Er zijn verschillende stilistische en technologische benaderingen om informatie op afstand te communiceren. We bekijken er twee:de zoom en de punch In.
De zoom
De zoom heeft natuurlijk een telescopische lens nodig om het beeld te vergroten. De camera is statisch, dus er zullen geen perspectiefwisselingen zijn. Je kunt de camera bewegen tijdens het zoomen, een opmerkelijk effect is de Hitchcock-opname (ook wel de dollyzoom genoemd), maar laten we ons in dit artikel concentreren op een statische camera.
In de meest elementaire vorm stelt een zoom ons in staat om de aandacht van ons publiek binnen één enkele opname om te leiden en te focussen. Een goed voorbeeld is de crashzoom, die vaak wordt gebruikt in actiefilms in Hong Kong, en films die ernaar verwijzen. Het benadrukt een actie, introduceert een imposant personage of voegt gewicht toe aan de stemming of emotie van een personage. Let op het gebruik ervan bij de introductie van Calvin Candy in Django Unchained.
Hier ontmoeten we eindelijk de man van veel discussie - de slavenmeester van Django's vrouw. Zodra we zijn gezicht zien, is het alsof niets anders ter wereld ertoe doet - al onze aandacht is op hem gericht.
In Clinton Jones' korte actiefilm 'Sleeping Dogs' zien we een uitstekend gebruik van een crash-zoom-out. Nadat onze hoofdpersoon terug over de tafel is gerold, stapt hij op de toonbank, draait zich om en schopt een aanvaller in het gezicht. De cameracrash zoomt uit, ons zicht terug naar een brede hoek, om de schop in het gezicht en de pijnlijke reactie van de gedwarsboomde aanvaller te zien.
Hier geeft de crash-zoom het publiek een zweepslag, net zoals de kick van onze held zijn vijand zweepslagen. Maar de crash-zoom is een vrij uniek type zoom. Wat gebeurt er als we de tijd nemen en langzaam inzoomen?
Nu kan in- en uitzoomen heel verschillende emoties oproepen. Laten we eerst inzoomen. Zoals ik al eerder zei, leidt dit de aandacht van ons publiek om en vestigt het de aandacht, maar wanneer de focus van de zoom op een personage ligt, creëren we een nieuw gevoel - dat het gezichtspunt van ons personage hypergefocust wordt. Misschien brengt het personage twee en twee bij elkaar en komt hun geest dichter bij een oplossing of openbaring. Of misschien zijn ze gefocust op een doel, zoals Jack Torrance die gek wordt en denkt dat hij zijn familie moet vermoorden om 'ze te corrigeren'.
Door uit te zoomen ontstaat isolement. Hoe langzamer we zoomen, hoe meer we ons ervan bewust worden hoe ver we verwijderd zijn van ons doel - zowel fysiek als situationeel. Het benadrukt de afstand tussen ons en hen - tussen hen en de wereld. Als ons personage zich in een menigte bevindt, brengen we verschillende dingen over, ofwel dat ze niet uniek zijn, maar een van de vele, of dat geen enkele hoeveelheid mensen ter wereld hen van hun isolement kan bevrijden.
De inslag
De punch-in is een van die frustrerende "zelfde maar verschillende" technieken, in relatie tot de zoom. Ja, ze bereiken allebei hetzelfde doel om ons publiek dichter bij of verder weg te brengen van een nieuwe focus. Maar de methode is anders en de resulterende emotie kan dat ook zijn. De punch-in is directer. Het gaat letterlijk direct naar de achtervolging.
Terwijl de zoom zijn doel bereikt in een enkel schot, vereist de punch-in (minimaal) twee opnamen die samen worden bewerkt. Bekijk deze scène in Casino Royale waar James Bond zich realiseert dat de brandstoftanker is waar zijn doel is.
Je zou een crash-zoom kunnen gebruiken, maar het kan het publiek een zweepslag geven, waardoor een meer schokkend gevoel ontstaat. Een langzame zoom zou helpen om duidelijk te maken dat hij de waarheid van de situatie heeft ontdekt. Maar we hebben iets snels nodig om het tempo van de achtervolgingsscène gaande te houden - we hebben iets pittigers nodig. We moeten alleen snel overbrengen wat James Bond heeft ontdekt en dat het van cruciaal belang is. We hoeven ons publiek niet te whiplashen, maar we willen ze wel verrassen en zo de intensiteit van de scene verhogen.
De punch-in kan ons ook bang maken. Met elke snede komen we steeds dichter bij de ondergang. Een langzame zoom kan angst veroorzaken, maar een klap kan ons schokken, waardoor we dichter bij een staat van paniek komen.
Naarmate we dichter bij de paranormale tweeling komen, voelen we Danny's naderende onheil.
Experimentatie
De zoom en punch in hebben vergelijkbare eigenschappen. Zoals de meeste dingen in de kunst, hangt de effectiviteit van een hulpmiddel af van de kunstenaar. Experimenteer met elke techniek. Probeer dezelfde scène op verschillende manieren vast te leggen. Zoek een scène met een schokkende onthulling of dialoog en gebruik verschillende versies van de zoom en de punch-in. Voegt de crashzoom het gewicht toe of voelt het een beetje hokey aan? Is de langzame zoom te dramatisch? Verpest de stoot het tempo van de algehele scène of schudt het op een noodzakelijke manier door elkaar? Een gevaarlijke benadering kan zijn dat je de techniek die je wilt in gedachten hebt voordat je de scène zelfs maar schrijft. Experimenteer en kijk welke techniek het beste bij de scène past, in plaats van te proberen de scène in het effect te krijgen.