De beelden die je opneemt zijn de bouwstenen en het fundament van je videoproducties. Als basis moet je nadenken en plannen hoe je foto's zijn samengesteld. Een goed gecomponeerde opname grijpt en houdt de aandacht van je kijker vast. Het beïnvloedt ook de sfeer van de scène of het comfortniveau van het publiek.
Als het goed wordt gedaan, zal de compositie niet de aandacht op zichzelf vestigen. In plaats daarvan zal het een gevoel van normaliteit en stabiliteit bijbrengen. Aan de andere kant zal een slecht gecomponeerd schot het tegenovergestelde effect hebben. Het zal het publiek afleiden, of erger nog, een scène volledig onkijkbaar maken.
In dit artikel geven we je enkele basisrichtlijnen voor compositie die experts als basis gebruiken, evenals enkele veelvoorkomende valkuilen die je moet proberen te vermijden.
De regel van derden
Een basisregel van compositie is de regel van derden. Deze richtlijn geeft u ideeën over waar u uw onderwerp binnen het kader kunt plaatsen. Hoewel je de neiging hebt om je onderwerp in het midden van het scherm te plaatsen, zal de regel van derden je een aantrekkelijker beeld geven.
Stel je eerst voor dat twee verticale en twee horizontale lijnen je zoeker in drieën verdelen. (Denk aan een iets langwerpige boter-kaas-en-eieren plank). De regel van derden suggereert dat het hoofdonderwerp in je opname op een van de punten moet vallen waar deze denkbeeldige lijnen elkaar kruisen. Het resulterende beeld zal veel sterker zijn dan wanneer u uw onderwerp gewoon in het vizier plaatst.
Wanneer je een persoon filmt, zijn de ogen van die persoon je belangrijkste focus. Of u nu een brede opname of een close-up gebruikt, stel de opname zo samen dat de ogen van de persoon op een van de bovenste denkbeeldige kruispunten vallen. Het kruispunt dat u kiest, hangt af van de richting waarin de persoon kijkt. Kadreer iemand die naar het scherm kijkt in het rechter derde deel van het scherm. Dit plaatst het onderwerp iets uit het midden en bouwt een ander compositie-element op dat "look room" wordt genoemd.
Lookruimte, hoofdruimte en hoofdruimte
Look room is de ruimte die je voor iemands gezicht op het scherm achterlaat. Deze ruimte geeft de persoon de ruimte om te ademen en wekt de indruk dat de persoon naar iemand kijkt of met hem praat net buiten het scherm. Als je niet genoeg kijkruimte overlaat, lijkt je onderwerp ingekaderd en beperkt.
Houd er rekening mee dat de benodigde kijkruimte afhankelijk is van de hoek van het onderwerp ten opzichte van de camera. Een persoon die recht in de camera kijkt, heeft minder kijkruimte nodig dan iemand die in volledig profiel is opgenomen.
Bewegende objecten zoals auto's hebben een vergelijkbare buffer nodig die 'lead room' wordt genoemd. Zorg voor extra ruimte voor een rijdende auto, zodat de kijker kan zien dat hij ergens heen moet. Zonder deze visuele opvulling lijkt de voorwaartse voortgang van de auto belemmerd.
Hoofdruimte is een ander element waarmee u rekening moet houden bij het inlijsten van uw onderwerp. Hoofdruimte is de hoeveelheid ruimte tussen de bovenkant van iemands hoofd en de bovenkant van het frame. Als je te veel ruimte laat, zal de persoon lijken weg te zinken in drijfzand. Als je niet genoeg ruimte overlaat, lijkt het alsof de persoon zijn hoofd stoot. Door de ogen van het slachtoffer op de bovenste derde denkbeeldige lijn te plaatsen, bouw je in de juiste hoeveelheid hoofdruimte.
Als u hoofdruimte overweegt, zorg er dan voor dat de opname los genoeg is zodat u een deel van de nek van het onderwerp of de bovenkant van de schouders kunt zien. Zo niet, dan krijg je wat lijkt op een afgehakt hoofd op een schaal. Wees echter niet zo bezorgd over het afsnijden van de bovenkant van iemands hoofd. Kijkers ervaren dit niet als abnormaal, zolang je de ogen van de acteur maar plaatst waar ze zouden moeten zijn.
De Achtergrond
Veel compositievalkuilen liggen in de omgeving van het onderwerp. Bomen en telefoonpalen, vazen of afbeeldingen aan muren kunnen allemaal problemen veroorzaken.
Let op lantaarnpalen, bomen of andere soortgelijke objecten die zich direct achter uw onderwerp bevinden. Een vlaggenmast die uit het hoofd van een acteur steekt, ziet er belachelijk uit, net als een vaas die op iemands schouder lijkt te balanceren. Evenzo kan het lijken alsof een hoogspanningskabel door het frame in een van de oren van uw onderwerp gaat en de andere uit. Het is het beste om dergelijke visuele afleiding te vermijden.
Zelfs als deze objecten zich niet direct achter je onderwerp bevinden, kunnen ze nog steeds problemen veroorzaken. Een lantaarnpaal die verticaal door het midden van het frame loopt, verstoort niet alleen het evenwicht dat wordt bereikt door de regel van derden, maar kan het onderwerp ook isoleren of insluiten. Het kan ook de kijkruimte wegnemen die je in de opname hebt ingebouwd. Houd rekening met deze achtergrondobjecten en probeer ze waar mogelijk te vermijden.
Inlijsten met objecten
Terwijl objecten op de achtergrond problemen kunnen veroorzaken, kunnen objecten op de voorgrond een handje helpen. Deze techniek kan diepte en karakter aan je opname toevoegen.
Probeer iets in de omgeving te gebruiken om een deel van je schot te belemmeren. Plaats een meubel op je voorgrond en schiet er langs door het uiterst rechts of links in te kaderen. Je kunt door open deuren schieten, waar de deurpost de randen van het scherm omlijst.
Pas echter op dat u het niet overdrijft. Het gebruik van de omgeving om je foto's te kadreren mag niet zo flagrant zijn dat het je afleidt van wat er in de scène gebeurt.
Het ultieme doel
Een goede compositie is een middel om een doel te bereiken. Als het goed is gedaan, zou het publiek het niet moeten merken. In plaats daarvan zou het moeten helpen een stemming te creëren, of op zijn minst een gevoel van normaliteit en stabiliteit. Let de volgende keer dat u naar een film kijkt, op hoe de cameraman de opnamen maakt. Je zult merken dat ze de regel van derden als basis gebruiken en van daaruit verder bouwen.