Ten eerste, ik ben zeker geen advocaat en geef in dit artikel geen juridisch advies, ik vertel gewoon mijn verhaal en hoe ik omga met beelddiefstal. Als u vragen heeft over juridisch advies, neem dan contact op met een advocaat.
Onlangs kreeg ik een telefoontje van een familielid dat geloofde dat een lokale nieuwszender een van mijn afbeeldingen als groene schermachtergrond gebruikte. Dit was interessant aangezien ik de laatste tijd met geen enkele nieuwszender over zoiets had gesproken. Ik vroeg hem me een foto van het segment te sturen en ja hoor, het was van mij.
Ik heb in de afgelopen vijf jaar als professionele fotograaf een behoorlijk deel van beelddiefstal te verwerken gekregen en ik heb zeker veel meer situaties gezien waarin andere fotografen hun foto's lieten stelen.
Een ding dat me nooit goed is bevallen, is wanneer ik zie dat sommige fotografen proberen mensen volledig te vernietigen omdat ze hun afbeeldingen zonder toestemming gebruiken. Een situatie als deze naar sociale media brengen en de reputatie van de dader beschadigen, zou een absoluut laatste redmiddel moeten zijn, niet een eerste reflexmatige reactie.
Snel zijverhaal
Ik had dezelfde afbeelding gestolen door een bekende huwelijksfotograaf in de omgeving van Dallas/Fort Worth. Ik ben bevriend met hem op Facebook en was net door mijn feed aan het scrollen toen ik zag dat deze afbeelding werd gebruikt als achtergrond voor een fotohokje. Ik kon mijn ogen niet geloven! Wat veel fotografen zouden hebben gedaan, is een openbare post maken waarin ze hem uitroepen en zeggen wat een verachtelijk iets hij had gedaan. Dit zou zijn lokale reputatie schaden en er zeker voor zorgen dat hij het nooit meer deed.
In plaats daarvan stuurde ik hem een factuur voor het gebruik van de afbeelding (het was in ongeveer 30 fotocabine-afbeeldingen in zijn trouwgalerij), een ontslagbrief en een korte e-mail waarin werd uitgelegd waarom hij dit allemaal kreeg. Binnen 5 minuten betaalde hij mijn factuur en stuurde een zeer oprechte verontschuldigingsbrief en bedankte me ook voor het privé oplossen in plaats van publiekelijk. Het bleek dat hij iemand had ingehuurd om de fotocabine te bemannen en de persoon vertelde om alleen gratis en duidelijke afbeeldingen te gebruiken, maar de persoon die hij had ingehuurd was ongeschoold in het vinden van de juiste afbeeldingen en vond de mijne op Google en ging er gewoon van uit. Natuurlijk had hij de ingehuurde hulp beter moeten opleiden, maar het was een vergissing. Niet opzettelijk.
Ok, terug on Topic – Hoe ik omga met beelddiefstal
In plaats van de nieuwszender publiekelijk op te roepen en te eisen dat de afbeelding verwijderd zou worden, deed ik gewoon een stap achteruit en analyseerde de situatie. Ik kwam tot drie conclusies...
- De afbeelding is inderdaad zonder mijn toestemming gebruikt.
- Het was op de nationale televisie vertoond aan honderdduizenden (zo niet miljoenen) mensen.
- Of ze de afbeelding nu niet meer gebruikten of niet, ik verdiende compensatie voor het gebruik dat al had plaatsgevonden.
Nu was het tijd om contact op te nemen. Ik heb deze korte e-mail gestuurd...
Ik kreeg zo snel mogelijk een e-mail terug waarin simpelweg stond:"James, ik stuur dit door naar onze bedrijfsadvocaten .”
Ik vermoed dat de persoon die de e-mail schreef niet dacht dat ik een zaak had en dacht dat zijn advocaten dat zouden bevestigen. De volgende e-mail die ik van hem kreeg, was veel meer omslachtig en verontschuldigend. Het zei...
