Review van Portrait Pro v12 Studio Max-bewerkingssoftware

Ik werk voornamelijk met beeldende kunstportretten. Ik heb nooit de behoefte gevoeld om een ​​retoucheerprogramma te proberen. Ik hou ervan om een ​​natuurlijke uitstraling te behouden, waarbij ik Photoshop alleen gebruik voor kleine retouches die nodig zijn. Ik had even in een retoucheerprogramma gekeken, maar na een paar sites aangeklikt te hebben kwam ik niet verder dan het bekijken van de voor en na voorbeelden. Ik gaf altijd de voorkeur aan het natuurlijke voor afbeelding naar de overbewerkte, plastic uitziende na afbeeldingen. Ik wil dat mijn onderwerpen op zichzelf lijken, natuurlijk in hun beste licht, maar niet als een barbiepop-cyborg met levenloze ogen.

Toen onze Digital Photography School-editor een gratis download aanbood van Portrait-Pro 12 Studio Max om uit te testen en eventueel te beoordelen, dacht ik dat dit een perfecte gelegenheid was om te zien of dit soort dingen iets is dat een cynicus zoals ik echt nuttig zou kunnen vinden.

Noot van de redactie: we zijn door het bedrijf geïnformeerd dat er geen versies 13 en 14 zijn (ze hebben die nummers overgeslagen) en de nieuwste v15 is uitgebracht op 17 september 2015 (nadat deze recensie was gepubliceerd). Dus deze recensie is niet drie versies verouderd en hoewel er een paar wijzigingen zijn, is het in wezen hetzelfde product. Je kunt hier zien wat er nieuw is in v15.

Aan de slag

Het downloaden en installeren was supergemakkelijk, een goede start. Er zijn instructievideo's, tutorials, een forum, een ondersteuningspagina en een handleiding om te downloaden op de website. Allemaal goede dingen, maar ik ben niet iemand die instructies nodig heeft en heb het programma zojuist geopend met een testafbeelding.

Portrait Pro deed zijn ding en opende de vóór en het wordt automatisch verwerkt na afbeelding. Het kwam met een interessante oogsituatie en ik dacht, oh jee, dit is niet goed.

Mijn eerste testfoto ging niet zo goed, als ik voor een Picasso-look zou gaan, zou dit geweldig zijn, maar het was niet precies wat ik zocht.

Tweede poging

In plaats van te bezwijken voor instructies probeerde ik een ander beeld. Deze had het juiste aantal ogen, dus ik begon te spelen. De eenvoudige interface en pop-upinstructies maakten het gemakkelijk om er meteen in te springen. Ik testte de schuifregelaars en hun effecten en ging toen naar de stad. Het was best leuk, met een beetje oefening veranderde ik uiteindelijk mijn blonde, bruine ogen, geen make-up vriend in een brutale roodlip, blauwogige, roodharige vixen met een griezelige gelijkenis met popster Kylie Minogue.

Ik zal je de resultaten niet laten zien, omdat de vorige opname een niet bepaald vleiende belichtingstest was, als ik zeg niet vleiend, een mooie vrouw leek meer op een aardappel dan zijzelf, en ik zou de vriendschap graag willen behouden. Ik heb mijn vriendin beide foto's laten zien en ze vond de aftershot erg leuk.

Dat deed me denken dat dit programma zeker potentie heeft. Ik was alleen maar aan het klooien en ik maakte van een onbruikbare portretopname iets wat het onderwerp van het portret erg leuk vond.

Testen op een moeilijke opname

Dus besloot ik het programma op de proef te stellen met een slecht verlichte, overdreven korrelige, vreemd wit uitgebalanceerde opname van een dierbare vriend die er mooi uitziet, hoe vreselijk ik haar ook zou verlichten. Portrait Pro dook op met de automatische versie, het gaf haar een mooie bruine en sprankelende, maar nogal spookachtige ogen.

Portrait Pro helpt door een automatisch bewerkte versie aan te bieden om mee te werken.

Maar hier komen de gebruiksvriendelijke schuifregelaars om de hoek kijken. Je kunt aanpassen hoeveel de huid gladder wordt, gekleurd, de verlichting verandert of hoeveel cyborg-look je in de ogen wilt. Ik was blij om te zien dat je dit programma gewoon subtiliteit kon gebruiken. Ik zou aardig wat zachte retouches kunnen doen, zelfs op deze slecht gefotografeerde opname die ik ofwel niet zou hebben kunnen doen, waar ik niet de moeite voor zou hebben gehad, of waar ik voor altijd mee bezig zou zijn in Photoshop.

