Met makers zoals Canon, Zeiss, Schneider, Rokinon, Leica en Tokina die zoveel keuzes bieden, kan het moeilijk zijn om uw opties te beperken tot meer dan alleen de prijs. Door rekening te houden met brandpuntsafstand, diafragma, scherpte en andere verschillen in lenzen, krijg je een beter idee van hoe die looks worden geproduceerd. Dit zal u helpen de juiste lenzen te vinden voor het werk dat u wilt doen.
Brandpuntsafstand
Wanneer er wordt gesproken over de grootte van een lens, zoals 50 mm of 24-70 mm, verwijzen ze naar de brandpuntsafstand van een lens. Prime-lenzen hebben een vaste brandpuntsafstand zoals een 35 mm prime; zoomlenzen zijn in staat tot een reeks brandpuntsafstanden, zoals een zoomlens van 18-55 mm. De brandpuntsafstand van een lens bepaalt de kijkhoek die het produceert:hoe groter de brandpuntsafstand van een lens, hoe kleiner de kijkhoek. Hoe groter de brandpuntsafstand, hoe groter je onderwerp in het kader zal verschijnen.
Diafragma
De iris van een lens regelt het diafragma. Diafragma is een opening die de hoeveelheid licht regelt die de lens binnenkomt. De grootte van het diafragma wordt gemeten in f-stops:hoe groter de opening van de iris, hoe kleiner de f-stop. Meestal wordt de grootste irisopening van een lens op de body weergegeven, zoals f2 of f3.5.
Het maximale diafragma van een lens is belangrijk omdat het bepaalt hoeveel licht de camera binnenkomt. Een diafragma ingesteld op f2 laat meer licht door naar de beeldsensor van de camera dan een diafragma ingesteld op f4. Hoe meer licht er op de beeldsensor valt, hoe minder je hoeft goed te maken met gain of ISO, dus hoe minder ruis er zal zijn in de video die je maakt. Een lens met een groot maximaal diafragma kan je helpen betere foto's te maken bij weinig licht.
Veel lenzen produceren geen erg scherpe beelden bij hun grootste diafragma-instelling; het diafragma moet een paar stops worden verkleind om het geproduceerde beeld zo scherp mogelijk te maken. Hoewel een lens een maximaal diafragma van f2 kan hebben, kan hij de scherpste beelden produceren tussen f5.6 en f8.
Velddiepte
De grootte van het diafragma van een lens heeft ook invloed op de scherptediepte. De scherptediepte van een opname is het gebied van het dichtstbijzijnde object dat zich bij de lens kan bevinden terwijl het in focus is tot het verste dat een object van de lens kan zijn terwijl het in focus is:hoe groter het diafragma van een lens, hoe kleiner de diepte van veld. Een groot deel van wat wordt beschreven als de "filmlook" is een kleine of ondiepe scherptediepte. Dit is waar het onderwerp in het midden van een opname scherp is en de achtergrond van de opname wazig is. Het voordeel van dit type opname is dat het menselijk oog van nature wordt aangetrokken door het gedeelte van de opname waarop is scherpgesteld. Door rekening te houden met brandpuntsafstand, diafragma, scherpte en andere verschillen in lenzen, kunt u een beter idee krijgen van hoe bepaalde looks worden geproduceerd.
Scherptediepte kan ook worden geregeld door de brandpuntsafstand van een lens:hoe groter de brandpuntsafstand van een lens, hoe kleiner de scherptediepte. Het gebruik van een lens met een grotere brandpuntsafstand om de scherptediepte te verminderen is niet altijd praktisch. Als u bijvoorbeeld binnen fotografeert, kunt u mogelijk niet ver genoeg van uw onderwerp komen om alles te zien wat u wilt met een 100 mm-lens.
Zooms versus primes
Hoewel prime-lenzen vaste brandpuntsafstanden hebben en zoomlenzen kunnen worden ingesteld op verschillende brandpuntsafstanden, is dit niet de enige manier waarop ze verschillen. Prime-lenzen hebben minder elementen nodig (afzonderlijke stukjes glas in de lens) en zijn vaak lichter dan zoomlenzen. Prime-lenzen hebben meestal ook grotere maximale openingen en produceren vaak scherpere beelden dan zoomlenzen; zoomlenzen bieden echter de flexibiliteit van een lens die zelfs in dezelfde opname bij verschillende brandpuntsafstanden kan worden gebruikt. Je kunt niet zoomen met een prime.