Tweede antwoord van overtredende partij
Beslistijd
Hier moest ik een beslissing nemen. Ik heb ze geen waanzinnig dure factuur van duizenden en duizenden dollars gestuurd. In plaats daarvan ging ik naar de Corbis-website en gebruikte hun prijsgids om erachter te komen hoeveel ze normaal zouden vragen voor soortgelijk gebruik van een stockfoto. Ik heb toen een klein percentage aan dat bedrag toegevoegd omdat het ongeoorloofd gebruik was. Moet ik ze gewoon laten gaan sinds hij zich verontschuldigde? Ik denk dat ik die optie misschien had overwogen als die laatste e-mail het eerste was dat hij me schreef. Ik kreeg echter de indruk dat hij aanvankelijk erg onbedreigd was door mijn brief en pas nadat hij met zijn bedrijfsadvocaten had gesproken, zag hij de noodzaak in om aardig tegen me te zijn en zijn excuses aan te bieden. Dus besloot ik om (beleefd) door te gaan.
Ervan uitgaande dat het echt een vergissing was, was ik meer dan bereid om ze de afbeelding te laten blijven gebruiken als ze bereid waren mijn factuur te betalen. Sommigen zouden zeggen dat dat te aardig van me is, maar dat is gewoon de beslissing die ik heb genomen. Hij schreef snel terug...
Op dit punt raakte ik gefrustreerd. Hij sprak met zijn advocaten en zij vertelden hem duidelijk dat de nieuwszender ongelijk had. Nu probeert hij met mij te ruilen. Ik had kunnen zeggen:verpest het en ga naar sociale media. Ik had op hem af kunnen gaan en mijn geld kunnen eisen en met een rechtszaak kunnen dreigen. In plaats daarvan hield ik gewoon mijn mannetje en liet ik hem mijn standpunt over de situatie weten. Ik heb hem ook laten weten hoe ik kon hebben de situatie aangepakt…
Dat was het laatste contact dat ik met Mitch had. Na die e-mail kreeg ik een e-mail van iemand hogerop met het verzoek om een W-9 en een nieuwe factuur die rechtstreeks naar hem werd gestuurd. Uiteindelijk heb ik die persoon aan de telefoon gesproken en de situatie uitgelegd. Hij verontschuldigde zich voor het gedrag van Mitch en voor het ongeoorloofde gebruik van mijn afbeelding en zei dat ik het volste recht had om daarvoor gecompenseerd te worden. Hij bedankte me ook voor het privé behandelen en hen niet publiekelijk belasteren. Hij betaalde vervolgens mijn factuur via de telefoon en de zaak was geregeld.
Conclusie
Er zijn veel manieren om beelddiefstal aan te pakken, maar de meeste situaties kunnen professioneel worden aangepakt zonder dat er bruggen in brand worden gestoken of reputaties worden vernietigd. Het kan ook bijna altijd worden opgelost zonder tussenkomst van een advocaat of de rechtbank.
Als iemand schaamteloos een afbeelding steelt en vervolgens weigert deze te verwijderen of alle pogingen om contact te maken negeert, roep dan vooral op sociale media en stuur je leger. Dat is niet wat hier is gebeurd. Het hele proces om erachter te komen of mijn afbeelding werd gebruikt, het probleem werd opgelost en de factuur werd betaald, duurde ongeveer 6 dagen. Het kostte wat geduld, maar uiteindelijk is het vreedzaam opgelost.
Wat zijn uw gedachten? Was ik te gemakkelijk voor hen? Te hard? Wat zou je anders hebben gedaan? Laat het me weten!
Voor meer artikelen over enkele juridische ins en outs van fotografie en copyright, probeer deze:
- Intellectueel auteursrecht – Wat wordt beschouwd als 'stelen'?
- Afbeeldingswatermerken gebruiken in Lightroom
- Werken met een tweede fotograaf – Juridische ins en outs