Heeft u moeite om de belichtingsdriehoek te begrijpen? Krijg je steeds over- of onderbelichte beelden? Gebruik deze referentiegids voor een perfect belicht beeld.
Of je nu net nieuw bent met videografie of helemaal nieuw bent met camera's, wennen aan de belichtingsinstellingen kan lastig zijn. Als je er één verandert, heeft dat gevolgen voor de andere. Ze werken allemaal samen, dus je moet weten hoe ze werken samen om de juiste belichting in je video's te krijgen.
De drie pijlers van de belichtingsdriehoek ken je misschien al:ISO, sluitertijd en diafragma. In deze referentiegids gaan we op alle drie in om u te helpen begrijpen hoe ze uw opname beïnvloeden. Daarna bespreken we hoe u uw nieuwe kennis in het veld kunt toepassen. Laten we beginnen!
GRATIS camerataslabel met belichtingsdriehoek-spiekbriefje
Voor een snel naslagwerk onderweg hebben we een unieke tag voor je cameratas ontworpen. Het heeft de belichtingsdriehoek, samen met enkele handige tips om te onthouden terwijl u in het veld bent. Print het gewoon uit, knip het uit en lamineer of plak het label vast om het te verzegelen! Download de onderstaande pdf.
Download bagagelabel hier
Diafragma
Het diafragma van je camera (ook wel iris genoemd) is het kleine, verstelbare gaatje dat bepaalt hoeveel licht er door de lens op de sensor valt. Het is het eerste contactpunt tussen licht en je camera. We meten de grootte van dit gat in F-stops — meestal van f/2.8-f/22. Bij het aanpassen aan de lichtomstandigheden is het diafragma waarschijnlijk het eerste dat u aanpast, aangezien de instelring zich meestal precies op de lens bevindt.
Maar net als de andere belichtingsfactoren heeft het veranderen van het diafragma bijwerkingen. Met een wijd open diafragma heb je een ondiepe scherptediepte, waardoor uw onderwerp scherp wordt en de achtergrond wazig wordt. Met een gesloten diafragma heb je een diepe scherptediepte, waardoor zo ongeveer alles in beeld komt. Dus hier hebben beginnende filmmakers problemen. Als ze buiten iets gaan fotograferen, sluiten ze natuurlijk het diafragma om zich aan te passen aan de felle verlichting, maar vragen zich dan af waarom ze geen 'filmische' opname kunnen maken (ondiepe scherptediepte).
Dat komt omdat wanneer je een kleine scherptediepte wilt, dat diafragma (grotendeels) heeft vrij wijd open staan. Maar voor andere soorten videografie, zoals een nieuwspakket, wil je misschien een diepere scherptediepte om details op de achtergrond vast te leggen. Hier kun je het diafragma sluiten, wat op zijn beurt minder licht doorlaat.
Sluitertijd
Sluitertijd is hoe lang de sluiter van je camera open blijft om licht binnen te laten voor elk frame. Het is het tweede contactpunt van het licht op de meeste camera's. We meten dit in breuken zoals 1/50, of in hoeken, zoals 180°.
Voor fotografie bepaalt het kiezen van een sluitertijd hoe lang je sluiter opengaat om een enkele foto te maken, en de regels zijn eenvoudig:een korte sluitertijd betekent meer bewegingsonscherpte; een grotere sluitertijd betekent minder bewegingsonscherpte. Foto's met een lange sluitertijd vereisen een langere sluitertijd en fotografie met veel actie, zoals sport, vereist een snellere sluitertijd.
Voor videografie zijn de regels echter een beetje anders. Je bijna nooit je sluitertijd wilt gebruiken om de belichting aan te passen. De algemene regel in film en video is om je sluitertijd in te stellen om je framesnelheid te verdubbelen - 24FPS zou een sluitertijd van 1/48 hebben, en een slow-motion video met een hoge framesnelheid van 60FPS zou opnemen met een sluitertijd van 1/120.