Stilstaande fotografielenzen versus bioscooplenzen
Bij het opnemen van video is het gebruik van een bioscooplens heel anders dan het gebruik van een fotolens. Hoewel twee lenzen beide 50 mm f1.2 kunnen zijn en optisch erg op elkaar lijken, zijn de meeste bioscooplenzen volledig handmatig. Ze hebben geen autofocus of beeldstabilisatie in de lens. Zelfs de iris moet mogelijk handmatig worden bediend met een ring op de lens.
Bioscooplenzen zijn vaak groter en iets zwaarder dan stilstaande lenzen met dezelfde brandpuntsafstand. Ze hebben versnellingen op de scherpstelring ingebouwd om met een volgfocus te werken. Het grotere formaat van de lens maakt het makkelijker om scherp te stellen. Bij het handmatig bedienen van de iris op een stilstaande lens, zul je merken dat deze op zijn plaats klikt bij de verschillende diafragma-instellingen. Een bioscooplens doet dit niet. De iris van een bioscooplens beweegt soepel van de ene diafragma-instelling naar de andere, zodat je in één vloeiende beweging van f2.8 naar f5.6 kunt gaan.
Nog steeds hebben fotografielenzen een fenomeen dat 'ademen' wordt genoemd wanneer ze automatisch zijn scherpgesteld. De adem van een lens is een kleine verandering in brandpuntsafstand wanneer de lens is scherpgesteld. Bij het maken van foto's is dit niet echt een probleem, maar het kan behoorlijk afleidend zijn tijdens het opnemen van video. Het kan lijken alsof de camera heeft ingezoomd tijdens het scherpstellen. Bioscooplenzen hebben de neiging om weinig tot geen adem te hebben.
De markeringen op filmlenzen zijn ook veel groter dan die op stilstaande lenzen. Deze grotere markeringen maken het voor cameraploegen gemakkelijker om te zien welke lensgrootte op een camera wordt gebruikt en wat de focus- en irisinstellingen zijn. Sets van prime-cinemalenzen hebben allemaal dezelfde schroefdraadmaat, zodat add-ons van hetzelfde formaat, zoals filters en dioptrieën, kunnen worden gebruikt voor alle lenzen in een set. U kunt verwachten dat u meer betaalt voor een bioscooplens dan voor een vergelijkbare fotografische lens.
Problemen met lenzen
Alle lenzen hebben in meer of mindere mate last van lichtafval, vervorming, contrastverlies en chromatische aberratie. Bij sommige lenzen kunnen deze gebreken vrijwel onmerkbaar zijn; in sommige kunnen ze behoorlijk uitgesproken zijn. Sommige van deze zogenaamde "defecten" kunnen de gewenste resultaten opleveren. Cinematografen hebben door de jaren heen geleerd hoe ze deze gebreken kunnen benutten om de gewenste looks te creëren.
Vignettering
Vignettering kan zo subtiel zijn als een lichte verdonkering van de randen van het beeld die een lens produceert, tot zo drastisch als de randen van het beeld volledig zwart zijn met alleen een cirkelvormig beeld zichtbaar in het midden. Deze ernstige lichtafval treedt op bij lenzen die niet passen bij de grootte van de beeldsensor van je camera. Met Canon-lenzen, als je een EF-S-lens hebt, dekt deze alleen een APS-C-sensor (bijgesneden beeldsensor); als je een EF-lens gebruikt, zou deze een APS-C of een grotere volformaat sensor dekken. Een EF-S-lens beslaat echter niet genoeg gebied voor een camera die is ontworpen voor een EF-lens.
Het menselijk oog wordt van nature aangetrokken door het gebied van een afbeelding dat het helderst is, dus een lichte verdonkering van de randen van uw afbeelding, veroorzaakt door vignettering, kan helpen om de aandacht naar het midden van het frame te trekken. Zo'n subtiele lichtafval kan desgewenst ook achteraf verholpen worden. Op veel high-end lenzen is de vignettering zo gering dat het bijna onmerkbaar is.
Vervorming
Vervorming in een lens zorgt ervoor dat rechte lijnen gekromd lijken. Deze vervorming is meestal drastischer in de richting van de randen van het beeld. Hoewel dit een serieus probleem kan zijn bij een 50 mm-lens die u van plan bent te gebruiken voor close-upfoto's, kan het een meer dan levensgrote uitstraling geven aan actiefoto's die zijn gemaakt met een 9 mm-groothoeklens (fisheye-lens). Een kleine hoeveelheid randvervorming, in combinatie met vignettering, kan uw opnamen een dromerige uitstraling geven.
