Ik kwam onlangs een verhaal tegen dat er een aanzienlijke hoeveelheid steun achter krijgt. En ik wilde weten waar het ons als cinematografen zou kunnen leiden als het zou gebeuren. Er zijn een paar overeenkomsten tussen twee mensen die ik best interessant vond. Beiden zijn kunstenaars, beiden zijn creatief en zeer gepassioneerd en hebben allebei maar één oog. Hier wordt het interessant; beide hebben één oogprothese waarin ze een webcam hopen te installeren. Rob Spence is een filmmaker die hoopt dat het installeren van een webcam in zijn oogkas hem zou helpen een zogenaamde 'lifecaster' te worden. Terwijl Tanya Vlach een artiest is die hoopt dat het installeren van een webcam in haar oogkas een bron van 'augmented reality' zou worden.
Als video-enthousiasteling vond ik het verhaal erg meeslepend omdat het me doet denken aan de tijd dat webcams voor het eerst op de markt kwamen en nu is het idee om er een in een menselijk oog te steken niet zo ver weg. Wat denken jullie?