Op onze recente Videomaker Summit in New York hoorde ik een van de aanwezigen zeggen:"Ik heb altijd geweten dat dit iets was dat ik zou moeten doen, maar ik wist niet hoe het heette!" verwijzend naar een soort opname die de bezoeker wilde maken.
Namen en definities in je hoofd hebben is een geweldige kortere weg naar het creëren van goede cinema. In de afgelopen 100 jaar is er veel discussie geweest tussen film- en videoprofessionals over de tools van storytelling. Door de namen en definities te leren van de verschillende soorten opnamen die u met deze componenten kunt gebruiken, kunt u ze aan uw videovocabulaire toevoegen en kunt u er in uw eigen werk van putten.
Soorten opnamen
Er zijn eigenlijk maar zeven basistypen 'opnamen', die verwijzen naar de relatieve nabijheid van de kijker tot het onderwerp. Deze variëren van heel dichtbij tot heel ver weg en zijn onderverdeeld in:
- Extreme close-up (ECU)
- Close-up (CU)
- Medium close-up (MCU)
- Medium Shot (MS)
- Medium afstandsschot (MLS)
- Afstandsschot (LS)
- Extreme afstandsschot (ELS of XLS)
Extreme close-ups
Extreme close-ups zijn tegenwoordig erg populair, niet alleen om mensen te laten zien, maar ook om dingen te laten zien. Een extreme close-up van een persoon toont meestal de ogen, neus en mond, waarbij de bovenkant van het hoofd en de kin worden afgesneden, maar het kan ook vaak een fractie daarvan zijn, zoals een oog of een vinger die op een muis klikt. Objecten, zoals een sleutel die in een slot gaat, een vinger die op een deurbel drukt of een potlood dat over een papier beweegt, kunnen allemaal worden gebruikt om de kijkers geïnteresseerd te houden in je verhaal, door iets te laten zien vanuit een perspectief dat ze normaal niet zien, en door ook veel aandacht te besteden aan kleine details en gebeurtenissen. Stel je voor dat onze scène een spion is die documenten steelt uit een afgesloten kantoor, afgewisseld met extreme close-ups van een nachtwakersbadge, lopende voeten, een sleutelhanger, een hand op een deurknop. Door deze geïsoleerde shots stellen we ons de rest van het verhaal voor en houden we onze geest bezig. Evenzo kan een extreme close-up van het oog van een personage een nerveuze beweging of een zich vormende traan vertonen.
Close-ups
Close-ups zijn meestal hoofdschoten of hoofd- en borstschoten. Ze omlijsten een enkele persoon (of een deel van een persoon - je kunt zeker een close-up van een voet hebben) met heel weinig achtergrond. Vaak worden lange lenzen gebruikt voor close-ups om de achtergrond nog verder te vervagen en een bepaald personage of gezicht te isoleren. Voor het effect worden soms close-ups met groothoeklenzen gebruikt, omdat ze gelaatstrekken vervormen en mensen een vreemd uiterlijk geven.
Medium close-ups
Medium close-ups worden soms op één hoop gegooid met het populaire 'two shot'. Een "two shot" is een frame gevuld met twee mensen, vaak te zien op tv-nieuws:"Heather! Geef me een foto van de verslaggever en de persoon die ze interviewt.' Een middelgrote close-up is meestal 'hoofd en borst' - soms van twee personen, en als je een breedbeeldformaat gebruikt, kun je misschien met gemak drie mensen naast elkaar in een middelgrote close-up passen.
Medium schoten
Medium Shots worden meestal vanaf de taille of dijen omlijst. Middelgrote opnamen bieden de mogelijkheid om een deel van de omgeving te laten zien. Als er maar één personage in zit, kun je duidelijk zien dat je personage bijvoorbeeld in de gang van een ziekenhuis of een rechtszaal staat. Hiermee kunt u andere visuele informatie opnemen, zoals items op een tafel. Medium shots zijn vaak ontspannend. Als je een hele scène in extreme close-up opneemt, kun je je kijkers op scherp zetten (wat vaak precies is wat je zoekt).
Middellang
Een Medium Long shot toont meestal een hele persoon, van top tot teen. Hierdoor kun je veel meer van de omgeving laten zien, bijvoorbeeld een straat of een stadsbeeld. Meerdere mensen kunnen doorgaans communiceren in een medium shot, gezien van top tot teen. Een voorbeeld is de openingsscène van Star Wars Episode IV:A New Hope, waar stormtroepers de deur van prinses Leia's ruimteschip hebben opgeblazen en de dreigende figuur van Darth Vader door het gapende gat de met rook gevulde gang in sluipt. Dankzij het medium shot kunnen we niet alleen de kwaadaardige Vader zien, maar ook dode rebellensoldaten en stormtroepen die in de aandacht springen als hij binnenkomt. Al deze elementen bevatten waardevolle informatie voor het visuele verhaal dat ons wordt verteld.
Afstandsschot
A Long Shot is nog verder terug en toont hele gebouwen. Mensen zijn kleiner dan hun omgeving. Een effectief gebruik van de afstandsopname is in de trainingsscène in de eerste Rocky-film. Sylvester Stallone jogt door de straten van Philadelphia in een reeks medium shots en medium close-ups, en rent dan de trappen van het kunstmuseum op. Terwijl de zon opkomt, gaat de regisseur over op een afstandsschot, waarbij Stallone tegen de achtergrond van de stad zegevierend de lucht in springt. Wat vertelt deze scène ons? Die Rocky is een klein mannetje, in de schaduw van zijn omgeving, maar dat hij vasthoudend is en zal overwinnen.
Extreme afstandsschot
Een Extreme Long Shot heeft niet de mensen als focus, maar de omgeving. Denk aan de extreem lange shots van John Ford van Monument Valley met kleine postkoetsen die eroverheen rennen in de epische Stagecoach uit 1939. De grootsheid van de natuur vult het frame met mensen die als erg klein worden weergegeven. Mensen zijn meestal niet van elkaar te onderscheiden of alleen te onderscheiden door hun manier van lopen en kleding.
Huiswerktijd!
Je huiswerk tussen nu en de basistraining van volgende maand is het definiëren van de soorten opnamen die over het algemeen worden gebruikt in televisie en film. Let er tijdens het televisiekijken op wanneer ze elk van de zeven soorten opnamen gebruiken die we hebben bekeken. (Misschien wilt u de namen niet schreeuwen als u samen met andere mensen kijkt, aangezien veel mensen die niet in overeenstemming zijn met onze videowereld dat blijkbaar niet op prijs stellen of het grappig vinden.)
Let hoe dan ook op hoe close-ups en lange shots worden gebruikt om spanning op te bouwen en hoe medium shots worden gebruikt om informatie te onthullen en te verbergen. Let op zowel in-focus als out-of-focus gebieden in elk van de opnamen. Hoe dragen ze bij aan wat we moeten weten over het personage en de scène? Worden close-ups meestal gevolgd door medium shots? Of meer close-ups? Gebruikt Steven Soderbergh meer afstandsschoten dan Steven Spielberg? Zijn er shots die de voorkeur genieten van goede regisseurs en die door amateurs als krukken worden gebruikt? Nu je de opnamen kent, is het leuk om te proberen te raden hoe de volgende scène eruit zou kunnen zien.
Bijdragende redacteur Kyle Cassidy is een beeldend kunstenaar die veel schrijft over technologie.