerpen en verhalen vast te leggen, van analoge camera's, Super 16 film, Nikon digitale camerabody's tot zijn huidige Fujifilm GFX 100S. Vanwege het soort werk dat Mattias met Iris maakt, hebben ze de hoge 102 MP middenformaatsensor nodig die Fujifilm biedt voor hun grote installaties. 'We zijn van een soort velduitrusting naar een wereld van andere tools gegaan die ons kunnen helpen onze dromen en onze projecten te visualiseren zoals we nu willen werken.'

Extreme locaties

Mattias heeft veel gereisd en wilde dieren en het milieu op extreme plaatsen gefotografeerd, van de regenwouden van Costa Rica tot de ijskoude landschappen van IJsland. Hij blijft praten over het voorrecht om toegang te hebben tot veel extreme plaatsen en de bureaucratie en administratieve rompslomp die daarmee gepaard gaan.

Een project genaamd Venom waaraan Mattias het geluk had om deel uit te maken van National Geographic, registreerde enkele van de meest dodelijke slangen ter wereld om nieuwe medicijnen en geneeswijzen te vinden voor ziekten zoals hart- en vaatziekten en de ziekte van Alzheimer. ‘Zo'n opdrachten waren voor mij een droom.

Ik hou van het natuurhistorische deel, ik hou van het wetenschappelijke deel en de holistische boodschap van natuurbehoud die in context plaatst, want als je de ideeën van de natuur op een duurzame manier wilt oogsten, moet de natuur er zijn. Je kunt niet al het regenwoud kappen, je kunt niet alle ecosystemen ontwrichten, want dan zijn alle snelkoppelingen en kennis weg.'

Het is zeker niet eenvoudig om zijn uitrusting op extreme plaatsen te beschermen. 'Hoogwaardige, duurzame apparatuur is erg belangrijk om te beginnen, maar je kunt alles vernietigen als je in een zoutwateromgeving of een regenwoud of woestijn bent als je overal zand en stof hebt. Het gaat om dagelijks onderhoud en om de juiste waterdichte of stofdichte koffers te hebben voor gebruik in bepaalde omgevingen.

Als je zand of vocht op de verkeerde plaatsen krijgt, hebben ze een vrij korte levensduur, ongeacht hun kwaliteit.’ Tijdens sommige reizen van Mattias was er een toegewezen technicus wiens taak het was om alle apparatuur te onderhouden, maar op andere kleinere reizen zou Mattias dit doen zelf aan het werk.

Om een ​​succesvolle natuurfotograaf te zijn, heb je geduld en vastberadenheid nodig om ervoor te zorgen dat je de foto maakt. Mattias herinnert zich een opdracht toen hij probeerde een kinkajou-opname te maken. 'Ik heb 's nachts vele, vele weken in het bladerdak van het regenwoud doorgebracht om de eerste foto's van het wilde dier in zijn rijk te maken.' Het kostte hem 17 weken van bloed, zweet en tranen voordat hij iets kreeg.

'Als het gebeurt, is het natuurlijk geweldig, want het is waar je van hebt gedroomd en het is een verhaal dat je wilt vertellen. Het gaat over een prachtig wezen in een ongelooflijk rijk dat bescherming nodig heeft.'

Tegenwoordig concentreert hij zich op zijn kunstwerken en het overbrengen van de boodschap van hoe we kunnen bestaan ​​​​terwijl we de natuur beschermen. ‘We leven in een tijd waarin we de natuur zo onder druk zetten en voor ons voortbestaan ​​afhankelijk zijn van de natuur. We hebben de natuur zo vaak op de rand van de afgrond gezet - de natuur heeft ons nodig om te herstellen en terug te komen en weer te bloeien.' Mattias hoopt het idee van verandering te inspireren.

‘We moeten de tijdelijke voorziening begrijpen, de kwetsbaarheid en hoe uniek onze situatie is. We staan ​​op een kruispunt waar we kunnen kiezen om hetzelfde pad in te slaan - een pad dat niet goed is gebleken - of een overstap naar een meer innovatieve, duurzame, circulaire en bewuste manier. We hopen dat we met onze muziek, films en fotografie de kloof tussen onze slimme menselijke geest en ons emotionele menselijke hart kunnen overbruggen.'

Mattias' top 3 tips

1. Ga voor het verhaal, niet alleen voor mooie foto's.
2. Geef jezelf de tijd en wees niet gestrest. Besteed voldoende tijd om te weten wat er voor je ligt.
3. Doe je onderzoek en heb kennis van het dier dat je wilt fotograferen. Het vergroot je kansen enorm.

Portretfotografie

Lola Akinmade Åkerström

Lola, te zien in National Geographic, New York Times, de BBC en meer, is een bekroonde visuele verhalenverteller en bestsellerauteur die haar eigen online academie, Geotraveler Media Academy, leidt. Ze is ook een Hasselblad-heldin van 2022 en de Bill Muster Travel van 2018
Fotograaf van het Jaar. Bezoek www.akinmade.com en volg Lola op @lolaakinmade.

Lola Akinmade Åkerström reist graag licht. 'Als reisfotograaf die zich vooral richt op mensen en omgevingsportretten en omgevingsdetails om een ​​gevoel van plaats over te brengen, moet ik zo wendbaar mogelijk zijn en me aanpassen aan vloeiend veranderende situaties of contexten', onthult ze. Lola heeft een breed scala aan ongelooflijke mensen over de hele wereld ontmoet en gefotografeerd, van vreemden in Oezbekistan, marktkooplieden in Servië tot vissers in Nigeria en de Seychellen, elk met hun eigen verhaal en identiteit.