Deze regel van de sluitertijd levert de meeste filmische bewegingsonscherpte op. Hoe hoger je gaat, hoe springeriger en agressiever je video eruitziet. Een van de uitzonderingen op het wijzigen van je sluitertijd is wanneer je een actiescène opneemt. Een hoge sluitertijd kan veel beweging vastleggen zonder de reeks wazig te maken. Maar je moet bijna nooit fotograferen met een lagere sluitertijd dan dubbele sluitertijd - het ziet er gewoon niet goed uit.
ISO
De derde en laatste stop op de reis van het licht naar de sensor van je camera is de ISO. ISO is geen analoog mechanisme zoals het diafragma of de sluitertijd. Het is een digitale signaalversterker die de lichtgevoeligheid van uw camera kan verhogen of verlagen. Een hogere ISO verhoogt de gevoeligheid voor licht en een lagere verlaagt deze. Nu is de achilleshiel van ISO het geluid dat het introduceert. Als je niet bekend bent met ruis, zijn het de flitsende artefacten op je opname die je krijgt als je opnamen maakt bij heel weinig licht en een hoge ISO. Probeer de native ISO van je camera te vinden om ruis in je opname te voorkomen. Dit is de ISO-instelling waarbij uw camera het meest geschikt is om te fotograferen, en het zal het helderst mogelijke beeld opleveren. De native ISO van de meeste DSLR's ligt rond de 800-1600. Voel je vrij om een beetje op en neer te gaan vanaf dat native nummer, maar meestal zal alles boven 3200-6400 ISO je een beetje ruis geven.
Toepassing in het veld
U hebt zich dus vertrouwd gemaakt met de belichtingsdriehoek. Super goed! Maar theorie kennen is heel wat anders dan praktisch gebruik. De belichtingsdriehoek is iets dat u zo goed moet weten dat het uw tweede natuur is in het veld. Persoonlijk hanteer ik een hiërarchie van toegankelijkheid als het gaat om het aanpassen voor licht. Het gaat, in volgorde:
Diafragma> ND-filter> ISO> Verlichting> Sluitertijd
Ik pas altijd eerst mijn diafragma aan. Als ik een wijd open sluiter wil, maar het is te helder buiten, zal ik proberen een ND-filter te gebruiken (in feite een zonnebril voor je camera) om de lichtacceptatie te verminderen zonder een ondiepe scherptediepte op te offeren. Van daaruit pas ik mijn ISO aan voor een goed belichte afbeelding. Als ik het kan helpen, blijf ik bij de native ISO van de camera voor het helderste beeld. Als ik nog steeds problemen heb met het maken van een goed beeld, zal ik proberen mijn lichtomstandigheden aan te passen - ofwel dimmen of meer licht op de set of schaduwen creëren met scrims of schermen. En tot slot, als je helemaal bent gevorderd met het aanpassen van je sluitertijd, probeer dan een andere opname. Als de sluiter je enige overgebleven aanpassing is, moet je misschien je opname aanpassen.
De beste manier om te zien of je een goed belichte afbeelding hebt, is het histogram van je camera. Het is een kleine meter die je hooglichten en schaduwen in een gedetailleerde golfvorm weergeeft. Je wilt je golven precies in het midden - elke knuffel aan beide kanten betekent dat je informatie verliest aan de helderheid of de duisternis. Dit zou moeten zijn waar u naar kijkt bij het zoeken naar belichting, niet naar het voorbeeldvenster.
Op zoek naar meer tutorials over videoproductie? Bekijk deze eens.
- Tips voor het verminderen van zichtbare videocompressie in video-uploads
- Hoe je nachtfoto's aan de buitenkant belicht met één licht
- Een documentaire opnemen op een afgelegen locatie
- 7 manieren om drone-opnamen in post te verbeteren
- Hoe maak je dramatische portretten met schaduwfotografie