De schuifregelaars naar achteren trekken om een ​​natuurlijker uiterlijk te krijgen.

Daarna kon ik het natuurlijk niet laten om nog een stapje verder te gaan.

Het was superleuk om met de haar-/oogkleurregelaars te spelen. Ik kan zien dat dit handig is voor sommige van mijn meer surrealistische beeldende kunstafbeeldingen. Nadat ze deze versie aan mijn vriendin heeft laten zien, overweegt ze nu deze nieuwe haarkleur!

Testen op een verkoopbare shot

Ik was behoorlijk onder de indruk dat ik met dit programma iets uit een afgewezen opname kon halen, maar hoe zit het met een opname die ik zou gebruiken? Zou het subtiel genoeg zijn om bruikbaar te zijn voor mijn reguliere werk? Het blijkt dat de schuifregelaars het mogelijk maken om zeer kleine retouches toe te voegen en toch de natuurlijke uitstraling van het portret te behouden.

Hoewel Portrait Pro rimpels en poriën kan gladstrijken, kan het ook heel subtiel worden gebruikt zonder de natuurlijke uitstraling van uw onderwerp te verliezen.

Na wat gezichten te hebben gespeeld, dacht ik allemaal goed en wel, maar nu ziet de nek er raar uit en komen het gezicht en lichaam niet overeen, maar het blijkt dat je die ook kunt aanpassen. Je kunt ook batchverwerking met de Studio Max-versie uitvoeren en direct met Raw-bestanden werken.

Ik was op dit punt vrijwel verkocht aan het programma, maar ik had een gratis versie, zou ik er echt voor betalen? Ik was behoorlijk verrast om te zien dat het voor ongeveer A $ 100 wordt verkocht, afhankelijk van welke versie je kiest. Voor die prijs zou ik het absoluut kopen, zelfs als fotograaf die graag programma's tot een minimum beperkt en niet graag op zoek gaat naar nieuwe.

Problemen?

Mijn enige probleem was dat ik het hulpmiddel voor het uitlijnen van gezichten een beetje lastig vond op sommige afbeeldingen, maar aan de andere kant heb ik de instructies nog steeds niet echt gelezen. Dat was het enige probleem dat ik had met het programma zelf. Ik nam een ​​lichte aanstoot aan de promotieregel "Slimmere onderwerpen resulteren in gelukkigere klanten en meer inkomsten" met betrekking tot het vermogen van het programma om gezichts- en lichaamsvorm te veranderen.

Ik weet zeker dat dat waar is, maar willen wij als fotografen echt geld verdienen aan de onzekerheden van mensen? Om afleidende delen van een foto te bewerken en lichtfouten te verbeteren, natuurlijk, maar om toe te geven aan de illusie van perfectie die door moderne media wordt gecreëerd, niet zozeer. Ik heb liever dat mijn onderwerpen zichzelf in hun portret zien zoals ze zijn en nog steeds houden van wat ze zien, met als enige retouchering fouten in mijn camerawerk te herstellen, niet in hen. Portrait Pro kan beide.

Ik twijfel er niet aan dat ik dit programma zal blijven gebruiken, zowel voor mijn beeldende kunst als voor gewone portretten. Het zal duidelijk wat bewerkingstijd besparen en in sommige gevallen werkt het beter dan ik in Photoshop zou doen. Ik vond vooral de mogelijkheid om de verlichting en huidtinten aan te passen. Ik ben zelfs geneigd om de instructies te lezen en een paar tutorials te bekijken om het programma echt te leren kennen. Ik wou dat ik het eerder had gevonden.

Mijn favoriete onderdeel van dit programma was hoeveel plezier ik ermee had en hoe gemakkelijk het meteen te gebruiken was, met indrukwekkende resultaten, zelfs op niet zo geweldige originele afbeeldingen.

Ik kan Portrait Pro niet vergelijken met andere retoucheerprogramma's, maar als iemand die er in het algemeen tegen was en liever bij Photoshop bleef, ben ik bekeerd. Het is eenvoudig en leuk om te gebruiken, je hebt veel controle over de subtiliteit met de schuifregelaars en het levert geweldige tijdbesparende resultaten op. Het is een duim omhoog van mij.

Wat vind je van retoucheren? Zou je zo'n programma gebruiken? Heb je ooit zo'n programma geprobeerd? Vertel ons over uw ervaringen en resultaten.