Lola fotografeert momenteel met de full-frame Nikon D750, maar ze is bezig met het overschakelen naar de spiegelloze Hasselblad X1D II 50C middenformaat camera met verschillende prime-lenzen met een brandpuntsafstand van 21 mm tot 90 mm. 'Ik ben dol op de kwaliteit van de afbeeldingen en de opzettelijkheid die gepaard gaat met het gebruik van vaste lenzen bij het maken van deze afbeeldingen.

Mijn favoriete lens voor omgevingsportretten is de 90 mm. Het brengt me dichtbij voor goed oogcontact, maar geeft me voldoende afstand om zoveel mogelijk van hun omgeving vast te leggen, voor prachtige culturele lifestyle-opnamen.'

Licht en schaduw

Hoewel Lola soms een off-camera flitsopstelling bij zich heeft met een paar paraplu's, gaat ze liever eerst op zoek naar natuurlijk licht. 'Single source lighting voegt altijd een prachtige dramatische gloed toe aan omgevingsportretten en wanneer ik reis, zoek ik altijd dat contrast tussen licht en schaduwen om mijn onderwerpen te plaatsen.'

Als het gaat om het maken van een portret van een vreemde, zit Lola vol met gedegen advies dat voortkomt uit jarenlange ervaring in het veld. ‘Er is veel nederigheid voor nodig om vreemden te stoppen met hun dagelijkse leven en hen om een ​​foto te vragen. Het is een enorme verantwoordelijkheid die gepaard gaat met respect.' Ze blijft praten over het winnen van vertrouwen en het opzij duwen van je eigen ego om ervoor te zorgen dat het beeld helemaal over het onderwerp gaat en niet over de fotograaf.

‘En daarom ben ik zo dol op het fotograferen van reisportretten. Het gaat over het loslaten van controle en het overgeven van je macht. De kunst van kwetsbaarheid en nederigheid.' Om een ​​effectief omgevingsportret te maken, zoekt Lola graag naar interactie in zowel de manier waarop haar onderwerp(en) omgaan met anderen en/of de omgeving.

‘Mijn doel is om de wereld te laten zien hoe mijn onderwerpen aan de wereld getoond willen worden, niet hoe ik ze persoonlijk wil laten zien’, stelt ze. ‘Ik objectiveer niet omwille van mijn eigen ambacht.’ Dit blijft in Lola’s bewustzijn en wat haar drijft als fotograaf. ‘Om naar mensen te luisteren. Om mensen te erkennen, echt te erkennen en ze waardig in hun meest positieve licht te laten zien.'

Eerlijk en authentiek zijn

Voor Lola is het belangrijk om eerlijk en integraal te zijn. 'Door stiekeme foto's te maken, heb je geen volledige creatieve controle over het portret', zegt ze. 'Als je eenmaal toestemming hebt gekregen, is het makkelijker voor je om niet alleen dichter bij mensen te komen, maar ze ook naar verschillende plekken en locaties te verplaatsen om de foto op een creatievere manier te maken.'

Ze benadrukt ook dat het belangrijk is dat je onderwerp ontspannen is. 'Ik zeg vaak dat het een van de moeilijkste onderdelen van reisfotografie is om een ​​vreemdeling lang genoeg te laten ontspannen om je tijdelijk toegang tot hun wereld te geven.' Lola's tip hiervoor is om ze een willekeurige en enigszins verwarrende vraag te stellen!

'Hoewel het verwarren van mensen misschien contra-intuïtief klinkt om ze te laten ontspannen voor een foto, heeft het bijna altijd voor mij gewerkt. Het doel is niet om ze per se aan het lachen te maken, maar om ze die behoedzame spanning in hun gezicht te laten loslaten die ze vaak verdragen met een vreemde - in dit geval ik als de passerende fotograaf.'

Lola merkt dat de meeste mensen blij zijn met een portret als je ze eerst erkent en met respect benadert. 'Mensen zijn intuïtief en kunnen je lichaamstaal vaak gemakkelijk lezen als je niet oprecht bent.' Lola heeft mensen nee laten zeggen en ze dwingt het niet. 'Ik respecteer gewoon hun wensen en blijf met hen communiceren.' Lola merkt dat haar open manier ervoor zorgt dat mensen zich vaak ontspannen en haar toch binnenlaten.

‘Velen van ons zijn bang om vreemden te fotograferen tijdens het reizen vanwege de angst voor afwijzing en de schaamte die afwijzing veroorzaakt. Mensen fotograferen tijdens je reizen betekent kwetsbaar en nederig zijn en toch zelfverzekerd zijn. Ja, vaak moet je de regie uit handen geven door je proefpersonen de regie te geven.’ Ze sluit af met een gedegen advies. 'Zodra je mensen volledig erkent (zo simpel als ze bij hun naam noemen) en je je ego onder controle houdt, ben je op weg om geweldige portretten te maken.'

Lola's top 3 tips

1. Erkenning. Zorg ervoor dat u de naam van de persoon krijgt en noem ze vaak bij hun naam. Het communiceert respect en dat je ze volledig ziet.
2. Vraag altijd om toestemming. Het geeft uw onderwerpen ook gezamenlijke controle.
3. Vertel mensen precies waarom ze je aandacht hebben getrokken. Laat ze precies weten waarom je hun portret wilt maken en meestal zullen ze je dat laten weten.