Vanavond, woensdag 31 januari, beleven we een once-in-a-lifetime gebeurtenis:de botsing van drie maangezichten in de vorm van een 'Super Blue Blood Moon'.
De 'Blauwe Maan' is het zeldzame moment waarop een tweede volle maan verschijnt gedurende één kalendermaand, en een 'Supermaan' is wanneer de zon, de maan en de aarde perfect op één lijn staan terwijl de maan om de aarde draait, waardoor de maan verschijnt om veel groter in de lucht te zijn dan normaal.
Voor het eerst in 150 jaar zullen beide tegelijkertijd zichtbaar zijn.
Canon-ambassadeur en landschapsfotograaf, David Noton, heeft zijn beste advies gegeven voor het leren fotograferen van de 'Super Blue Blood Moon'.
01 Download de juiste apps om op de hoogte te blijven
De positie van de zon aan de hemel op elk moment van de dag varieert enorm met de breedtegraad en het seizoen. Dat is niet het geval met de maan, aangezien haar doorgang door de hemel wordt bepaald door haar complexe elliptische baan om de aarde. Die baan resulteert in maandelijkse, in plaats van seizoensvariaties, terwijl de maan door zijn maancyclus beweegt.
Het resultaat zijn grote verschillen in de timing van zijn verschijning en zijn baan door de lucht. Gelukkig hoeven we niet langer af te gaan op gewichtstabellen om het gedrag van de maan te raadplegen, we kunnen gewoon een app op onze telefoon downloaden.
De Ephemeris van de fotograaf is handig voor het geven van maansop- en maansondergangstijden, peilingen en fasen; terwijl de Photopills-app uitgebreide informatie geeft over de positie van de maan aan onze hemel.
Gewapend met deze twee middelen ben ik van plan om de Super Blue Blood Moon te fotograferen die oprijst boven de Jurassic Coast in Dorset, Engeland. Het wordt een fascinerende logistieke oefening die militaire precisie vereist, hoewel bewolking zelfs de best uitgewerkte plannen vaak in de weg staat. Niemand zei dat dit spel makkelijk was.
02 Investeer in een lens met optimale zoom
Een van de belangrijkste uitdagingen waarmee we te maken zullen krijgen, is de maan groot in beeld te brengen, zodat we elke krater op het pokdalige oppervlak van de asteroïde kunnen zien.
Het is een taak die normaal gesproken voorbehouden is aan astronomen met superkrachtige telescopen, maar als je een lange telelens hebt op een full-frame DSLR met een brandpuntsafstand van ongeveer 600 mm, is het mogelijk, afhankelijk van de compositie.
Ik ga de Canon EOS 5D Mark IV gebruiken met een EF 200-400mm f/4L IS USM Ext. 1,4x lens.
03 Gebruik een statief om de intieme details vast te leggen
Terwijl je je foto in beeld brengt, zal één ding meteen duidelijk worden; het volgen van de maan is een ongelooflijke uitdaging, aangezien de maan verrassend snel door de lucht beweegt.
Omdat je voor deze shoot een lange lens gebruikt, is het belangrijk om te investeren in een stevig statief om de best mogelijke foto te maken.
Hoewel het verleidelijk zal zijn om de foto uit de hand te maken, is het belangrijk om te onthouden dat je onderwerp meer dan 384.000 km van je verwijderd is en dat zelfs met een korte sluitertijd de kleinste beweging overdreven wordt.
04 Integreer de maan in uw landschap
Hoewel afbeeldingen van de maan groot in het frame prachtig gedetailleerd kunnen zijn, zijn ze in wezen astronomisch in hun aantrekkingskracht. Persoonlijk voel ik me veel meer aangetrokken tot het gebruik van de maan-allure als een element in mijn landschappen, of het gebruik van het maanlicht als lichtbron.
Dat laatste is moeilijk, omdat de hoeveelheid licht die de maan weerkaatst klein is, terwijl het maanoppervlak in vergelijking zo helder is.
Tot nu toe betekende nachtfotografie lange, lange belichtingen, maar met camera's zoals de Canon EOS-1D X Mark II en de Canon EOS 5D Mark IV die nu verbluffende prestaties bij weinig licht kunnen leveren, is er een geheel nieuwe nachtelijke wereld van mogelijkheden geopend voor fotografen.
05 Beheers de sluitertijd voor uw onderwerp
Het meest suggestieve en oprechte gebruik van de maan in landschapsportretten is het resultaat van situaties waarin het licht op de maan in evenwicht is met de schemering in de omringende lucht. Dergelijke afbeeldingen hebben een subtiele aantrekkingskracht, sfeer en geloofwaardigheid.
Per definitie zal elke scène met een medium- of groothoekweergave de maan weergeven als een kleine speldenprik van licht, maar de aanwezigheid ervan zal nog steeds worden gevoeld. Onze ogen worden er van nature naar aangetrokken, hoe onbeduidend het ook lijkt.
Natuurlijk is de kwestie van de sluitertijd er altijd; een te langzame belichting en alles wat we zien is een lelijke maanstreep, zelfs met een groothoeklens.
Op een heldere nacht is het beheersen van de sluitertijd van je camera een integraal onderdeel van het vastleggen van de maan - belichten met 1/250 sec @ f8 ISO 100 (afhankelijk van de brandpuntsafstand) is wat je nodig hebt om te voorkomen dat de beweging wazig wordt en als je zijn om de techniek goed te krijgen, met de hoge kwaliteit van camera's zoals de Canon EOS 5DS R, kun je misschien zelfs de twaalf camera's zien die door NASA in de jaren 60 zijn achtergelaten!