Verlies van contrast
Dit probleem kan ook variëren van bijna niet-bestaand tot zeer opvallend. Hoe scherper het beeld dat een lens produceert, hoe makkelijker het is om scherp te stellen. Je camera is makkelijker te bedienen met een lens die scherpe beelden produceert. Een afbeelding met weinig contrast en zeer gedempte kleuren kan echter een zeer wenselijke uitstraling zijn. Er zijn mensen die ervoor kiezen om te fotograferen met oudere of goedkopere lenzen die niet zo scherp zijn om deze look te bereiken, in tegenstelling tot het gebruik van filters of een andere methode om het contrast te verminderen. Meestal geldt hoe scherper de lens, hoe duurder deze is, maar dit is niet altijd het geval. Dit is waar het lezen van lensrecensies, het bekijken van testopnames of het doen van uw eigen evaluatie zal helpen.
Chromatische aberraties
Wanneer de lens een scheiding van kleuren veroorzaakt - zoals kijken naar het beeld door een prisma - worden deze effecten chromatische aberraties genoemd. De effecten van dit defect kunnen variëren van ernstig tot onmerkbaar. Net als vignettering is het vaak beter zichtbaar aan de randen van een afbeelding. In tegenstelling tot vignettering worden chromatische aberraties echter bijna universeel als ongewenst beschouwd.
De lenzen vinden die voor u werken
Als je kijkt naar de kenmerken van een lens en het soort beelden dat het produceert, moet je rekening houden met het soort onderwerpen dat je gaat fotograferen en hoe je wilt dat ze eruitzien. Je moet ook nadenken over de omgevingen waarin je gaat fotograferen. Zelfs de grootte van de bemanning waarmee u werkt, zal helpen bij het bepalen van de lenzen die u wilt gebruiken. Dus wat voor soort shoots ga je doen?
Verite
Als je een cameraman bent die werkt in documentaire-achtige run-and-gun-opnamen, wil je een brede zoomlens zoals een 18-55 mm of een 24-70 mm als je primaire lens. Dit helpt u een groot aantal brandpuntsafstanden af te dekken zonder dat u hoeft te stoppen om van lens te wisselen; evenzo helpt de brede brandpuntsafstand u dicht bij de actie te blijven.
Filmisch
Voor gescripte producties met meerdere camera's en een grotere crew, zijn prime cinema-lenzen een grote hulp als je er ruimte voor hebt in je budget. De mogelijkheid om Cinema Follow Focus te gebruiken en het gemak om de grootte en instellingen van de lens te zien, zullen uw werk versnellen. De grotere diafragma's die beschikbaar zijn in prime-lenzen maken het ook gemakkelijker om een kleine scherptediepte te bereiken en die filmlook te behouden.
Grote evenementen
Als je sport foto's maakt op een veld of evenementen op een podium waar je camera ver van je onderwerpen verwijderd is, zal een grote zoomlens zoals een 70-300 mm of een 100-400 mm de lens zijn die je het meest gebruikt. Je krijgt mooie, strakke foto's van een afstand en nog steeds in staat om actie dichter bij je te dekken.
Jack of All Trades
Een 18-200 mm, 28-300 mm of vergelijkbare alles-in-één zoomlens kan een goede eerste keuze zijn. Combineer dat met een standaard prime zoals een 35 mm of 50 mm en je bent klaar voor bijna alles. Onthoud gewoon dat in de meeste gevallen een manusje van alles een meester van niets is.
Conclusie
Door de tijd te nemen om de anatomie van een lens te begrijpen en hoe deze uw opnamen beïnvloedt, krijgt u meer controle en beheersing van uw afbeeldingen. Door deze kennis te combineren met informatie over het soort opnamen dat u gaat maken en de looks die u wilt bereiken, bent u op weg om de juiste lens of lenzen voor uw volgende project te vinden.
Zijbalk
Verander je uiterlijk, zonder je lens te veranderen
Filters en andere add-ons kunnen het uiterlijk en de prestaties van een lens veranderen. Het kan goedkoper en gemakkelijker zijn dan het kopen van meerdere lenzen. U kunt filters vinden die niet alleen voor verlichting corrigeren, zoals filters met neutrale dichtheid (ND) en polarisatiefilters, maar u kunt ook filters vinden om kleuren warmer te maken of de focus zachter te maken. Als u een teleconverter op een lens bevestigt, wordt de minimale afstand die nodig is om de lens scherp te stellen, kleiner als u dichter bij uw onderwerp moet komen. Een X 0.5 add-on lens kan uw groothoeklens zoals een 18 mm in een fisheye veranderen. Een 2X teleconverter (extender) verdubbelt de brandpuntsafstand van uw lens. Je zult merken dat het toevoegen van lenzen je cameratas lichter kan maken en je portemonnee voller kan houden.