Als je merkt dat je aan een documentair project werkt dat saai begint te worden, volgen hier enkele snelle trucs om je weer op het goede spoor te krijgen.
Aan iedereen die dit leest en er meteen op wil wijzen dat documentaires - van nature - inherent saai zijn, heb je het mis. Ja, documentaires kunnen zeer serieuze problemen aanpakken. Ze kunnen complex, genuanceerd en geëvolueerd zijn. Ze kunnen lang, langzaam en zelfs uitputtend zijn. Maar ze mogen nooit saai zijn!
Het primaire doel van elke goede documentaire is - in de eerste plaats - informeren. Maar om een publiek goed te informeren, moet je iets in elkaar zetten dat alle elementen van meeslepend entertainment in zich heeft. En aangezien documentaires een genre van filmmaken zijn, kunnen veel van dezelfde trucs en technieken die van toepassing zijn op verhalende verhalen ook hier worden toegepast.
Laten we eens kijken hoe we het probleem kunnen aanpakken.
Werk aan het verhaal en de structuur
Ik moet zeggen dat door het werken aan een paar documentaires (en het bekijken van veel meer) in de loop der jaren, de meeste problemen met een "saaie" documentaire voortkomen uit problemen met het verhaal en de structuur. Hetzelfde geldt ook voor veel verhalende filmprojecten. Maar het is dubbel waar voor documentaires, die zoveel meer op deze elementen vertrouwen.
Of je nu net begint met je project of diep in het redactieproces zit, je moet jezelf het volgende afvragen:Als je met pen en papier zou gaan zitten, zou je dan het hele verhaal en de structuur kunnen uittekenen (of schetsen) van je film?
Zo niet, waarom niet? Gewoon even de tijd nemen om je te concentreren op het overkoepelende verhaal kan enorm helpen. Van daaruit wordt het een truc om dat verhaal over te brengen op het publiek. En de volgende tips kunnen je daarbij helpen.
Animeren of illustreren wanneer nodig
Het idee om aangepaste illustraties of animaties toe te voegen aan een documentair project kan heel aantrekkelijk zijn voor documentairemakers. Dit geldt vooral voor documentaires die te afhankelijk zijn van interviews met weinig actie of B-roll. In veel opzichten is het soms bijna een magisch tintje, omdat je visuele (en vaak informatieve) informatie kunt laten zien die je misschien nooit hebt kunnen filmen.
Overmatig gebruik van animaties of illustraties is echter iets dat u moet vermijden - en het kan duur en tijdrovend worden, afhankelijk van het aantal en de kwaliteit van de illustraties en animaties.
Beweging en overgangen toevoegen
Naast het animeren of illustreren van B-roll of specifieke scènes, kunnen andere kleinere bewerkingstrucs zelfs heel nuttig zijn om sequenties te versnellen en de algemene toon en stijl een beetje aantrekkelijker te maken. Overweeg voor uw standaard statische interviewopnames meer hoeken of bewegingen toe te voegen - of dat nu schuifregelaars, dollies of zelfs maar een subtiele beweging in de post betekent. Met een klein beetje beweging kom je al een heel eind.
Overgangen kunnen na een tijdje ook koddig worden. Zolang je het smaakvol doet en zonder afleiding te creëren, kun je altijd verschillende overgangselementen toevoegen in je opnamecomposities of in de bewerking. (Hier zijn enkele coole overgangspakketten om uit te checken voor Premiere Pro.)
Alternatieve manieren van expositie
Een ander probleem dat je vaak tegenkomt bij saaie documentaires is simpelweg te veel expositie. Ja, expositie is een belangrijk onderdeel van het vertellen van verhalen, maar alleen omdat je wilt dat je documentaire informatief is, wil nog niet zeggen dat je meteen allesomvattend moet zijn. Overweeg om het mysterie van je verhaal op sommige gebieden te laten ontwikkelen.
Soms zijn een paar zinnen op een zwart scherm alles wat je nodig hebt om een boeiende documentaire te maken, om alle expositie te bieden die je echt nodig hebt. Andere dingen zoals lagere tertsen, gesproken tekst of interviews kunnen de rest bieden.
Maak die moeilijke bezuinigingen
Ten slotte, vanuit het oogpunt van filmmaken, zijn documentaires berucht omdat ze tonnen en tonnen filmen en beeldmateriaal vereisen. En vanwege de hoeveelheid tijd die documentairemakers besteden aan het maken en samenstellen van al dit beeldmateriaal voor de montage, kan het veel moeilijker zijn om de juiste beslissingen te nemen over wat te knippen en hoe lang de definitieve versie moet zijn.
En hoewel we allemaal graag tiendelige docu-serieprojecten zoals Ken Burns zouden opnemen, zijn de meeste documentaireprojecten ofwel langspeelfilms of veel korter, zodat ze online kunnen worden bekeken.
Aan het eind van de dag zou je veel liever hebben dat iemand naar je film kijkt en zegt:"Ik wou dat dat langer was" dan "Ik wou dat dat korter was." En in het huidige tijdperk van gemakkelijk beschikbare online inhoud, is er geen reden waarom u een project niet korter kunt maken en later meer inhoud kunt aanbieden, als er vraag is van uw publiek.
Omslagafbeelding door Photostriker.